Եւ ելեալ արտաքոյ Յիսուս ի տաճարէն՝ գնայր. եւ մատեան աշակերտքն ցուցանել նմա զշինուածս տաճարին։
Եւ նա՝ պատասխանի ետ՝ եւ ասէ ցնոսա. տեսանիցէք զայդ ամենայն, ամէն ամէն ասեմ ձեզ. ոչ մնասցէ այդր քար՝ ի քարի վերայ որ ոչ քակտեսցի։
Եւ մինչդեռ նստէր ի լերինն ձիթենեաց, մատեան առ նա աշակերտքն առանձինն՝ եւ ասեն. ասա մեզ՝ երբ լինիցի այդ, եւ կամ զինչ նշան իցէ քոյոյ գալստեանն, եւ վախճանի աշխարհիս։
Պատասխանի ետ Յիսուս՝ եւ ասէ ցնոսա. զգոյշ լերուք՝ գուցէ ոք զձեզ խաբիցէ.
Զի բազումք գայցեն յանուն իմ, եւ ասիցեն՝ թէ ես եմ Քրիստոսն, եւ զբազումս մոլորեցուցանիցեն։
Լսելոց էք պատերազմունս՝ եւ զհամբաւս պատերազմաց. զգոյշ լերուք՝ մի խռովեսջիք, զի պարտ է լինել այնմ ամենայնի, այլ չեւ է կատարած։
Յարիցէ ազգ յազգի վերայ, եւ թագաւորութիւն ի թագաւորութեան. եւ եղիցին սովք եւ սրածութիւնք, եւ սասանութիւնք ի տեղիս տեղիս։
սակայն եւ այն ամենայն՝ սկիզբն է երկանց։
Յայնժամ մատնեսցեն զձեզ ի նեղութիւն, եւ սպանանիցեն զձեզ. եւ եղիջիք ատեցեալք յամենայն ազգաց վասն անուան իմոյ։
Եւ յայնժամ գայթագղեսցեն բազումք, եւ զմիմեանս մատնեսցեն՝ եւ ատեսցեն զմիմեանս։
Եւ բազում սուտ մարգարէք յարիցեն, եւ զբազումս մոլորեցուսցեն։
Եւ վասն բազմանալոյ անօրէնութեան, ցամաքեսցի սէր բազմաց։։
Բայց որ համբերեացն ի սպառ, նա կեցցէ։
Եւ քարոզեսցի աւետարանս արքայութեան ընդ ամենայն տիեզերս՝ ի վկայութիւն ամենայն հեթանոսաց. եւ ապա եկեսցէ կատարած։
Արդ՝ յորժամ տեսանիցէք զպղծութիւն աւերածոյն. որ ասացեալն է ի ձեռն դանեէլի մարգարէի. զի կայցէ ի տեղւոջն սրբութեան, որ ընթեռնուն՝ ի միտ առցէ։
Յայնժամ որ ի հրէաստանի իցեն՝ փախիցեն ի լերինս.
Եւ որ ի տանիս կայցէ, մի իջցէ առնուլ ինչ ի տանէ իւրմէ.
Եւ որ յանդի իցէ, մի դարձցի յետս առնուլ զձորձս իւր։
Բայց վայ իցէ յղեաց եւ ստընտուաց յաւուրսն յայնոսիկ։
Յաղօթս կացէք՝ զի մի լինիցի փախուստն ձեր ձմեռանի, եւ մի ի շաբաթու։
Զի եղիցի յայնժամ նեղութիւն մեծ, որպիսի ոչ եղեւ ի սկզբանէ արարածոց աշխարհի մինչեւ ցայժմ, եւ ոչ այլ լիցի։
Եւ եթէ ոչ կարճէին աւուրքն այնորիկ, ոչ ապրէր ամենայն մարմին. բայց վասն ընտրելոցն՝ կարճեսցին աւուրքն այնոքիկ։
Յայնժամ՝ թէ ոք ասիցէ ձեզ՝ ահաւասիկ աստ է Քրիստոսն կամ անդ, մի հաւատասցէք։
Զի յարիցեն սուտ Քրիստոսք եւ սուտ մարգարէք. եւ տայցեն նշանս մեծամեծս եւ արուեստս, մինչ մոլորեցուցանել՝ թէ հնար ինչ իցէ՝ եւ զընտրեալսն։
Ահա յառաջագոյն ասացի ձեզ։
Ապա թէ ասիցեն ձեզ. ահաւանիկ յանապատի է, մի ելանիցէք. եւ թէ ահա՝ յըշտեմարանս է. մի հաւատայցէք։
Զի որպէս փայլակն՝ որ ելանէ յարեւելից՝ եւ երեւի մինչեւ յարեւմուտս, այնպէս եղիցի գալուստն որդւոյ մարդոյ։
Զի ուր գէշն իցէ. անդր ժողովեսցին արծուիք,
Վաղվաղակի յետ նեղութեան աւուրցն այնորիկ՝ արեգակն խաւարեսցի եւ լուսին՝ ոչ տացէ զլոյս իւր. եւ աստեղք՝ անկցին յերկնից եւ զօրութիւնք երկնից՝ շարժեսցին։
Եւ ապա երեւեսցի նշան որդւոյ մարդոյ յերկինս. եւ յայնժամ կոծեսցին ամենայն ազգք երկրի, եւ տեսցեն զորդի մարդոյ եկեալ ի վերայ ամպոց երկնից զօրութեամբ եւ փառօք բազմօք։
Եւ առաքեսցէ զհրեշտակս իւր փողով մեծաւ, եւ ժողովեսցեն զընտրեալս նորա ի չորից հողմոց՝ ի ծագաց երկնից մինչեւ ի ծագս նոցա։
Ի թզենւոյ անտի ուսարուք զառակն. զի յորժամ նորա ոստքն կակղասցին եւ տերեւն ցըցուիցի, գիտէք թէ մերձ է ամառն։
Նոյնպէս եւ դուք՝ յորժամ տեսանիցէք զայս ամենայն, գիտասջիք թէ մերձ է ի դուրս։
Ամէն ասեմ ձեզ՝ եթէ ոչ անցցէ ազգս այս, մինչեւ այս ամենայն եղիցի,
Երկինք եւ երկիր անցցեն, եւ բանք իմ մի անցցեն։
Բայց վասն աւուրն այնորիկ եւ ժամու, ոչ ոք գիտէ, ոչ հրեշտակք երկնից, եւ ոչ սրդի՝ բայց միայն հայր։
Այլ որպէս աւուրքն նոյի, նոյնպէս եղիցի գալուստն որդւոյ մարդոյ։
Զի որպէս էին յաւուրսն որ յառաջ քան զջրհեղեղն, ուտէին եւ ըմպէին, կանայս առնէին եւ արանց լինէին, մինչեւ յօրն՝ յորում եմուտ Նոյ ի տապանն.
Եւ ոչ գիտացին՝ մինչեւ եկն ջրհեղեղն եւ եբարձ զամենեսին, այնպէս եղիցի եւ գալուստն որդւոյ մարդոյ։
Յայնժամ թէ իցեն երկու յագարակի, մին առնուսցու, եւ մեւսն թողուցու։
Եւ եթէ երկու աղայցեն ի մի երկանս, մին առնուցու եւ մեւսն թուուցու։
Արթուն կացէք՝ զի ոչ գիտէք յորում ժամու Տէրն ձեր գայ։
Զայն գիտասջիք, եթէ գիտէր տանուտէր՝ յորում պահու գող գայ, սկէր՝ եւ ոչ տայր ական հատանել զտանն իւրոյ։
Վասն այսորիկ եւ դուք՝ եղերուք պատրաստք, զի յորում ժամու ոչ ակնունիցիք՝ գայ որդի մարդոյ։
Իսկ ով իցէ հաւատարիմ ծառայ եւ իմաստուն, զոր կացոյց տէր իւր ի վերայ ծառայից իւրոց՝ տալ նոցա կերակուր ի ժամու։
Երանի իցէ ծառային այնմիկ՝ զոր եկեալ տէրն գտանիցէ արարեալ այնպէս։
Ամէն ասեմ ձեզ. զի ի վերայ ամենայն ընչից իւրոց կացուսցէ զնա։
Ապա թէ ասիցէ ծառայն չար՝ ի սրտի իւրում, տէր իմ յամէ զգալ.
եւ սկսանիցի հարկանել զծառայակիցս իւր. ուտիցէ եւ ըմպիցէ ընդ արբեցողս.
Գայցէ տէր ծառային այնորիկ՝ յաւուր յորում ոչ ակն ունիցի. եւ ի ժամու յորում ոչ գիտիցէ.
Եւ կտրեսցէ զնա ընդ մէջ, եւ զբաժին նորա ընդ կեղծաւորս դիցէ, անդ եղիցի լալ եւ կրճել ատամանց։