TITUS
Bart-Cisinski, Nawozenja
Part No. 4
Previous part

Strophe: 4 
Štwórty spěw


Verse: 1    Na nikoho njehladajo, přez dwór kročeše Michał
Verse: 2    do konjenca, zo konjej by wothladal swojej najlubšej.
Verse: 3    Z hłowomaj juž wobroćenaj do duri, napřećo wobaj
Verse: 4    hladaštej jom, sebi z rjećazami zašćerkujo wótře.
Verse: 5    Na wutrobno wuzběhnywši bow sebi, z dubowoh drjewa
Verse: 6    wudźělany, wobwity přez cyłe ze železnymi
Verse: 7    bantami, do buchty brózdnikowej nětk spěchaše Michał,
Verse: 8    zo napojił by ze strowej žołriłičku čornakaj lačnej.
Verse: 9    Pić přejara drje chcyše so zawěsće lubowanemu:
Verse: 10    Bow doleć wšak podsobnikej šće dyrbješe znowa.
Verse: 11    Dźens pomasawši do měcha wowsneho ze šćedriwšej ruku,
Verse: 12    dwě přisypny šće masce do korta wulizaneho --
Verse: 13    pohonjał dźens dopołdnja bě wšak wboheju chětro.
Verse: 14    Podsobnika porjadu a brózdnika majkaše miłe;
Verse: 15    z błyšćatymaj jemu hriwomaj za to trěještej zrudnom
Verse: 16    želniwe sylzy ze zrudneho jom najrjeńšeho woka.
Verse: 17    Ze zrudobu polaty wšón, Michał sydźe so na schód,
Verse: 18    kotryž z konjenca na rězańcu jom wjedźeše nowy.
Verse: 19    A kaž bjezbóžna na žołmjatym, najstrašnišim morju
Verse: 20    łódź, hdyž bój najžałostniši wětr djasowy wuje,
Verse: 21    wojuje zatrašnje ze zmohami, kiž stonate ze dna
Verse: 22    pěsk wubudźejo čorny, so z nim pobarbuja čorne,
Verse: 23    z padateju nětk do hłubokosće spaduje zmohu,
Verse: 24    nětk pozběhać so da zaso na nowe ze žołmu spěšnej,
Verse: 25    na chribjeće ju kralujo we wysokosćach najwyšich --
Verse: 26    tak tež duch nětk Michałowy, podnurjeny w zrudźbach,
Verse: 27    wot myslički zas na mysličku přeskakujo čiłe,
Verse: 28    sej wupřasć, ach, na swěće njemóžeše ani jenej,
Verse: 29    kiž, połóžejo hrudź, by ze šmjatańcy jeho móhła
Verse: 30    wuwjesć a bóle wutorhnyć tež ze zrudneje jemu duše.
Verse: 31    A kaž z mróčelemi wjelepochmurjeneho nětk njebja
Verse: 32    błysk zabłysknje, ze swětłom žehliwym dźěłejo mróčno,
Verse: 33    mróčno, za wokomik juž so zas pozběhujo dźiwje,
Verse: 34    módrinu njebjes na nowe ze surowosću najhrubšej
Verse: 35    wšu zakrywa, na swěće lud wšón ze styskom pjelnjo --
Verse: 36    tak tež hrudź zaćmowiła nětk běše Michałej struchłosć.
Verse: 37    Jom wustupići na módrinu tež nochcyše jasnej
Verse: 38    hwězdźički, kiž wuwjedła by ze ćmy najtolšeje wbohoh.
Verse: 39    Nětk poskoči pak we wutrobje jom najjasniša miłe
Verse: 40    myslička, ćmu rozpłunjejo, kiž jemu jimaše hrudź wšu --
Verse: 41    nětk pak zblědnja ju zas přiwalowaca so najhłubša
Verse: 42    ćma, pochmurjejo hrudź jom styskniwu z hrožatym mróčnom.
Verse: 43    Do zrudnosćow zahlubjeny, tak tu sedźeše Michał,
Verse: 44    na sameho sebje, na njesprawny swět płakajo hórce;
Verse: 45    stysk bě zlehnył so na wboheho z wjeledušatej ćežu.
Verse: 46    Čornikomaj so nochcyše nětk juž słódneho wowsa,
Verse: 47    hdyž pohonča najžałostnišo swojoh widźeštaj sylzy
Verse: 48    ronić a wulki we wutrobje bój wojować dobroh.
Verse: 49    Ze žehliwym pohladowaštaj přeco na njeho z wokom;
Verse: 50    hłowu, kiž do wysoka jemu hewak nošeštaj hordu,
Verse: 51    nětk powěsnyłoj do nohow běštaj, zar ujo zrudnoh.
Verse: 52    Žrěbc, poskakujo nastajnje z wjesołosću přec najčilišej
Verse: 53    po konjencu, přibližeše dźens so pohončej struchłom
Verse: 54    z wotměrjenej nož kročelu. Do wutrobički šće młodej
Verse: 55    žel zarył bě sej, wuhladawši wjelezrudneho syna.
Verse: 56    Na ramjeni połoži jom na to ćišinko šiju
Verse: 57    błyšćatu, dych wudychujo na wobličo jom najcuńšo,
Verse: 58    z woka płačiteho wukošejo pohončej sylzy.
Verse: 59    Z předkownymaj běše nóžkomaj pos naćahnyl so mudry
Verse: 60    na nohu Michałowu, pohladujo ze swěrnym wokom
Verse: 61    na struchłeho, kiž wobličo bě zakrył sebi swoje
Verse: 62    z rukomaj. Pos bu zrudny wšón, ani zrudźeny takle
Verse: 63    njezašćowkny. Najluboznišo tola započa nětko
Verse: 64    na Michała pošćowkować; wšak njemóžeše dlěje
Verse: 65    we wutrobje stysk hospodować; wšón njeměrny tuž nětk
Verse: 66    za cholowu poča jeho torhać, budźejo zrudnoh
Verse: 67    ze zrudoby. Zastróženy wšón, pozběže so Michał,
Verse: 68    kaž wocućił by ze sna ćežkeho, spěšnje pak na to
Verse: 69    so zebra, pohladawši na zrěbca wjesele, na psa,
Verse: 70    na čornikaj, kiž wobroćenaj hišće na njeho běštaj.
Verse: 71    Směwk zakćě tuž po licomaj jemu při tymle želny.
Verse: 72    Pak njebě hišće zmužił so tak, zo by wustupić móhł zas
Verse: 73    před staršeju bjeze stracha. Tuž z poslednicu prawje sćicha
Verse: 74    nětk so suwaše za domske přez zahrodu wjelespěšnje.
Verse: 75    Kónc přišedši pak trawateje jich zahrody, sydźe
Verse: 76    Michał so pod dub halozaty pola studnički jasnej.
Verse: 77    Somoćanej w njej kupaše škórc sebi křidlešce swojej.
Verse: 78    Ročk, přeskakujo wot kerčka na kerčk, pjelnješe tule
Verse: 79    čerwjene horlo ze slěbornej sebi z wječora žołmu.
Verse: 80    Sołobika pak na ranje spěwatoh we worješinkach
Verse: 81    drobnuškeho wokřewješe krjep z njej błyskata rjenje,
Verse: 82    šijku k luboznišom jemu spěwej mačejo čerstwa.
Verse: 83    Hdyž pak na trawnatych sebi łukach dźěłachu syna,
Verse: 84    tu napoja jim křewjateho, wjeleslódneho studźeń
Verse: 85    skićeše; někotry z njej načerpany zakrasny karan
Verse: 86    juž zašoł bě drje do lukow, hdyž jim ležachu syna.
Verse: 87    Na wotawu ducy ze syna dom juž, lěhachu na zem
Verse: 88    čeladnicy so, do trawy połožiwši swoje hrabje,
Verse: 89    zo so nad žórlatej bychu srěbajo křewjeli žołmu --
Verse: 90    wuwołana po cyłej wsy bě za dobru woda.
Verse: 91    W njej wumywal bě často sej tež juž płačitej woči
Verse: 92    Michał, ból swoju bórbotatym wuskoržejo wodam.
Verse: 93    Wóń rozliwachu po łukach pisankojtych nanajmilšo
Verse: 94    kwětaški. Přez łuki pisankojte pak slěborna rěčka
Verse: 95    pleskotajo, sebi z kamuškami pošeptujo sćicha,
Verse: 96    waleše žołmički, na słóncu so zabłyskate jasnje.
Verse: 97    Po woběmaj pak stronomaj za wsu wólšina ćmowa
Verse: 98    brjóh přewodźeše, puć zastupujo hnadnemu słóncu.
Verse: 99    Zbliska pak wupinaše hat ze zmohami wjelerjanu
Verse: 100    runinu we wjerbach, ze swojeho porodźejo klina
Verse: 101    mócne potače, schow poskićate plesatym kačkam
Verse: 102    před hajnikom, kiž na čolmiku po nich třěleše wbohich.
Verse: 103    Ze serpikom wobrubješe lěs jón zezady chłódny.
Verse: 104    Łučlane chójny, we wjerškach pišpotajo prawje sćicha
Verse: 105    ze šwižnymi sebi jědtemi, šum zašumjachu dźiwny,
Verse: 106    hdyž najcuńši jim z wječora wětr Zawěwaše do nich.
Verse: 107    Hodźinkow tu přečinił bě tójšto juž na jasnych Michał
Verse: 108    na wječorach, hdyž błyskotachu so z błyšćom najrjeńšim
Verse: 109    žołmički na měsacu, kiž miły z krasnišich honow
Verse: 110    wustupowaše, zo nóc rozswětlał by, hladajo na zem.
Verse: 111    Do wutroby zawěło bě nětk tež Michałej zrudnosć
Verse: 112    to wšo. Do rěki wobroćeny z wobličom, so sydnył
Verse: 113    na zeleny bě młoduški dorn, sebi samemu rěčo:
Verse: 114    "Ow, zawróćće mi hišće so jónkróć, złotuške časy,
Verse: 115    hdźež, ach, po wobliču hišće směwk mi hraješe jasny,
Verse: 116    hdźež, zalětujo do włosow mojich, najrjenišich róžow
Verse: 117    raniši wětr najcuńšo ze mnu so košeše dźěsćom,
Verse: 118    hdźež, zaspěwujo spěw sebi ze spodźiwnej mełodiju,
Verse: 119    barbaty ptačk woblětowaše šće mi wjeselu hłójčku,
Verse: 120    hdźež, ach, při studničce tu són, ach, najkrasniši sonjach,
Verse: 121    za mjetelu poskakujo skok a za zynčateju
Verse: 122    pčołku na luce ze sotřičku, kiž za ručku wodźach!
Verse: 123    Ach, wobroćilo do zrudoby je so wšitko mi za mnje
Verse: 124    nětk! Kaž nad měsacom so, nad słóncom, žołmički tejle
Verse: 125    rěčki, radujeće, nanajčilšo chwatajo běh swój,
Verse: 126    tak pominychu dny so mi młode w zbožu najwjetšim.
Verse: 127    Kaž pak płač zapłakujeće z najstyskniwšim styskom
Verse: 128    wy, přišedši mi, žołmički, za wjes do wólšow ćmowych,
Verse: 129    hdźež wy we hłubokich sebi kótlach skoržiće skóržbu
Verse: 130    žałosćiwu, zo njemóžeće so na słóncu jasnym
Verse: 131    wjac wokřewjeć a na měsacu běh błyšćaty běžeć --
Verse: 132    tak tež na wboheho je so na mnje z mocu najwjetšej
Verse: 133    ćma wulala, na škropawe, chód ćežace puće
Verse: 134    mje zawjedujo, ze zrudobu moju čwělujo hrudź wšu.
Verse: 135    Ow, pospěchuj so po njebjesach mi, słónco najlubše,
Verse: 136    zo rozćepilo zrudnemu ze sylnišej by mi brónju
Verse: 137    ćmu, kiž na wutrobu so mi wuwali z ćežu najćešej,
Verse: 138    zo zaswital by wumóženja z toho horja mi tola
Verse: 139    dźeń, pokazujo mje zaso na puć ze swětłom wótrym!"
Verse: 140    Do zrudnosćow zahlubjeny duch zabył běše na zem,
Verse: 141    na wokolnosć, podnurjejo do rjenišeho so sona
Verse: 142    młodeho. Zem wopušćiwši, hrudź pozběhnyła bě so
Verse: 143    ćěsna do njebjes, wo wumóženje z najćešeho horja
Verse: 144    prošo; bě ze sylzami styk'ł wukupanej swojej ruce
Verse: 145    wbohi najnutrnišo a wobličo ze starosćemi
Verse: 146    pochmurjene wobroćejo ze zdychom na lube słónco.
Verse: 147    Na njebjesach sebi pytaše do hrudźe křewjatoh tróšta.
Verse: 148    Mać njebě tuž pytnył tež Michał w zrudobje swojej,
Verse: 149    kiž bě přidružila so, wuhladawši jeho tule,
Verse: 150    po zahrodźe juž pytawši po wšitkej lubowaneho.
Verse: 151    We wutrobje bě žel jej štož wšak maćeri dobrej
Verse: 152    Michała, na kotrehož běše nan wutřasł njesprawny
Verse: 153    dźens so. Ze swojej lubosću tež wuleć chcyše dobra
Verse: 154    na Michała wšak křewjateho, wjelesłódkeho tróšta,
Verse: 155    zo wubudźila hrudź by jom ze sna mysličkow ćežkich;
Verse: 156    zo wukošal by ze zrudnišej jemu płačitej woči
Verse: 157    słowičkow dych najcunišich ze rta maćerineho
Verse: 158    želniwu sylzu, do wobliča jom ćěsnemu wějo.
Verse: 159    Rěč, kiž wudobyla bě so z hrudźe Michałoweje,
Verse: 160    wšak wusłyšała tež tu žałosćacu běše wšitku,
Verse: 161    potulejo so za płotom hrabičkowym. Tola sćicha
Verse: 162    pozběhnywši so nětk ze schowa, kročeše z kročałku ćichej
Verse: 163    na Michała, jom na ramjo złožejo ruku najmilšo.
Verse: 164    Zastróženy wšón, wohladny na nju so ze spěchom Michał,
Verse: 165    so začerwjenjejo jej ze styskniwym dźeše słowom:
Verse: 166    "Čemu po zahrodźe moje, maći, chodźiš mi slědy?"
Verse: 167    Do płakanja juž so znowa zas da, wohladnywši na mać
Verse: 168    ze słowami so tajkimi. Mać wotmołwi pak tak jom:
Verse: 169    "Do płača zas sy najzrudnišeho so ponuril wšitkón,
Verse: 170    Michale! Tak njejsy šće mi na swěće płakał štož dźensa.
Verse: 171    Hlej, wusłyšach wšak za płotom rěč, kiž rěčeše zrudnu.
Verse: 172    Michale, praj, što we wutrobje tola takle će rudźi!
Verse: 173    Čom rozliwaš mi do studnički wjelebohate sylzy?"
Verse: 174    A syn, wotmołwjejo jej, ze skoržacym dźeše słowom:
Verse: 175    "Maći, wšak wěš, kajki we wutrobje bój wojuju ćežki
Verse: 176    wjele juž lět. Dźě přeměniła je ze synom łuka
Verse: 177    na třeće juž so, zo na žeńtwu nastajnosći nimoměry
Verse: 178    nuzujetaj mje z bohatymi jeno hólcami wbohoh,
Verse: 179    pak njemóžu sej pře to, hdyž hrudź njekaza sej k hrudźi.
Verse: 180    Haj, tři króć juž na zahrodźe so z wulkimi nošach
Verse: 181    nožicami, zo bych nalěto płót wutřihował rjany,
Verse: 182    zo nan tohodla we wušomaj porokujo leži
Verse: 183    mi, kiž njezaslužam sebi na swěće nanihdy toho.
Verse: 184    Nastajnosći sym za tym dźě šoł tola, to jeno činił,
Verse: 185    wo čimž běch přeswědčeny, zo chce nan tak měć to najradšo.
Verse: 186    Ze žałosću so mi rudźeše hrudź, ach, z bolu najćešej,
Verse: 187    hdyž dopjelnić wšak njemóžeše nihdy žadosće wamaj.
Verse: 188    Na zahrodu potom mje ćěrješe k studničce pod dub
Verse: 189    duch mój, we łožu wukupawši mje w stysku najhóršim.
Verse: 190    Haj, někotry zakrasny juž to swěčkaty wječór,
Verse: 191    swěčkatu nóc přepłakał sym na zrudobach pola studnje.
Verse: 192    Ćišinkemu wuskoržil sym na njebju měsacej husto
Verse: 193    nuzu. Často tež na ranje do žołmjateho morja
Verse: 194    ze zerjemi mi ranišimi dom kročate hwězdy
Verse: 195    stysk sobu bjerjechu, we wutrobje mi rojaty ćěsnej.
Verse: 196    Do wodźičkow, kiž za sobu hanjeja ze spěchom čiłym,
Verse: 197    wubórbotał sym zrudnosće tu kaž dźensa najćeše."
Verse: 198    Žel zajała bě maćerinu hrudź při słowach tajkich;
Verse: 199    po licomaj wula so ji sylza ze želnoh woka.
Verse: 200    Na Michała wobroći so na to pak ze zrudnym wokom,
Verse: 201    za prawicu jeho wza, wułušćejo ke tróštej słowa:
Verse: 202    "Michale, čom zamjelčeć ha chceš dźens čistu mi wěrnosć?
Verse: 203    Praj mi stysk, kiž nanowo hrudź přepjelnja ći dobru!
Verse: 204    Praj: Što zarudźiło je dźens će bóle hač hdy, što?
Verse: 205    Bjez tajenja praj wšitko, zo bychmoj wědźaloj wobaj
Verse: 206    to; wšak dźěłena ból je najćeša poł jeno bole.
Verse: 207    Kak, zo wunamakam tebi ja traš pućow a šćežkow,
Verse: 208    kiž wuwjedu će do wyska ze styska, Michale luby."
Verse: 209    Na lubosćach roztał bě maćerinych zaso Michał
Verse: 210    a tež změrowany zas trochu ji nětk dźeše słowo:
Verse: 211    "Maći, pohladała sy mi do hrudźe; z wěrneju hubu
Verse: 212    wšo njejsym tebi rjekł. Tola daj -- ach, njewurěč mi jich --'
Verse: 213    daj spać, prošu će, we wutrobje mi předrohim čućam,
Verse: 214    kiž zahinu njech ze žiwjenjom mojim, zrudoby połnym."
Verse: 215    "Michale, hdyž počat sy mi hrudź a myslički swoje
Verse: 216    wotwodźěwać, njedaj tola nětko so zatrašić, zmuž so,
Verse: 217    praj mi wšitko, štož na wutrobje šće ći ćeži tak ćežko!
Verse: 218    Lubosć maćerina najlěpšich wuslědźi srědkow,
Verse: 219    zo by wumóžila sebi z horja lubowaneho
Verse: 220    syna. Zamylići so mi tuž njedaj tola, rjec wšo!"
Verse: 221    Ze želniwej bě wutroby mać jemu rěčala takle.
Verse: 222    Michał wułušćeše pak ji na to tajkele słowa:
Verse: 223    "Ze słowami dźens hrubymi nan wutřasł je so na mnje,
Verse: 224    na wboheho bjeze wšeje winy; hrudź chce mi puknyć
Verse: 225    to, pomyslu-li, zo tola po móžnosći so najlěpšej
Verse: 226    prócuju na hospodarstwje, dźě na polu kóždźički dźeń hač
Verse: 227    do slepeje ćmy drěju so sam, hdyž z polow je dom wšo.
Verse: 228    Pak tež ze žohnowanjom najbohatšim bóh moju prócu
Verse: 229    žohnuje: Žně napjelnjeja nastajnje wysoku bróžeń
Verse: 230    přez swisle hač k ponoškej najbliže mi z wobradu božej.
Verse: 231    Ze skotom po spodźiwnym dźe nam lěta juž zasobu k zbožu.
Verse: 232    We kašćiku přisporja so na najstwě z wěnčitym lětkom
Verse: 233    toler tołstych. Po statoku so mi bohatstwo roji.
Verse: 234    Zbožowny tola wosrjedź žohnowanja runjež wulkoh,
Verse: 235    ach, njejsym pak. Z hromadami drje bohatstwo množi
Verse: 236    domje. Čas wupjercha pak młody mi ze křidłom spěšnym.
Verse: 237    Powobroćej so mi tamle, kak žołmuja pod hórku žołmy
Verse: 238    pšenične, so zablyskujo we słónčnym błyšću tak krasnje,
Verse: 239    kak přeměnja so při luce tamle pokolebany
Verse: 240    we wětřiku najcuńšim kocht, hlej, złotožolty,
Verse: 241    kłosateho mi ječmjenja, wows juž šlewjerjoběły!
Verse: 242    Hlej nož, na Kročicach stoji popa na popje tamle,
Verse: 243    hromadka na hromadce pódla nich sebi na słóncu hnadnym
Verse: 244    kłós wohrěwa, ze zornami wjelepolnymi wšitkón
Verse: 245    napjelnjeny; lěs na łuki, na pola šěroki storka.
Verse: 246    Wšo kołowokoło -- to je Wićazec, maći najlubša!
Verse: 247    Ze sadowcow so wuzběhuja mi z běluškej pychu
Verse: 248    twarjenja. Za hródźemi runjezróstne so, za bróžnju lipy
Verse: 249    postrowjeja, rozsyłajo po dworje wónje najsłódše,
Verse: 250    po zahrodźe. Hlej na čerwjene, moja maći, mi třěchi,
Verse: 251    kak rjenje chowaju we lipowym so mi lisćičku słóncej,
Verse: 252    kak pozłoćany na domskim konik błyskota wšón so.
Verse: 253    Stwu pak zapletuje wjelechlódkatu ze wšitkich stronow
Verse: 254    kićaty winowc, zo we chłódnicy w njej bywamy wulkej.
Verse: 255    Zawěsće cyłej wjeski najrjeniša pycha je dwór naš.
Verse: 256    Nětk nimam nade wšěm pak, ach, wjace wjesela žanoh.
Verse: 257    Zapusćene kaž hrudź so mi moja wšitko tu być zda.
Verse: 258    Na statoku wšak mandźelsčinej šće mi lubosće njeje."
Verse: 259    Mać pak z wjesołosću wobjimaše Michała swojoh,
Verse: 260    z radowacej wułušći jom wutroby wjesołe słowa:
Verse: 261    "Michale luby mój, što tola ze zrudobu so tu nosyš,
Verse: 262    njepřeješ-li sebi na swěće wjac štož njewjesty dušnej?
Verse: 263    Na třeći raz juž zawróćile su so w nalěću škórcy
Verse: 264    k nam, zo powědałoj smój ći nastajnje, zo tola dyrbiš
Verse: 265    wo dźowku hić, kiž z lubosćemi by ći pyšita dom twój.
Verse: 266    Zestariłoj wšak wobaj juž smój a na wuměnk wězo
Verse: 267    časnaj drje, za žiwjenje smój so nadrěloj na kuble nadosć.
Verse: 268    Na třeći raz wuhotuja na puć so łastojčki čiłe
Verse: 269    na kraj z nazymu na južny, zo poskal namaj njejsy
Verse: 270    na radźičku, kiž tři ći mój lěta radźachmoj dobru.
Verse: 271    Hrudź wohrěć ći njemóžachmoj nihdy na swěće twoju
Verse: 272    za holečo, kiž z lubosćemi by sej do domu přiwjedł.
Verse: 273    Ach, wuronił tójšto drje ze zrudobu sy mi sylzow,
Verse: 274    zo hrudź njestoješe tebi za holečom ani jenym
Verse: 275    ze wšěch, z kotrymž najradšo sej woženitoj tebje bychmoj.
Verse: 276    Bjez tajenja chcu rjec tebi, Michale: Juž sy sej zhladał
Verse: 277    holečo. Hrudź wšak we zrudobach a w mysličkach dźiwnych
Verse: 278    nuri dźensa so, na dźěćace najmiliše sony
Verse: 279    spominajo, kiž wěncowachu so ći z lubosću młódnej.
Verse: 280    Michale, zdowuznawaj so mi! Widźu to na tebi, zo sy
Verse: 281    za mandźelsku wubrał sebi holečo po swojej mysli."
Verse: 282    Začerwjeniwši so we wobliču, jej wotmołwi Michał:
Verse: 283    "Luba maćerka, na čim to wothladała je ći hrudź sej?
Verse: 284    Haj, wuhladał sym sebi holečo; z nim jeno hić chcu
Verse: 285    přez žiwjenje puć, stowaršiwši sej ju na wšitke časy.
Verse: 286    Njezwolitaj-li pak do toho mi, zo wo holčo šoł bych,
Verse: 287    kotrymž žedźi mi z lubosću hrudź, wupusćena wěčnje,
Verse: 288    ach, potom wostanje mi. Do polow, do kubla rjanoh
Verse: 289    wam wohladam so, na pjenjezy, bymjež było najwjac jich.
Verse: 290    Haj, traš maćerina by mje sama njemóhła lubosć
Verse: 291    dlić, ach, na statoku, kiž prěnju mi rodźeše lubosć
Verse: 292    ke staršimaj. Nětk horliwišu šće mi wutroba moja
Verse: 293    začuwa. Zo su na swěće mandźelsčine mi najwjetše
Verse: 294    lubosće, zo tež ze statoka, wopušćiwši lubych,
Verse: 295    sćěhuje młodźenc za holečom a zhladane holčo
Verse: 296    za młodźencom tym zwolenym, na statok daloki, cuzy,
Verse: 297    kazatej-li sebi po sebi hrudźi, to začuwam mócnje.
Verse: 298    Tuž da dajće mi hić nětk, hdźež ponjesu mje woči.
Verse: 299    Kubło, na kotrymž přeprócował sym so pjatnaće lět tu,
Verse: 300    nětk njeje juž moje. Najzrudniša žel pak mi jima
Verse: 301    wutrobu, zo nan ze surowymi nož słowami lubosć
Verse: 302    zapłaćuje mi, kiž za tym nož dźe, zo lubeju staršej
Verse: 303    zwjeselała by. Ze statoka dźě ze surowosću
Verse: 304    wupokazał je dźens najnjezbožnišeho mje nan, ach,
Verse: 305    prajicy, zo njesměm jemu na woči přińć do wěčnosće
Verse: 306    z njewjestu, kiž njemóhła sej z fórotom dwaj nakłasć mi
Verse: 307    wozaj. Za mandźelsku pak Róžanćikec sym sej zhladał
Verse: 308    nětko Hańžu. Zo za žiwjenje tuž zwjazk je najrjeńši
Verse: 309    roztorhnjeny, zo ze synom wamaj, maćerka luba,
Verse: 310    być njemóžu, to widźiš. Chcu na cuzbu hić w božim mjenje."
Verse: 311    Na wutrobu bě Michałowu so zas na nowe čorna
Verse: 312    zrudźba walila z ćežu najćešej, a ze zrudnoh woka
Verse: 313    zas wula so jom po licomaj wjelezrudnuška sylza.
Verse: 314    Na Michała so wobroćejo, mać zjewi jom tole:
Verse: 315    "Michale, ach njepušć tola nadźije! Z nadźiju swět wšón
Verse: 316    we žiwjenju sej ze studnje čerpa tróšta najsłódšoh.
Verse: 317    Zawěsće za młodźenca pak najmjenje so přistoja takle.
Verse: 318    Zo postrowił by za dźens sposlednja na wječor škowrončk
Verse: 319    słónco ze spěwom, k wječornemu pozběha so njebju,
Verse: 320    ze zrudnymaj nětk křidleškomaj dele pjerchota na zem,
Verse: 321    zo njemóže wjac ze šije spěw rjenježórlaty jeho
Verse: 322    słónco překrasnjować, tola hdyž so ze směrkow rańšich
Verse: 323    wuzběhuje jom młoduški dźeń zaso z luboznosćemi,
Verse: 324    wumywa z błyskotatej sebi rosu na swětłej mjezy
Verse: 325    z wóčka spar a -- z wjeselšimaj so zas křidłomaj ptačk juž
Verse: 326    do njebjes zawjerćawši -- dźak słóncu na nowe spěwa.
Verse: 327    Hdyž zašło je za hory zelene z wječora słónco,
Verse: 328    drasći so ze zrudobu najhłubšej na luce kwětka,
Verse: 329    zawěrajo swoju hłójčku najpyšnišu přeškódnym mrózam,
Verse: 330    pokošiwši pak na ranje ze rtom so słónčnym tak horco,
Verse: 331    zas wotamka tu hłójčku ze spěchom z krasnosću młodej,
Verse: 332    srěbajo z wjesołosću jeho koški z połneju hubku.
Verse: 333    Michale, kij je nadźěj, a zepěrajo so mi z dowěru čłowjek
Verse: 334    na njón, na swěće přiměrjeny jemu dokonja běh swój.
Verse: 335    Njezadwěluj mi, Michale, tuž; wšak maćeri chroble
Verse: 336    wěr, zo wuhotuje šće ći kwas tež z holcu najchudšej
Verse: 337    nan, runjež dźens so ći staji. Najposledniše jemu słowo
Verse: 338    to być njemóžeše nihdy na swěće, Michale luby.
Verse: 339    Wěr mi, we wutrobje jemu płomjeni za tebje lubosć,
Verse: 340    zo by na rukomaj tebje z lubosću nosył najradšo.
Verse: 341    Sam pak wěš tola, zo nan na pjenjezy nimoměry
Verse: 342    hlada, a zo je do česće, to nazhonił sy sam juž.
Verse: 343    Dźi nož k njom a daj jemu posłušny słowa najlěpšoh!
Verse: 344    Z nanom popowědać tola wo tym dyrbiš najprjedy.
Verse: 345    Wułožowanja, so spušćej mi na to, njebudźe činić
Verse: 346    wulkeho, rozestajiš-li jom wšitko. Praji drje dźensa,
Verse: 347    zo njesměš přiwjesć jemu do domu bjez pjenjez holcy.
Verse: 348    Wusłyši-li pak, zo Róžanćikec sy sej wuhladał Hańžu
Verse: 349    za mandźelsku, budź přeswědčeny mi, zo do toho zwoli.
Verse: 350    Wuchwalował je někotry raz mi ju pilnosće dla jej.
Verse: 351    Hrudź naprosyć drje tuž so jom da, zo njeb'dźe tak kruće
Verse: 352    naprašować so, što do pjenjezow b'dźe ji nan sobu dać móc."
Verse: 353    Do wutroby běchu Michałowej tež woprawdźe słowa
Verse: 354    maćerine zawěłe najlěpšu nadobu nadźěj.
Verse: 355    Maćeri dźak pak wuznawajo, dźeše z lubosću słowa:
Verse: 356    "Maćerka, dźens njemóžu pak nanihdy před nana stupić.
Verse: 357    Ach, přejara šće pukota hrudź mi moja w najwjetšim
Verse: 358    njeměrje. Móc wuprosyć chcu wot boha jutře sej na to
Verse: 359    na kemšach. Budź pak mi ze srědnicu, moja maćerka luba,
Verse: 360    a přihotuj juž do časa nana na moju žeńtwu!"
Verse: 361    Maćerina hrudź zajuskny tuž, a ze směwkorn džeše:
Verse: 362    "Michale, prjed hač na zahrodźe šće mi na štomach hustych
Verse: 363    jabłuka začerwjenja so najprěnje, na słóncu ćopłym
Verse: 364    dozrawjejo, b'dźe mandželsčina juž ći we domje lubosć
Verse: 365    pósłaničko słać, wo blido, wo skót starać so, wo hródź."
Verse: 366    Wobaj pozběhnyštaj so, ze spěšnej kročelu kročo
Verse: 367    přez zahrodu, sebi radźičku na žeńtwu radźo najlěpšu.
Verse: 368    Z poslednicu nětk kročeše sam pak do kuchnje Michał.
Verse: 369    Dojědźiwši tu, spěchaše do konjenca, sebi za lack
Verse: 370    čornakomaj natykawši při blidźe chlěbowych skórkow.
Verse: 371    Wjesele na Michała zarjehotaštaj; dźě najwjetša
Verse: 372    zrudźba, kiž do wobjeda šće jom ze styskom zjewješe wšitke
Verse: 373    wobličo, bě nětk pozběhnyła so nimale z njeho.
Verse: 374    Konjej zgratowawši sebi, zapřeže do woza žitnoh,
Verse: 375    na rěbliznu so zlehnywši, do polow ćěrješe ze wsy.



Next part


This text is part of the TITUS edition of Bart-Cisinski, Nawozenja.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 29.8.2010. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.