წიაღთა მათთა ვითარცა ქუეყანასა, ვითარცა ორბი სახლსა უფლისასა ამისთჳს, რამეთუ გარდაჰჴდეს აღთქუმასა ჩემსა, და შჯულსა ჩემსა შესცოდეს.
ჩემდა ღაღადებდენ; ღმერთო გიცანთ შენ.
რამეთუ ისრაჱლი გარე-წარვაქციე კეთილსა მტერთასა, სდევდეს თავით თჳსით, და არა ჩემ მიერ მეფობდეს.
მთავრობდეს, და არა მაუწყეს მე; ვეცხლი და ოქროჲ მათი იქმნეს თავისა მათისა კერპად, რაჲთა მოისრნენ.
განიშორე ჴბოჲ ეგე შენი სამარია; განრისხნა გულის-წყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, ვიდრემდე ვერ უძლავს განწმედად.
ისრაჱლსა შორის, და იგი ხურომან შექმნა, და არა ღმერთი არს, რამეთუ საცთური არს ჴბოჲ ეგე შენი სამარია.
რამეთუ ქარსა განმრყუნელსა სთესეს, Page of ms. O: 373r და დაქცევაჲ/ მათი ელის მათ; მჭელეულსა არა აქუს ძალი ყოფად იფქლისა; უკუეთუ ყოს, უცხოთა შეჭამონ იგი.
დაითქა ისრაჱლი, აწ იყვნენ წარმართთა შორის ვითარცა ჭურჭვრი უჴმარი.
რამეთუ იგინი აღვიდეს ასურასტანელთა მათ; აღმოსცენდა თჳსაგან ეფრემ, ძღუენი შეიყუარეს.
ამისთჳს მიეცნენ წარმართთა შორის, აწ შევიწყნარნე იგინი, და დასცხრენ მცირედ ცხობად მეფისა და მთავრისა.
რამეთუ განამრავლნა ეფრემ საკურთხეველნი; ცოდვა ექმნნეს მას საკურთხეველნი შეყუარებულნი.
და ვწერნე იგინი სიმართლედ, და შჯულიერებანი მისნი უცხოდ შეირაცხნენ საკურთხეველნი შეყუარებულნი.
ამისთჳს უკუეთუ დაკლან საკლველი, და ჭამონ ჴორცი, უფალმან არა შეიწიროს იგი, აწ მოიჴსენნეს სიცრუვენი მათნი, და შურ-იგოს ვშჯულოებათა მათთათჳს, და იგინი ეგჳპტედ მიიქცეს, და ასურასტანს არა-წმიდასა ჭამდეს.
დაივიწყა ისრაჱლმან შემთმმედი თჳსი, და იშჱნა ბაგინები, და იუდა განიმრავლა ქალაქები ზღუდოვანი. და მოვავლინო ცეცხლი ქალაქებსა მათსა, და შეჭამნეს საფუძველნი მათნი.:
