Յաւուրսն յայնոսիկ գայ յովհաննէս մկրտիչ՝ քարոզել յանապատին հրէաստանի,
եւ ասել. ապաշխարեցէք՝ զի մերձեալ է արքայութիւն երկնից,
զի սա է վասն որոյ ասացաւ ի ձեռն եսայեայ մարգարէի, որ ասէ. Ձայն բարբառոյ յանապատին, պատրաստ արարէք զճանապարհ տեառն, եւ ուղիղ արարէք զշաւիղս նորա։
Եւ ինքն յովհաննէս ունէր հանդերձ ի ստեւոյ ուղտու, եւ գօտի մաշկեղէն ընդ մէջ իւր, եւ կերակուր նորա էր մարախ եւ մեղր վայրենի։
Յայնժամ ելանէին առ նա ամենայն երուսաղէմացիք՝ եւ ամենայն հրէաստան՝ եւ ամենայն կողմն յորդանանու,
մկրտէին ի նմանէ ի յորդանան գետ, եւ խոստովան լինէին զմեղս իւրեանց։
Եւ տեսեալ զբազումս ի սադուկեցւոցն եւ ի փարիսեցւոց եկեալս ի մկրտութիւն նորա, ասէ ցնոսա. ծնունդք իժից՝ ո ցոյց ձեզ փախչել ի բարկութենէն որ գալոցն է։
Արարէք այսուհետեւ պտուղ արժանի ապաշխարհութեան։
եւ մի համարիցիք ասել յանձինս՝ թէ ունիմք մեք հայր զաբրահամ. ասեմ ձեզ զի կարող է Աստուած ի քարանցս յայսցանէ յարուցանել որդիս աբրահամու։
Զի աւասիկ տապար առ արմին ծռոց դնի. ամենայն ծառ որ ոչ առնիցէ զպտուղ բարի՝ հատանի եւ ի հուր արկանի։
Ես մկրտեմ զձեզ ջրով յապաշխարութիւն. բայց որ զկնին իմ գայ՝ հզօրագոյն է քան զիս, եւ ես չեմ բաւական բառնալ զկօշիկս նորա. նա մկրտեսցէ զձեզ ի հոգին սուրբ եւ ի հուր։
Որոյ հեծանոցն ի ձեռին իւրում. եւ սրբեսցէ զկալ իւր, եւ ժողովեսցէ զցորեանն ի շտեմարանս իւր. եւ զյարդն այրեսցէ անշէջ հրով։
Յայնժամ գայ Յիսուս ի գալիլեէ ի յորդանան առ յովհաննէս՝ մկրտել ի նմանէ։
Եւ յովհաննէս արգելու զնա՝ եւ ասէ. ինձ պիտոյ է ի քէն մկրտել՝ եւ դու՝ առ իս գաս։
Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնա. թոյլ տուր այժմ, զի այսպէս վայել է մեզ լնուլ զամենայն արդարութիւնս. եւ ապա թոյլ ետ նմա։
Եւ իբրեւ մկրտեցաւ Յիսուս, ել վաղվաղակի ի ջրոյ անտի. եւ ահա բացան նմա երկինք. եւ ետես զհոգին Աստուծոյ զի իջանէր իբրեւ զաղաւնի եւ գայր ի վերայ նորա։
ահա ձայն յերկնից՝ որ ասէր. դա է որդի իմ սիրելի, ընդ որ հաճեցայ։
