TITUS
Parsadan Gorgijanidze, Istoria
Part No. 37
Previous part

Chapter: (37)  
Line of ed.: 32       ომი ბაზალეთს, ბატონის თეიმურაზისა და მოვრავის შებმა. ზურაბ ერის\თავი
Line of ed.: 33    ძალზედ ბატონს თეიმურაზს მოუდგა და საომარი ალაგი ბაზალეთს გაა\რიგეს,
Line of ed.: 34    მოსასვლელს გზებზედ წყალი შეუგდეს რომ საფლობი შეიქნას, მაგრა
Line of ed.: 35    მოვრავმან იქაურობა კარგად იცოდა, რაზმი ტალახს ააცილა და სხვი\გნით
Line of ed.: 36    მიიყვანა და მოვრავს ეთქვა: ომში ბატონს თეიმურაზს ვიახლებიო და
Line of ed.: 37    იმის სიყმაწვილესაო, ჩემს სიბერკაცესაო მასთან გამოვცდიო. მეფის თეიმურა\ზისათვის
Line of ed.: 38    შემოეთვალა: ამ ფერს ცხენს შევჯდებიო, ამა და ამ ფერს კურტაკს
Line of ed.: 39    ჩავიცვამო და ბატონმაც თავისი ნიშნები გვიბძანოსო. ბატონს მოახსენეს და
Line of ed.: 40    ამანც შესთვალა და ისრეც შეიკაზმა და მოვრავზე მიტივას (sic) აპირებდა. ეს
Line of ed.: 41    ზურაბ ერისთავმან იწყინა და ასრე მოახსენა: ჴემწიფე ჴემწიფეს უნდა შეებასო,
Line of ed.: 42    არათუ თავის უმცროს ყმასაო. რომელიც გიბძანებიაო, მაგავე ნიშნებითაო ერ\თი
Line of ed.: 43    საჰკაძის ამხანაგი კაცი შევჰკაზმოთო და შევაბათო. ასევე ქნეს. ერთი ახალ\გაზდა
Line of ed.: 44    კახი საბატიოს კაცის შვილი შეჰკაზმეს და რა რაზმი გაეწყო, ვითაც
Page of ed.: 237   Line of ed.: 1    ელვა სიჩქარით მოვრავს მიუხდუნეს. მოვრავმან ფარი დახვედრა და შუბი შე\იმტვრია
Line of ed.: 2    და გასცილდა. მოვრავმან ცხენი დაიბრუნა და შუბი შესცა. ამანც
Line of ed.: 3    ფარზედ შეამტვრია. იცნა მოვრავმან, რომ ბატონი თეიმურაზ არ არის, კიდევ
Line of ed.: 4    ფიცხლათ მოუხდა მოვრავს, თავს ჴმალი სცა, მუზარათი გაუტეხა, მაგრამე გერ\ში
Line of ed.: 5    ვერ ააღებინა, მაგრამე ნამეტნავად შეაღონა მოვრავი. მაგრა შეუძახა: ნე\ტაი
Line of ed.: 6    იმ ყმასაო, რომ თავის პატრონს ენაცვალოსო. თქვა და ზედ მიუხდა. ვი\თაც
Line of ed.: 7    იმ ყმაწვილს მუზარათი არ ებურა, თავს ჴმალი დაჰკრა და შვა გაუჩეხა
Line of ed.: 8    და ცხენით გარდმოვარდა. მიეტივნენ ერთმანერთსა და შეიქნა ძრიელი ომი და
Line of ed.: 9    იმ ყმაწვილის ჴმლის ცემას მოვრავი უღონო შეექნა. თვითან ომი ვეღარ შეი\ძლო
Line of ed.: 10    და სხვათა ომთ უმზერდა. ორგნითვე ძალსზედ იბრძოდენ. ბოლოს გამარჯ\ვება
Line of ed.: 11    ბატონს თეიმურაზს დარჩა და ისინი გაიქცნეს და უკან ლაშქარი გაადევ\ნეს
Line of ed.: 12    და მრავალი იმერელი დაირჩინეს და ბატონს თეიმურაზს მოუსხეს. ბრძა\ნება
Line of ed.: 13    იქნა, რომ ნურვის მოჰკვლენ და თითო ყური მოსჭრან და გაუშვან და
Line of ed.: 14    მოვრავი, მუხრანის ბატონი, ქსნის ერისთავი და ზოგნი სხვა საბატიო კაცის\შვილნი
Line of ed.: 15    თან გაიტანეს და ხონთქარსთან მივიდნეს. სამი ოთხი საფაშო სარ\ჩოთ
Line of ed.: 16    გაუჩინეს, დიდი პატივნი დასდვეს. ყაენი და ხონთქარი შუღლობდენ ბაღ\დადს
Line of ed.: 17    ზედან და ხოსროვ ფაშა დიდის ლაშქრით ბაღდადსზედ გამოუძახეს. მოვრავი
Line of ed.: 18    და ვინც მასთან ქართველნი იყვნენ, ხოსროვ ფაშას გამოატანეს და ბაღდადს\ზედ
Line of ed.: 19    გაისტუმრეს. რა აზრუმს მოვიდნენ, აბაზა ფაშა ჯალალი შეიქნა და აზრუ\მის
Line of ed.: 20    ციხე უკუ(ი)ჭირა. ხოსროვ ფაშა შემოადგა და მრავლის სარჯლით აიღეს
Line of ed.: 21    და მოვრავი და ქართველნი ციხის აღებაზედ ნამეტნავად კარგად ყოფილიყვნენ.
Line of ed.: 22    ხონთქარსაც ამათის ქების ანბავი მისვლოდა და ასეც მოხსენებოდა: თუ მოვ\რავი
Line of ed.: 23    არ ყოფილიყო, ციხეს ვერ აიღებდაო. ხონთქრის და ხოსროვ ფაშის ცო\ლი
Line of ed.: 24    ყოფილა და ქრმისათვის მოუწერია: ვეზირ აზამი ჴარო და სარასქი\რიო,
Line of ed.: 25    მოვრავის ქების ანბავი მოდის და თქვენი არაო. ამისთვის ხოსროვ ფაშამ
Line of ed.: 26    მოვრავი, მისი შვილი, მუხრანის ბატონი და ან ვინც ახლდენ, ყველა დახო\ცა
Line of ed.: 27    და ეს ანბავი ხონთქარს მიუვიდა, ნამეტნავად იწყინა, მაგრა სიდამდისინ
Line of ed.: 28    ხოსროვ ფაშა ბაღდადით არ დაბრუნდა, არა თქვა რა. რა მოვიდა, ხონთქარმან
Line of ed.: 29    ჰქითხა, სად არის მოვრავიო. იმან მოახსენა -- რაფუზი იყო და მოვაკვლევინეო.
Line of ed.: 30    ხონთქარმან ბძანა: ჯალათ გელსუნ. მისცეს ჴელთა და დიდის სარჯლით მოაკ\ლევინეს
Line of ed.: 31    ხოსროვ ფაშა.
Line of ed.: 32    ქართლი და კახეთი ბატონს თეიმურაზს ეჭირა, მაგრა ქალაქი არა ჰქონ\და
Line of ed.: 33    და დედოფალი და ქართველნი და კახნი ზურაბ ერისთვისათვის ავნი იყვ\ნენ
Line of ed.: 34    და დედოფლის ნებართვით ზურაბ ერისთვის სიკვდილი გამოარჩივეს. ზუ\რაბ
Line of ed.: 35    ერისთავმან თავისი მემკვიდრე ბატონი მოკლაო, უსაცილოთ თქვენც მოგ\კლავსო
Line of ed.: 36    და ქართლსა და კახეთს თვითან დაიჭერსო და რა ხოსროვ ფაშა დაბ\რუნდებისო,
Line of ed.: 37    მეფის სვიმონის ბიძა ყაენის ყულარაღასიაო და სისხლს არ შე\გვარჩენსო.
Line of ed.: 38    მაშ ასე სჯობსო, ზურაბ მოვჰკლათო და თავი ყაენს გაუგზავნოთო
Line of ed.: 39    და მეფის სვიმონის სიკვდილი იმას დავაბრალოთო და ქართლის მეფის სისხლი
Line of ed.: 40    და ერანის ჴემწიფის რისხვა ამით ავიცდინოთო. დააჯერეს ბატონს თეიმურაზს
Line of ed.: 41    და საფურცლეს დაჰპატიჯეს და უღალატეს და სუფრაზე ერისთავი ზურაბ მოკ\ლეს
Line of ed.: 42    და საერისთოში შეეს(ი)ვნეს და ბატონისშვილი დარეჯანა გორს მიიყვანეს
Line of ed.: 43    და იმერ(ე)თის მეფის გიორგის შვილს ალექსანდრეს მისცეს. ხოსროვ ფაშა ბაღ\დადასზედ
Line of ed.: 44    წამოსრულიყო, ამისთვის მეფის სვიმონის სისხლის აღებას არ აჩქარდეს
Page of ed.: 238   Line of ed.: 1    და ეს ანბ(ა)ვიც მოვიდა -- როსტომ ხან ხოსროვ ფაშაზედ გიიმარჯვაო (sic) და
Line of ed.: 2    ურუმის ლაშქარი დაბრუნდაო. გვიჯობსო, რომე ზურაბ ერისთვის თავი ყაენს
Line of ed.: 3    გაუგზავნოთო და თავი ვიმართლოთო. ამით ეგების ჴემწიფე დაგვიტკბესო.
Line of ed.: 4    დაუჯერა ბატონმან თეიმურაზ და ზურაბის თავი ყაენს გაუგზავნეს და ასრე არ\ზე
Line of ed.: 5    მისწერეს, ვითაც მეფე სვიმონ ნათესავი იყო ჩვენიო და ჴემწი(ფი)ს ბრძა\ნებით
Line of ed.: 6    თავის სამკვიდროზედ ბატონობდა. ამ თავისმან ყმამა უღალატა და მოკ\ლა
Line of ed.: 7    და ჩვენს გვართ წესია, რომ ერთმანერთის სისხლს მოვიკითხავთო, ამის\თვის
Line of ed.: 8    მოვჰკალით და თავი ჴემწიფ(ი)ს კარზედ გვიახლებიაო. ეს ყაენს იამა
Line of ed.: 9    და ქართლიცა და კახეთიც ბატონს თეიმურაზს მოსცეს და ხალათი და რაყამი
Line of ed.: 10    გამოუგზავნეს. ეს რაყამი და ჴალათი ასეთს დროს მოუვიდა, რომ მეფის ალექ\სანდრეს
Line of ed.: 11    ქორწილი აქონდა და შექნეს ნამეტნავად სიმჴიარულე და ზოგთ
Line of ed.: 12    ქართველთ ეწყინა ამ ანბავზედ. ბატონმან თეიმურაზ კარგი ფეშქაში მოიკარ\გა
Line of ed.: 13    და ჩოლოყასშვილის რევაზ საჴლის უხუცის ჴელით შაჰსეფის ყაენს გაუგ\ზავნა,
Line of ed.: 14    მაგრა კახნი ქართველთზედ ამაყობდეს და ჴმლით დაჭირულს ეძახდეს,
Line of ed.: 15    უპატიოთაც ეპყრობოდეს ქართველთ გული გაავებოდა და ბატონის თეიმურა\ზის
Line of ed.: 16    ბატონობა არ უნდოდათ. გზასა და ღონეს რასმეს ეძებდენ და ბაღდადის
Line of ed.: 17    ლაშქრობაც მოიშალა. ყაენი დაბრუნდა.

Next part


This text is part of the TITUS edition of Parsadan Gorgijanidze, Istoria.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 21.11.2023. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.