Ահաւադիկ կաս գեղեցիկ մերձաւո́ր իմ՝ ահաւադիկ կաս գեղեցիկ. աչք քո աղաւնիք բա́ց ՛ի լռու(թեն)էդ քումմէ։ Վա́րսք քո իբրեւ զերամակս այծից որք երեւեցան ՛ի գաղաադէ։
Ատամունք քո իբրեւ զերամակս կտրելոց որք ելանեն ՛ի լուալեաց։ ամենեքեան երկուորիք են, եւ անորդի ո́չ գոյ ՛ի ն(ո)ս(ա)։
Իբրեւ զթել որդան են շրթունք քո. եւ խոսք քո գեղեցիկ։ իբրեւ զկեղեւ նռան են այտք քո՝ բա́ց ՛ի լռու(թեն)էդ քումմէ։
Իբրեւ զաշտարակն դաւթի պարանոց քո՝ որ շինեալն է ՛ի թալպիովթ. հազար վահանք կախեալ են զնմանէ, եւ ամ(ենայն) նետք սպառազինաց։
Երկո́ւ ստինք քո իբրեւ զերկուս ուլս երկուորիս այծեման, որ արածիցին ՛ի մէջ շուշանաց,
մինչեւ տիւն նուաղեսցէ, եւ ստուերքն շարժեսցին։ Գնացի́ց ես ինձէն ՛ի լեառն զմըռնենեաց, եւ ՛ի բլուրն կնդրկի։
Ամենեւին գեղեցիկ ես մերձաւոր իմ, եւ արատ ինչ ո́չ գոյ ՛ի քեզ։
Ե́կ ՛ի լիբանանէ հարսն, ե́կ այսր ՛ի լիբանանէ։ եկեսցես եւ անցցես ՛ի գլխոյ հաւատոց՝ ՛ի կատարէ սանիրայ եւ հերմոնի, ՛ի մայրեաց առիւծուց, եւ ՛ի լերանց ընծուց։
Սրտակա́թ արարեր զմեզ քոյր մեր հարսն. սրտակա́թ արարեր զմեզմ միով ակամբ քով, եւ միով քառամանեկաւ պարանոցի քոյ։
Քանզի գեղեցկացան ստինք քո քոյր իմ հարսն. քանզի գեղեցկացան ստինք քո ՛ի գինւոյ, եւ հոտ հանդերձից քոց քան զամ(ենայն) խունկս։
Մե́ղր կաթեցուցանեն շրթունք քո քոյր իմ հարսն. մեղր եւ կա́թն ՛ի ներքոյ լեզուի քոյ, եւ հոտ հանդերձից քոց իբրեւ զհո́տ կնդրկի։
Պարտէ́զ փակեալ քոյր իմ հարսն, պարտէզ փակեալ եւ աղբեւր կնքեալ։
Պատգամաւորու(թ)ի(ւն) քո դրախտ նռնենեաց հանդերձ պտղովք մրգաբերաց։ Կիպրոս հանդերձ նարդոսիւ։
Նարդոս եւ քրքում խունկեղէգն եւ կինամոմոն, հանդերձ ամ(ենայն) ծառօք լիբանանու։ Զըշմուռս եւ հալուէ, հանդերձ ամ(ենայն) գլխաւոր խնկօք։
Աղբեւր բուրաստանաց եւ ակն ջրոյ կենդանւոյ՝ բղխեալ ՛ի լիբանանէ։
Արի́ հիւսւիսի եւ ե́կ հարաւ, շնչեա́ ՛ի պարտէզ իմ, եւ բուրեսցին խունկք իմ։
