Խոստովա́ն եղէց քեզ տ(է)ր բոլորով սրտիւ իմով, առաջի հրեշտակաց սաղմո́ս ասացից քեզ։ Զի լուար զբանս բերանոյ իմոյ,
երկիր պագից ՛ի տաճար ս(ուր)բ քո, եւ խոստովան եղէց անուան քում վ(ա)ս(ն) ողորմու(թ)ե(ան) եւ ճշմարտութե(ան) քոյ։ Մեծ արարեր յա(մենայ)նի զանուն ս(ուր)բ քո.
յորում աւուր կարդամ առքեզ վաղվաղակի լո́ւր ինձ, եւ բազում արասցես զօրութի(ւն)ս յանձն իմ։
Խոստովան եղիցին առ քեզ տ(է)ր ա(մենայ)ն թագաւորք երկրի, զի լուան զբանս բերանոյ քոյ,
եւ օրհնեսցեն զճանապարհս քո։ Մեծ են փառք տ(եառ)ն,
բարձր է տ(է)ր զխոնարհս տեսանէ, զբարձունս ՛ի հեռաստանէ ճանաչէ։
Թէ գնացից ես ՛ի մէջ նեղու(թ)ե(ան)ց, կեցուսցես զիս ՛ի բարկութ(են)է թշնամւոյն։ Ձգեցեր զձեռն քո եւ փրկեաց աջ քո,
եւ տ(է)ր հատուսցէ ընդ իմ։ Տ(է)ր ողորմութի(ւն) քո յաւիտեան, զգործս ձեռաց քոց մի անտես առներ։ Տունք. ը՜։ Գոբղայս. խ՜դ։
