Ա(ստուա)ծ օրհնու(թ)ե(ան) իմոյ մի́ լռեր, զի բերան մեղաւորի բերան նենգաւորի բացաւ ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ։ Խօսեցան զինէն լեզուօք նենգաւորօք,
եւ բանիւք ատելու(թ)ե(ան) պաշարեցին զիս։ Մարտեան ընդ իս ՛ի տարապարտուց,
փոխանակ սիրոյ իմոյ մատնէին զիս, այլ ես յաղօթս կայի։
Հատուցին ինձ չա́ր փոխանակ ընդ բարւոյ, ատելու(թ)ի(ւն) փոխանակ սիրոյ իմոյ։
Կացո́ ՛ի վ(ե)ր(այ) ն(ո)ր(ա) մեղաւոր, սատանա́յ կացցէ ընդ աջմէ ն(ո)ր(ա)։
՛Ի դատաստանէ իւրմէ ելցէ դատապարտեալ, եւ աղօթք նորա ՛ի մե́ղս դարձցին։
Եղիցին աւուրք ն(ո)ր(ա) նուազ, եւ զայցելու(թ)ի(ւն) ն(ո)ր(ա) զայն ա́յլ տարցի։
Եղիցին որդիք ն(ո)ր(ա) որբ եւ կին ն(ո)ր(ա) այրի́.
սահեսցին փոփոխեսցին, որդիք ն(ո)ր(ա) մուրօղք եղիցին, եւ ելցեն ՛ի բնակու(թեն)է իւրեանց։
Քննեսցէ փոխատու զա(մենայ)ն ինչս ն(ո)ր(ա), յափշտակեսցեն օտա́րք զվաստակս ն(ո)ր(ա)։
Մի́ գտցի ոք օգնական նմա, եւ մի́ ոք ողորմեսցի ՛ի վ(ե)ր(այ) որբոց ն(ո)ր(ա)։
Եղիցին որդիք ն(ո)ր(ա) ՛ի սատակումն, եւ յազգէ ջնջեսցի́ անուն ն(ո)ր(ա)։
Յիշեսցին մեղք հօր ն(ո)ր(ա) առաջի տ(եառ)ն. եւ մեղք մօր ն(ո)ր(ա) մի́ ջնջեսցին.
եւ եղիցին առաջի տ(եառ)ն յա(մենայ)ն ժամ։
Սատակեսցի́ յերկրէ յիշատակ ն(ո)ր(ա). փոխանակ զի ո́չ յիշեաց առնել զողորմու(թ)ի(ւն)։
Հալածեաց զայր աղքատ եւ զտնանկ, սպանանե́լ զայն որ խոնարհ է սրտիւ։
Սիրեաց զանէծս եւ ելցէ́ նմա. ո́չ կամեցաւ զօրհնութի(ւն), հեռի́ եղիցի ՛ի նմանէ։ Զգեցաւ զանէծս ո(ր)պ(էս) հանդերձ, մտցէ որպէս ջո́ւր ՛ի փոր ն(ո)ր(ա), ո(ր)պ(էս) ձէթ ընդ ոսկերս նորա։
Եղիցի նմա ո(ր)պ(էս) հանդերձ զի ագանի, ո(ր)պ(էս) գօտի որ ածի́ հանապազ ընդ մէջ իւր։
Այս գործի այնոցիկ որ չարախօս կային զինէն առ տ(է)ր, եւ ոյք խօսէին չա́ր զանձնէ իմմէ։
Այլ դու տ(է)ր տ(է)ր՝ արա́ ընդ իս ըստ անուա́ն քում, զի քաղցր է ողորմութի(ւն) քո, փրկեա́ զիս
զի աղքատ եւ տնանկ եմ ես։ Սիրտ իմ խռովեցաւ ՛ի փորի իմում,
եւ ես ո(ր)պ(էս) ստուե́ր ՛ի խուսափել իմում պակասեցայ, եւ թօթափեցայ ո(ր)պ(էս) մարախ։
Ծունկք իմ տկարացա́ն ՛ի պահոց, եւ մարմին իմ այլագունեա́ց յիւղոյ։
Եղէ ես նախատ ն(ո)ց(ա), տեսին զիս եւ շարժեցին զգլուխս իւրեանց։
Օգնեա́ ինձ տ(է)ր ա(ստուա)ծ իմ, եւ փրկեա́ զիս ըս(տ) ողորմութե(ան) քում։
Ծանիցեն զի ձեռն քո ա́յս է, եւ դու տ(է)ր արարեր զայս։
Նոքա անիծանեն եւ դու օրհնեսցես. ոյք յարուցեալ են ՛ի վ(ե)ր(այ) իմ ամօ́թ կրեսցեն. այլ ծառայ քո ուրա́խ եղիցի ՛ի քեզ։
Զգեցցին զամօթ որ չարախօս կային զանձնէ իմմէ, եւ արկցեն ո(ր)պ(էս) կրկնո́ց զամօթ իւրեանց զիւրեամբք։
Այլ ես խոստովան եղէց առ տ(է)ր յոյժ բերանով իմով, ՛ի մէջ բազմաց օրհնեցից զքեզ։
Զի եկաց նա ընդ աջմէ տնանկիս, փրկել զիս յայնցանէ ոյք հալածեն զանձն իմ։ Տունք. ի՜ը։
