ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი: ბჭე იგი ეზოსა შინა შინაგანსა, მხედველი აღმოსავალთა მიმართ, იყოს დაჴშულ ექუსთა დღეთა საქმისათა, ხოლო დღესა შინა შაბათთასა განეღებოდის და დღესა ახალთთჳსასა განეღებოდის.
და შევიდეს წინამძღუარი გზისაგან ელამისა ბჭისა მის გარეშესა და დადგეს წინაკართა ზედა ბჭისათა და ჰყოფდენ მღდელნი ყოვლად დასაწუელთა მისთა და მაცხოვარებისა მისისათა და თაყუანის-სცეს წინაკარსა ზედა ბჭისასა და შევიდეს და არა დაეჴშას ბჭე ვიდრე მწუხრამდე.
და თაყუანის-სცეს ერმან ქუეყანისამან წინაკართა თანა მის ბჭისათა შაბათთა შინა და ახალთთუეთა, წინაშე უფლისა.
და ყოვლად დასაწუელნი მოართუნეს წინამძღუარმან უფლისა დღესა შინა შაბათთასა: ექუსნი ტარიგნი უბიწონი და ვერძი უბიწოჲ
და მანააჲ, ჳფი ვერძსა და ტარიგთა მსხუერპლი, საცემელი ჴელისა თჳსისაჲ, და ზეთისა ინი ცხობილსა.
და დღესა შინა ახალთთჳსასა ჴბოჲ ერთი მროწეულით უბიწოჲ და ექუსნი ტარიგნი და ვერძი უბიწონი იყვნენ.
და ცხობილი ჴბოსა და ცხობილი ვერძსა ეყოს მანააჲ, და ტარიგთა მათ, ვითარ-იგი ყოს ჴელმან მისმან, და ზეთისა ინი ცხობილსა.
და შესლვასა შინა წინამძღუარისასა გზით ელამისა ბჭისაჲთ შევიდეს და მითვე გზით ბჭისაჲთ გამოვიდეს.
და ოდეს შევიდოდის ერი ქუეყანისაჲ წინაშე უფლისა დღესასწაულთა შინა, შემავალი გზისაგან ბჭისა ჩრდილოჲთ Page of ed. 1709: 213b კერძისა თაყუანისცემად გამოვიდეს გზისაგან ბჭისა სამხრად მიმართისა, და შემავალი გზისაგან ბჭისა სამხრით კერძოჲსა, გამოვიდეს გზისაგან ბჭისა ჩრდილოდ მიმართისა და არა მიიქცეს გზად მიმართ ბჭისა, რომელსა შევიდა, არამედ დამართით მისსა განვიდეს.
და წინამძღუარი იგი საშუალ მათსა შესლვასა შინა მათსა შევიდეს მათ თანა და გამოსლვასა შორის მათსა გამოვიდეს.
დღესასწაულთა და კრებათა იყოს მსხუერპლი: ჳფი ზუარაკსა და ჳფი ვერძსა და ტარიგთა, ვითარ სახედცა ყოს ჴელმან მისმან, და ზეთისა ინი ცხობილსა თანა.
ხოლო უკუეთუ უქმნას წინამძღუარმან ნეფსითი ყოვლად დასაწუელი მაცხოვარებისაჲ უფალსა და განუღოს თავსა თჳსსა ბჭე, მხედველი აღმოსავალთა მიმართ, და ქმნას ყოვლად დასაწუელი მისი და მაცხოვარებისა მისისანი, ვითარ სახედ ჰყოფს დღესა შინა შაბათისასა, და გამოვიდეს და დაჰჴშნეს კარნი შემდგომად გამოსლვისა მისისა.
და ტარიგი წელიწდეული უქმნას ყოვლად დასაწუელად უბიწოდ დღითი დღე უფალსა და განთიადგანთიად ქმნას იგი.
და მანააჲ ქმნას მას ზედა განთიად-განთიად მეექუსე საწყეოსა და ზეთი მესამედი ინისა შესუარვად სემიდალი მანაად უფლისა, ბრძანებად საუკუნოდ.
მარადის ჰყვით ტარიგი, მანააჲ და ზეთი, ყავთ განთიად ყოვლად დასაწუელი სამარადისოდ.
ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: უკუეთუ სცეს წინამძღუარმან საცემელი ერთსა ძეთაგანსა მისსა სამკჳდრებელისაგან მისისა, იგი ძეთა მისთად იყავნ, დასაპყრობელ მათდა არს იგი სამკჳდრებელი.
ხოლო უკუეთუ სცეს საცემელი სამკჳდრებელისაგან მისისა ერთსა ყრმათა მისთაგანსა, და იყოს მისსა ვიდრე წიაღამდე მიტევებისა და უკუნ-ეცეს წინამძღუარსა თჳნიერ სამკჳდრებელისა ძეთა მის\თაჲსა, Page of ed. 1709: 214a მათდა იყოს.
და არა მოიღოს წინამძღუარმან სამკჳდრებელისაგან ერისა მისისა მიმძლავრებად მათდა, დასაპყრობელისაგან მათისა, სამკჳდრებელისაგან თჳსისა, დაუმკვიდროს ძეთა მისთა, რაჲთა არ განიბნიოს ერი ჩემი თითოეული და დასაპყრობელისაგან თჳსისა.
და შემიყვანა მე შესავალისა მიერ ჩრდილოჲთ ვერძისა ბჭისასა, საყდრისა მიმართ წმიდისა წმიდათასა მღდელთაჲსა, მხედველისა ჩრდილოჲთ კერძო, და აჰა მუნ ადგილი განშორებული ზღჳთ კერძო.
და თქუა ჩემდამო: ესე ადგილი არს, სადა შეაგბიან მუნ მღდელთა უმეცრებისა ძლითნი და ცოდვისა ძლითნი, და მუნ შემზადიან მანააჲ, ყოვლადვე არგამოღებად გარეშესა ეზოსა წმიდა-ყოფად ერისა.
და განმიყვანა მე გარეშედ ეზოდ და მომავლო მე ოთხთავე კერძოთა ეზოსათა და აჰა ეზოჲ კედელსა თანა ეზოჲსა, თითოეულსა კედელსა ეზოჲ.
ოთხთავე თანა კედელთა ეზოჲსათა და ეზონი მცირენი სიგრძით წყრთათა ორმეოცთანი და სივრცით წყრთათა ოცდაათთანი, საზომი ერთი ოთხთაჲვე.
და საყდარნი მრგულივ ოთხთავე მათ შინა და სამზარაულოჲ, ქმნილი ქუეშე კერძო საყდართასა მრგულივ.
და თქუა ჩემდამო: ესე სახლნი სამზარაულოთანი, სადა შეაგბიან მუნ მსახურთა სახლისათა მსხუერპლნი ერისანი.
