TITUS
Author: Veldeke 
Hendrik van Veldeke
Text: St.Serv. 
De Sint Servaes Legende


On the basis of the edition
Sint Servaes Legende.
In Dutschen dichtede dit Heynrijck die van Veldeke was geboren.
Naar het Leidse Handschrift uitgegeven door G. A. van Es.
Met medewerking van G. I. Lieftinck & A. F. Mirande.
Antwerpen: Standaard-Boekhandel, 1950
electronically prepared by Thomas F. Shannon,
Berkeley, 2001-2002;
TITUS version by Jost Gippert,
Frankfurt a/M, 14.4.2002 / 2.3.2003




Book: 1 
DE SINT SERVAES LEGENDE

Hendrik van Veldeke


Eerste Boek

DAT PROLOGUS
VAN SINT SERVOES LEGENDEN

Verse: 1    In gods namen ende in sijnen vreden
Verse: 2    Soe beghennen wij deser reden

Verse: 3    Ende spreken inden beghinne aldus:
Verse: 4    Sancti spiritus

Verse: 5    Assit nobis gracia
Verse: 6    Ende bidden gode daer na,

Verse: 7    Den troester ende den volleyst,
Verse: 8    Dat vanden heilighen gheyst

Verse: 9    Die ghenade mit ons sy,
Verse: 10    Que corda nostra sibi

Verse: 11    Facit habitacula,
Verse: 12    Ende ons te noden by sta;

Verse: 13    Want des bedoruen wij alre meyst
Verse: 14    Dat ons der heilighe gheyst

Verse: 15    Onsen sen berichte
Verse: 16    Ende sijne woninghe (stichte)

Verse: 17    In onse herte bynnen
Verse: 18    Soe dat wij moghen mynne

Verse: 19    Gods leer ende sijne woert
Verse: 20    Die ons nutte sijn ghehoert

Verse: 21    Off wijze mercken wolden.
Verse: 22    Jhesus sprack tot sijnen holden,

Verse: 23    Die alle herten kent,
Verse: 24    Hij seide: "die mich mynt

Verse: 25    Die sal mijne woert behalden."
Verse: 26    Sijne genade moets walden

Verse: 27    Ende moet ons ghesterken Manuscript page: 1v  [1v]
Verse: 28     Tot allen goeden werken

Verse: 29     Beide dach ende nacht
Verse: 30     En(de) verlene ons sulke macht,

Verse: 31     Die te sijnen dienste ghetemen,
Verse: 32     Dat wijr sij gherne vernemen

Verse: 33     Ende dat ons duncke soete
Verse: 34     Ende het ons ghelieuen moete.



Verse: 35     Gods woert souden wij mercken
Verse: 36     Ende volgen mitten werken.

Verse: 37     Dat sijn die salighe die dat doen,
Verse: 38     Alsoe ons leert die gods soen

Verse: 39     Ende sprack tot sijnen jongheren,
Verse: 40     Tot sijnen lieuen apostelen,

Verse: 41     Doen sij inden bongart quamen;
Verse: 42     Hi beual hon alle te samen:

Verse: 43     "Ghij sult waken ende beden
Verse: 44     Op dat ghij in gheyne becoringe en treden."

Verse: 45     Dus warne ich uch in alre tijt
Verse: 46     Dat ghij mit ernste wakende sijt;

Verse: 47     Als hij urs gherueke
Verse: 48     Ende hij ons heym soeke

Verse: 49     Off syne boden sende,
Verse: 50     Dat hij ons ghereyt vende.



Verse: 51     Dit heuet grote bedude
Verse: 52     Onder ons sondighe lude

Verse: 53     Wat god daer mit meent,
Verse: 54     Die ons sijne ghenade toe sent. Manuscript page: 2r  [2r]

Verse: 55     Hi heuet ons allen beuolen
Verse: 56     Dat wij vlijtelike waken soelen

Verse: 57     Als hij sijnen iongheren hiet.
Verse: 58     Dat waken en verstaet nyet

Verse: 59     Dat wij nae den vleysche waken
Verse: 60     Ende ons seluen scade maken

Verse: 61     Ende onse sonden meeren.
Verse: 62     Conden wij ons daer af keeren,

Verse: 63     Onse herte ende onsen moet,
Verse: 64     Dat weer ons aender zielen goet.



Verse: 65     Die recht moghen waken
Verse: 66     Ane rechten doechdeliken saken

Verse: 67     Die woerden ter goeder tijt geboren,
Verse: 68     Als die heilighen deden hier te voren

Verse: 69     Die dat wale bekanden.
Verse: 70     Der slape is tweerhande,

Verse: 71     Die ter zielen nyet en douch,
Verse: 72     Ende is ons onderscheiden ouch

Verse: 73     Oft wijt conden verstaen.
Verse: 74     Onse menscheit is soe ghedaen:

Verse: 75     Wij en moghen des slaeps nyet ontberen;
Verse: 76     Nochtan soelen wijt den vleysche weren

Verse: 77     Dat hets nyet te voele en pleghe.
Verse: 78     Die volghen willen den rechten wegen

Verse: 79     Dat sij ewighe ruste vynden
Verse: 80     Ende mitten gods kynden

Verse: 81     Moghen vercrijghen geselscap.
Verse: 82     Nochtan is eyn ander slaep Manuscript page: 2v  [2v]

Verse: 83     Die der zielen voele meer schaet:
Verse: 84     Die des den vleyssche gestaet

Verse: 85     Hij slaept nacht ende dach
Verse: 86     Dat hem nyemant wecken en mach

Verse: 87     Het en doen der heilighe gheyst.
Verse: 88     Die slape hi let ons alre meyst.



Verse: 89     Desen slape willich uch konden.
Verse: 90     Dat is als ons die sonden

Verse: 91     Soe ouer lieff werden
Verse: 92     Ende wij dat allet heerden

Verse: 93     Ende sij ons duncken soete
Verse: 94     Ende setten daer ane onsen moet

Verse: 95     Ende wij daer in sijn gheleghen
Verse: 96     Ende wij der ghewoenliken plegen

Verse: 97     Ende sij ons nemen onsen sen
Verse: 98     Ende wij ons rusten daer in,

Verse: 99     Dat is onses vleysches ghemack.
Verse: 100     Dat is der slape daer ich aff sprack.

Verse: 101     Die vruchtsam is ende vreyselijck.
Verse: 102     Der loen daer van is eyselijck

Verse: 103     Den wij daer mede erweruen
Verse: 104     Eest dat wij daer in steruen.

Verse: 105     Daer voer moet ons behoeden
Verse: 106     God doer sijnre goeden.

Verse: 107     Des weer ons grote noet
Verse: 108     Dat wij waecten als ons god geboet

Verse: 109     Aen gheisteliken werken.
Verse: 110     Daer wille ons god toe ghesterken Manuscript page: 3r  [3r]

Verse: 111     Onsen sen ende onsen moet,
Verse: 112     Dat wij beide ouel ende goet

Verse: 113     Mercten ende besaghen
Verse: 114     Ende wij des te recht plaghen

Verse: 115     Ende wij dat quade vermeden,
Verse: 116     Ende mit herten ende mit leden

Verse: 117     Ende ouch mitten tonghen,
Verse: 118     Eer wij soe worden bedwonghen

Verse: 119     Dat wij gheyn goet en moghen doen.
Verse: 120     Nu bidden wij den gods soen,

Verse: 121     Onsen lieuen sceppere,
Verse: 122     Dat hi ons, arme sondere,

Verse: 123     Die ontslapen sijn in sonden,
Verse: 124     Dat hij ons wille senden

Verse: 125     Sijne ghenade die ons wecke,
Verse: 126     Ende ons dat oughe ontdecke

Verse: 127     Des herten van bynnen,
Verse: 128     Dat wij sien moghen ende kennen

Verse: 129     Den wech der waerheide
Verse: 130     Die ons ten liechte leide

Verse: 131     Vut der duysternissen,
Verse: 132     Mit der ghedenckenissen

Verse: 133     Der ouerster Coninghinnen,
Verse: 134     Ende wij der gods mynnen

Verse: 135     Moeten alsoe ghenyeten
Verse: 136     Ende ons nyet en moet verdrieten

Verse: 137     Dat wij daer om weruen, Manuscript page: 3v  [3v]
Verse: 138     Dat wij slapende nyet en steruen;

Verse: 139     Voer die vreyselike noet
Verse: 140     Behoede ons god die ons geboet.



Verse: 141     God doet hon groot eer
Verse: 142     Dien belieft sijne leer,

Verse: 143     Ende die sij gherne verstaen
Verse: 144     Ende mitten werken nae gaen,

Verse: 145     Denen gheuet hij sijn rike
Verse: 146     Ende vroude ewelike,

Verse: 147     Die hij alleyne mach gheuen
Verse: 148     Den ghenen die doechdelike leuen

Verse: 149     Nae den rechten ghebode,
Verse: 150     Die salige, die sich in gode

Verse: 151     Oetmoedich willen maken
Verse: 152     Ende gheysteliken waken

Verse: 153     Beide dach ende nacht.
Verse: 154     Des was allet wale bedacht

Verse: 155     Die voele heilighe man
Verse: 156     Daer ich dese reden aff began,

Verse: 157     Die genadighe sinte Seruaes,
Verse: 158     Die eyn gewaer bisscop was,

Verse: 159     Die vast hielde gods gebodt;
Verse: 160     Want hem onse here godt

Verse: 161     Tsijnen dienste hadde verkoren
Verse: 162     Ende hij voele hoge was gheboren

Verse: 163     Van sinte marien kunne
Verse: 164     Ende om die ewighe wunne Manuscript page: 4r  [4r]

Verse: 165     Ter werelt douchde onghemach
Verse: 166     Ende gods woert meysterlike sprach

Verse: 167     Ende mitten werken toende
Verse: 168     Dat hij mitter herten meende

Verse: 169     Beide stille ende ouerluyt.
Verse: 170     Nu bidden wij den goids druyt.

Verse: 171     Den mennich sondaer roept ane,
Verse: 172     Dat hi den ghewaren god vermane

Verse: 173     Doer sijn grondelose genade
Verse: 174     Dat hij mich nyet en versmade

Verse: 175     Doer eynghe mijnre misdaet
Verse: 176     Ende doen mich hulpe ende raet

Verse: 177     Ende moete mich gracie gheuen
Verse: 178     Dat ich sinte Seruaes leuen

Verse: 179     Alsoe moet beduden
Verse: 180     Den ongheleerden luden

Verse: 181     Alst god ende sinte seruaes beteme,
Verse: 182     Ende hijt genadelike verneme

Verse: 183     Want ich eyn sondich mensche ben,
Verse: 184     Sonder macht ende sonder sen

Verse: 185     Ongheleert ende ongherecht.
Verse: 186     Daer om bidde ich den gods knecht,

Verse: 187     Den werden ende den gheeerden,
Verse: 188     Den wijsen ende den gheleerden,

Verse: 189     Dat hi mijn voerspreke sy te gode,
Verse: 190     Want hij eyn ghetrouwe bode

Verse: 191     Hier in eertrike was,
Verse: 192     Der goede sinte Seruaes, Manuscript page: 4v  [4v]

Verse: 193     Dat hi mich volleyste doe
Verse: 194     Ende helpe mich daer toe,

Verse: 195     Die heilighe predickere,
Verse: 196     Mich armen sondere,

Verse: 197     Dat ich dit moete volbringhen
Verse: 198     Ter eeren gods sonderlinghen.



Verse: 199     Nu verneemt voert meer
Verse: 200     Van desen heilighen heer

Verse: 201     Wie edelike hi gheboren was,
Verse: 202     Die oetmoedighe sinte Seruaes

Verse: 203     Des en soelen wij nyet vergheten;
Verse: 204     Want hij heuet beseeten

Verse: 205     Gods rike ten ewen.
Verse: 206     Inden ioedschen Ewen

Verse: 207     Waren twee gesusteren hier te voren,
Verse: 208     Edel ende wael gheboren

Verse: 209     Kuyssche ende wael getogen,
Verse: 210     Als ons getughen, dats ongeloghen,

Verse: 211     Die die boeke hebben gelesen
Verse: 212     Dat sij nyet edelre en mochen wesen

Verse: 213     Noch reynre van haren lyue,
Verse: 214     Gheboren van edelen wijue

Verse: 215     Ende van edelen ioedschen manne.
Verse: 216     Die eyne suster die hiet Anne

Verse: 217     Ende was onser vrouwen moeder,
Verse: 218     Sinte marien der goeder

Verse: 219     Die Jhesum onsen heer droech,
Verse: 220     Daer aff te spreken is ghenoech Manuscript page: 5r  [5r]

Verse: 221     Want menghe ziele daer by ghenas.
Verse: 222     Die ander suster sy was

Verse: 223     Gheheyten Esmeria.
Verse: 224     Van haer staet gescreuen da

Verse: 225     Dat sij hadde eyne dochter ende eynen sone.
Verse: 226     Van dien sall ich te weten doen

Verse: 227     Als ich daer aue vant geset:
Verse: 228     Dat was Elyud ende Elysabeth

Verse: 229     Die moeder was sinte Johannes
Verse: 230     Baptista, des heiligen mannes,

Verse: 231     Die onsen heer doufde
Verse: 232     Ende voele vast in hem geloufde,

Verse: 233     Wies moeder was die Elsebe.
Verse: 234     Nu suldi verneemen mee:

Verse: 235     Si ghedroech den gods druyt
Verse: 236     Ende haer broeder Elyut

Verse: 237     Hadde eynen sone hiet Emyu.
Verse: 238     Van dien sullen wij segghen nu:

Verse: 239     Des sone was sijnte Seruaes
Verse: 240     Die gode lieff is ende was.

Verse: 241     Alsulck was sijn gheslechte.
Verse: 242     Nu merct dit wel te rechte

Verse: 243     Mijne reden ende mijne woert.
Verse: 244     Men vint aldus bescreuen voert

Verse: 245     Dat sijn vader woenende was
Verse: 246     Int lant van grieken, als ich las.

Verse: 247     Nu willich mich daer toe gheuen Manuscript page: 5v  [5v]
Verse: 248     Voert te segghen van sijnen leuen.

Verse: 249     Sijn leven dat was gode bequame,
Verse: 250     Heilich ende sonder blame,

Verse: 251     Ende was van onser vrouwen geslechten
Verse: 252     Gheboren: vut der lynien rechte

Verse: 253     Was hij neue ons lieuen heren,
Verse: 254     Als ons die boecke leeren,

Verse: 255     Ende sijnre moeder sinte marien.
Verse: 256     Inden lande van ermenyen

Verse: 257     Was wonachtich die vader sijn;
Verse: 258     Godfruchtich was hi, dat was anscijn.

Verse: 259     Daer nae dede ouch dit heilich kint
Verse: 260     Mit sijnen werken ommer sent

Verse: 261     Dat hij gode bekande.
Verse: 262     Dien van ermenyen lande

Verse: 263     Was hij te troost gheboren
Verse: 264     Ende den heiligen gheist eyn vat vercoren;

Verse: 265     Dat liet hij wael erschijnen.
Verse: 266     Hi was dien van Ermijnen

Verse: 267     Teynen spieghel ghegheuen;
Verse: 268     Die doechdelike wolden leuen

Verse: 269     Nae rechten wijsdome
Verse: 270     Dien was hi eyne bloeme

Verse: 271     Ende eyn leydesterre,
Verse: 272     Want hi luchtede verre

Verse: 273     Ane menghen goeden dinghen
Verse: 274     Die hij wel conste volbrenghen, Manuscript page: 6r  [6r]

Verse: 275     Daer aff dat der heilige man
Verse: 276     Groten loff ende eer gewan,

Verse: 277     Dien god all daer ghesande
Verse: 278     Tot salicheiden alle den lande.



Verse: 279     Verhoert noch eyn scone dinck,
Verse: 280     Wie der heilighe jonghelinck

Verse: 281     Op wies in sijnre ioechde
Verse: 282     Mit mengerhande doechde.

Verse: 283     Hij hadde tot gode luste
Verse: 284     Ende keerde sich ane dat beste,

Verse: 285     Nyet nae den werrentliken roem
Verse: 286     Maer nae den waren wijsdome,

Verse: 287     Mit voele goeden synnen.
Verse: 288     Hi begonde seer te mynnen

Verse: 289     God den ouersten sceppere
Verse: 290     Ende hadde herde onmere

Verse: 291     Alle eertschen rijckdome.
Verse: 292     Doer den ewighen rome

Verse: 293     Soe liet hij maghe ende lant,
Verse: 294     Stat, erue ende ghewant.

Verse: 295     Dat was sijne salicheit ende sijn heyl.
Verse: 296     Hi dachte ane dat ordeyl

Verse: 297     Daer wij alle moeten comen.
Verse: 298     Hi hadde te rechte waer genomen

Verse: 299     Want hi was gode ghehoersam.
Verse: 300     Doen hi die waerheit vernam

Verse: 301     Ende hi dat wiste te rechte
Verse: 302     Dat hi vanden edelen geslachte Manuscript page: 6v  [6v]

Verse: 303     Onser vrouwen was geboren
Verse: 304     Ende hi daer toe was vercoren,

Verse: 305     Doen waert hij vuyrich ende vroe;
Verse: 306     Ende die gods mynne halp daer toe

Verse: 307     Want onse here god, die goede,
Verse: 308     Hadden in sijnre hoede.

Verse: 309     Ane sijne ghenade hi sich beuall.
Verse: 310     Hij halp hem volbrenghen all

Verse: 311     Die doecht, der hi sich onderwant.
Verse: 312     Doer hoem ruymde hij sijn lant:

Verse: 313     Hi voer van Ermenyen
Verse: 314     In dat lant van Zurien

Verse: 315     Te iherusalem sijn bedeuaert,
Verse: 316     Daer god ghemartielijt waert.



Verse: 317     Doen hem god daer hadde bracht
Verse: 318     Doen bleyff hi daer wonacht

Verse: 319     Doer liefde ende doer mynne
Verse: 320     Van gheisteliken synne.

Verse: 321     Hij hielt sich doe, sent hij daer quam,
Verse: 322     Als gode van hiemel wale ghetam,

Verse: 323     Mit goeder kuyscheide
Verse: 324     Ende mit rechten arbeide,

Verse: 325     Mit vasten ende mit waken
Verse: 326     Ende mit doechden te volmaken,

Verse: 327     Mit kerckgange ende mit ghebede,
Verse: 328     Dat hij wel vlyteliken dede,

Verse: 329     Mit sijnen psalter dien hij las,
Verse: 330     Daer hi gestadich ane was;

Verse: 331     Ende oeffende eyn wel reyne leuen Manuscript page: 7r  [7r]
Verse: 332     Den gheyst hadde hoem god ghegeuen,

Verse: 333     Dien hi teynen heer hadde vercoren;
Verse: 334     Dat hij van adel was geboren

Verse: 335     Daer vinck hij voele rechte nae.
Verse: 336     Soe langhe diende hi gode dae

Verse: 337     Dat men begonde te merken
Verse: 338     Aen sijnen goeden werken

Verse: 339     Ende men in doechden proefde
Verse: 340     Die seden die hij oefde

Verse: 341     Te iherusalem in die heilige stat;
Verse: 342     Want hem die patriarcke bat

Verse: 343     Dat hij doer gode dede
Verse: 344     Eyne dinck, des hij hoem bede,

Verse: 345     Ende doer sinte marien,
Verse: 346     Dat hij heme liete wijen

Verse: 347     Ende woerde eyn selich priester.
Verse: 348     Dat ryet hoem der meyster

Verse: 349     Decke spade ende vroe.
Verse: 350     Soe langhe sprack hij hoem toe

Verse: 351     Dat heme int herte quam
Verse: 352     Dat hij heme waert gehoersam

Verse: 353     Ende die heilige orden ontfinck
Verse: 354     Die hem salichlike verghinck.



Verse: 355     Doen aldus der heilighe man
Verse: 356     Alle sijne ordenen ghewan

Verse: 357     Ende hi diende gode sterke
Verse: 358     Ende hoem der patriarke

Verse: 359     Te priester ghewijede
Verse: 360     Ende hij heme ghebenediede, Manuscript page: 7v  [7v]

Verse: 361     Doen meerrede sijn arbeyt
Verse: 362     Ende luterde sijne gherechticheit

Verse: 363     Beide nacht ende dach.
Verse: 364     Eyns goeden seden hij plach,

Verse: 365     Der edel sinte Seruaes,
Verse: 366     Die gode lieff is ende was,

Verse: 367     Dat hi en at noch en dranck
Verse: 368     Als hij die misse sanck

Verse: 369     Werdelike, als heme wale ghetam.
Verse: 370     Als hij ons heren lichame nam,

Verse: 371     Ons heren vleysche ende sijn bloet,
Verse: 372     Dat dede die heilighe man doer goet

Verse: 373     Dat hij inden seluen dach
Verse: 374     Gheyne ander spijse te nutten en plach

Verse: 375     Ter eeren gods lichame
Verse: 376     Ende sijnen heilighen name.



Verse: 377     Ich en segghe uch nyet voerwaer
Verse: 378     Wie langhe off wie mennich jaer

Verse: 379     Dat der goede sinte Seruaes
Verse: 380     Te Jherusalem wonachtig was

Verse: 381     Ende daer alomme inden lande
Verse: 382     Eer heme god den enghel sande,

Verse: 383     lch en weyt ouer wie lanck.
Verse: 384     Eyns daechs hij die misse sanck

Verse: 385     Ende hij stont in sijnen gebede
Verse: 386     All die wile dat hij die stille dede.

Verse: 387     Der enghel gods all daer quam
Verse: 388     Ende seide hoem dan hij wale vernam

Verse: 389     Stille ende nyet ouerluyt: Manuscript page: 8r  [8r]
Verse: 390     "Seruacius", sprack hi, "gods druyt,

Verse: 391     Ich come vanden ghewarighen gode
Verse: 392     En(de) ben hier tot dich sijn bode.

Verse: 393     Mich heuet der werelt heylant
Verse: 394     Doer goet hier tot dich ghesant.

Verse: 395     Du salt leysten sijn ghebot.
Verse: 396     Dich ontbuyt der warighe godt

Verse: 397     Dattu salt varen in gallia.
Verse: 398     Du salt busschop werden dae.

Verse: 399     God wilt dattu daer vares
Verse: 400     Ende dae die keerstenheit verwares,

Verse: 401     Dattu sijne woert daer breydes
Verse: 402     Ende dijnen sterfdach daer verbeydes."



Verse: 403     Doen sprack der heilige man:
Verse: 404     "Heer, ich en weyt noch ich en can

Verse: 405     Weder den weech noch die lant."
Verse: 406     Der enghel andworde te hant:

Verse: 407     "Onse heer sall dich wale bewaren.
Verse: 408     Ich sall mit dich daer henen varen

Verse: 409     Ende sal dich daer heenen leyden.
Verse: 410     Du en salt nyet langhe beyden.

Verse: 411     Dat ontbiet dich die gods sone.
Verse: 412     Du moghes vroliken aen goen.

Verse: 413     Dich en derff der weech nyet duncken swaer.
Verse: 414     Daer heuet bij nae .VIJ. jaer

Verse: 415     Eyn busdom gheweest meysterloes.
Verse: 416     Du bist der gheen dien god verkoes

Verse: 417     Want hem dijn dienst belieuet wale." Manuscript page: 8v  [8v]
Verse: 418     Sinte seruaes antwoerde nae dien:

Verse: 419     "Ich leyste gherne sijn gebodt.
Verse: 420     Gheloeft sijn onse here godt

Verse: 421     Ommermeer sonder eynde
Verse: 422     Soe waer dat hij mich seynde."



Verse: 423     Die heilighe gods ergheuen
Verse: 424     Hi mercte voele euen

Verse: 425     Dat hem der enghel toe sprack.
Verse: 426     Eyn deyl ontsach hijt onghemack;

Verse: 427     Ten anderen male was hij des vroe
Verse: 428     Dat hem god erscheyn alsoe

Verse: 429     Dat hij hem te dienste dochte.
Verse: 430     Soe hij alre baldste mochte

Verse: 431     Soe hieff hij sich ane die vaert.
Verse: 432     Der enghel sijn gheleyde waert,

Verse: 433     Die hem wel goet gheleyde dede.
Verse: 434     Te sinte iacobs voer hij sijne ghebiede

Verse: 435     Die heilige sinte Seruacius
Verse: 436     In galissien te sijnen huys

Verse: 437     Ende soechte sijne genade da.
Verse: 438     Van danne voer hi te gallia

Verse: 439     Dat nu is lutteringhen.
Verse: 440     Al daer soe moesten bringhen

Verse: 441     Der inghel diene leyde
Verse: 442     Ende god diene bereyde,

Verse: 443     Den hi decke ghenade bat.
Verse: 444     Te tongheren in die stat

Verse: 445     Daer quam die goede sinte Seruaes Manuscript page: 9r  [9r]
Verse: 446     Daer dat busscopdome was

Verse: 447     Groet ende rike,
Verse: 448     Ende hadde wel yamerlike

Verse: 449     Ghestanden doen wel V I J jaer
Verse: 450     Sonder busscop, dat is waer,

Verse: 451     Dattet gherechten meyster nye en gewan.
Verse: 452     Want god den heilighen man

Verse: 453     Seruacium daer sande
Verse: 454     Tot salicheiden inden lande.

Verse: 455     Dat wolde onse heer Jhesus
Verse: 456     Dat der heilighe Seruacius

Verse: 457     Daer quam alsoe verre;
Verse: 458     Want dat buscopdome erre

Verse: 459     Soe langhe hadde ghewesen.
Verse: 460     Die die vite hebben ghelesen

Verse: 461     Sij weten dat wel voerwaer
Verse: 462     Dat allen die .VIJ. jaer

Verse: 463     Ten eynde waren gheganghen.
Verse: 464     Den luden moeste verlanghen,

Verse: 465     Die daer sonder busscop waren;
Verse: 466     Want sijs ongherne ontbaren

Verse: 467     Die daer waren ghehoersam.
Verse: 468     Nu mercket rechte wie dat quam;

Verse: 469     Des suldi sonder twijuel sijn.
Verse: 470     Der busscop sinte valentijn

Verse: 471     Die des busscopdoms daer te voren plach
Verse: 472     Die mercte wale ende sach

Verse: 473     Dat hem sijn alder seer dwanck.
Verse: 474     Hi was onmechtich ende cranck, Manuscript page: 9v  [9v]

Verse: 475     Die heilighe man ende der guede.
Verse: 476     Hij was des te moede

Verse: 477     Dat hij den staff leechde
Verse: 478     Opten altaer ende seechde

Verse: 479     Voer den luden openbaer
Verse: 480     Dat hi verbannen waer,

Verse: 481     Diene daer aff neeme.
Verse: 482     Maer die daer toe gheteme

Verse: 483     Ende alsoe lieff waer gode
Verse: 484     Dat hem der enghel, sijn boede,

Verse: 485     Seluer gheue mit sijnre hant.
Verse: 486     Doen ghinck die meer ouer alt lant.

Verse: 487     Het waert condich wijff ende man
Verse: 488     Dat sinte valentijn den ban

Verse: 489     Ghedaen hadde den staue.
Verse: 490     Des en doersten nyemant aue

Verse: 491     Nemen vanden altaer, daer hi lach.
Verse: 492     Des stont dat busdom menghen dach

Verse: 493     Sonder busscop heerdeloes
Verse: 494     Dat nye egheynen dae en koes.



Verse: 495     Doent god nyet langher en woude dolen,
Verse: 496     Dien alle dinck es onuerholen,

Verse: 497     Doen sande hi sinte seruaes daer
Verse: 498     Dat hi der keerstenheit neeme waer

Verse: 499     Want hi daer toe well ghetam.
Verse: 500     Des daichs doen hij in tongheren quam,

Verse: 501     Der goede sinte Seruaes,
Verse: 502     Grote Concilie dae was.

Verse: 503     Doen hoem god daer sande,
Verse: 504     Doen was van menghen lande Manuscript page: 10r  [10r]

Verse: 505     Der lude vele versament da.
Verse: 506     Doen hiet die stadt Octauia,

Verse: 507     Want der Coninck hiet Octauiaen
Verse: 508     Den doe dat lant was onderdaen

Verse: 509     Ende die stat ghehoersam.
Verse: 510     Doen sinte Seruaes daer in quam,

Verse: 511     Doen waren daer comen wijden
Verse: 512     Vanden lande in allen sijden

Verse: 513     Busscoppen ende Canoncken,
Verse: 514     Abden ende monicken,

Verse: 515     Marckgreuen ende hertoghen
Verse: 516     Waren tsamen daar ghetoghen,

Verse: 517     Greuen ende vryen,
Verse: 518     In dat monster sinte maryen,

Verse: 519     Burgher ende dienstman,
Verse: 520     Ende dat ghemeyne volck nochtan

Verse: 521     Des was daer voele te samen comen.
Verse: 522     Sij hadden menghen raet ghenomen

Verse: 523     Waer men eynen busscop neeme,
Verse: 524     Alsulken deme wale gheteme

Verse: 525     Der keerstenheit ende gode.
Verse: 526     Vanden groten gebode

Verse: 527     Die daer ouer was ghedaen
Verse: 528     Soe en dorstes nyemant dae bestaen.

Verse: 529     Sij haddent menghen dach ghedreuen
Verse: 530     Ende was noch ongheeyndt bleuen.

Verse: 531     Het was hon allen ontfochten
Verse: 532     Dat sijs nyet volkomen en mochten

Verse: 533     Mit alle haren wijsdome,
Verse: 534     Waer bi dat dat busdome

Verse: 535     Gheysteliken vader nye en ghewan. Manuscript page: 10v  [10v]
Verse: 536     Des was daer mennich rouwich man

Verse: 537     Ende mennich wijff onvroe
Verse: 538     Want hon qualijck stont alsoe;

Verse: 539     Maer die valsche ende die domme
Verse: 540     Dien was daer luttel omme;

Verse: 541     Maer gods vriende, die getrouwe,
Verse: 542     Die haddens groten rouwe

Verse: 543     Dat sij wale schijn daden.
Verse: 544     Den ghenadighen god sij baden,

Verse: 545     Haren lieuen sceppere,
Verse: 546     Want hijs wale mechtich were,

Verse: 547     Dat hij haer noet bekende
Verse: 548     Ende eynen busscop daer sende,

Verse: 549     Alsulken die hon wale beteme
Verse: 550     Ende den volke te rechte queme

Verse: 551     Ende der heiligher kerken dochte,
Verse: 552     Want hijt wale doen mochte,

Verse: 553     Dat hijse wolde beraden.
Verse: 554     Doen sy gode dus daer om baden

Verse: 555     Ende dats daer grote noet was
Verse: 556     Doen quam die goede sinte Seruaes

Verse: 557     Inden monster als eyn pelgrijn,
Verse: 558     Die haer busscop soude zijn,

Verse: 559     Dien god daer hadde gesant,
Verse: 560     Des gheeert is alle dit lant.



Verse: 561     Doen hij inden monster ghinck
Verse: 562     Nyemant hem dae en ontfinck,

Verse: 563     Want hem daer nyemant en kande
Verse: 564     Off waeromme datten god daer sande. Manuscript page: 11r  [11r]

Verse: 565     Doen hij inden monster quam
Verse: 566     Dede hij als heme wale betam.

Verse: 567     Hij ghinck aen eyne sijde
Verse: 568     Ende las sijne ghetijde.

Verse: 569     Sijne venyen hi decke soechte
Verse: 570     Want god sijns gheruechte.

Verse: 571     Hij viel neder aenden Estrich.
Verse: 572     Sijn ghebet was gheystelijch.

Verse: 573     Doen hij in sijnen ghebede lach
Verse: 574     Aldaer dat volck toe sach,

Verse: 575     Alle die des namen waer,
Verse: 576     Ende waert den volck schijnbaer

Verse: 577     Doen quam der heilich enghel daer
Verse: 578     Schijnende als die sonne claer

Verse: 579     Dien god daer hadde ghesant.
Verse: 580     Hij hueffen op mitter hant

Verse: 581     Seruacium den gheheeren,
Verse: 582     Dat dede hem god ter eeren.

Verse: 583     Der enghel langher nyet en beyde.
Verse: 584     Totten altaer hijne leyde.

Verse: 585     Hij nam den busscop staff;
Verse: 586     Sinte Seruaes dat hijne gaff.

Verse: 587     Die lude die dat saghen,
Verse: 588     Nyemant en derff des vraghen,

Verse: 589     Sij en haddens groot wonder,
Verse: 590     Eyn yghelijck bysonder,

Verse: 591     Dat sij die teyken mochten sien
Verse: 592     Die god selue liet gheschien

Verse: 593     Doer sinte Seruaes wille. Manuscript page: 11v  [11v]
Verse: 594     Sij sweghen alle stille

Verse: 595     Alsoe langhe went dat erghinck
Verse: 596     Dat sinte Seruaes den staff ontfinck.



Verse: 597     Doen dat gheschiet was, te hant
Verse: 598     Der enghel hi verswant

Verse: 599     Ende voer daer gode wale ghetam,
Verse: 600     Mit des ghebode hij daer quam,

Verse: 601     Die en ghesent hadde daer.
Verse: 602     Doen des dat volck waert ghewaer

Verse: 603     Dat der enghel danne was
Verse: 604     Ende der goede sinte Seruaes

Verse: 605     Behalden hadde den staff
Verse: 606     Den hem der heilich enghel gaff,

Verse: 607     Die haer busscop solde wesen,
Verse: 608     Ende sij mit hem souden genesen,

Verse: 609     Die priesters mitten leeken
Verse: 610     Die ghesien hadden die teeken,

Verse: 611     Die waren all te samen vroe:
Verse: 612     Den sanck hoeuen sij voele hoe;

Verse: 613     Gode gauen sij den loff
Verse: 614     Ende ontfinghen haren busscoff.

Verse: 615     Vroliken sij songhen
Verse: 616     Doen sij te heme dronghen.

Verse: 617     Sij vielen heme te voeten,
Verse: 618     Guetlijcken sij hem grueten,

Verse: 619     Alle eer sij hoem daden;
Verse: 620     Den ghewaren god sij baden,

Verse: 621     Diene hon te trooste hadde ghegheuen, Manuscript page: 12r  [12r]
Verse: 622     Dat hijne hon langhe liete leuen.



Verse: 623     Doen dat was erganghen
Verse: 624     Dat sij hadden ontfanghen

Verse: 625     Haren busscop, als hon wale ghetam,
Verse: 626     Die hon van gods haluen quam,

Verse: 627     Als ghi hier voer hebt vernomen
Verse: 628     Die ander die daer waren comen,

Verse: 629     Die busscoppen die hij daer vant
Verse: 630     Die god eer daer hadde ghesant,

Verse: 631     Wijse ende gheleerde
Verse: 632     Die gheordende en(de) die bekeerde,

Verse: 633     Te busschop sij heme wijeden,
Verse: 634     Den gods ghebenedieden,

Verse: 635     Den gheisteliken heerde,
Verse: 636     Die alle die gheneerde

Verse: 637     Die nae sijnen rade wolden leuen.
Verse: 638     Hem en doerste nyemant gheuen

Verse: 639     Dat busscopdom noch den staff
Verse: 640     Dan alsen hoem der enghel gaff.



Verse: 641     Doen der goede sinte Seruaes
Verse: 642     Ghewijet ende ghegherwet was

Verse: 643     Totten gods woerde
Verse: 644     Als daer toe ghehoerde,

Verse: 645     Soe dede god sijnre teyken eyn
Verse: 646     Daer sijne godheit ane erscheyn,

Verse: 647     Die menghe myrakel hevet ghedoen.
Verse: 648     Doen hi ten predickstoel ghinck stoen,

Verse: 649     Sinte seruaes die goede, Manuscript page: 12v  [12v]
Verse: 650     Mit gheisteliken moede

Verse: 651     Ende hij predicken solde -
Verse: 652     Wat soe hij spreken wolde

Verse: 653     Dat sande hem god te monde,
Verse: 654     Die egheyne sprake en conde

Verse: 655     Anders dan griexsche alleyne:
Verse: 656     Ander sprake alleyne

Verse: 657     En conde hij spreken noch verstaen.
Verse: 658     Des ghetroosten god saen.

Verse: 659     Die teyken die god dede
Verse: 660     Doer sinte Seruaes te dier stede

Verse: 661     Die suldi te rechte mercken.
Verse: 662     Int midden vander kerken

Verse: 663     Dede hij op sijnen mont;
Verse: 664     Doen veruulden god ter stont

Verse: 665     Mitten heilighen gheiste
Verse: 666     Ende dede hem volleyste

Verse: 667     Mit synnen ende mit woerden:
Verse: 668     Alle die hoem spreken hoerden

Verse: 669     Vernamen allet dat hij sprack.
Verse: 670     Dat was hon salicheit ende ghemack

Verse: 671     Ende eyne voele scone meer.
Verse: 672     Wannen dat der menssche weer

Verse: 673     Off van welkerhande tonghe,
Verse: 674     Beide oude ende ionghe,

Verse: 675     Dutsche walsche off latijn,
Verse: 676     Sij vernamen alle die reden sijn.

Verse: 677     Dat wolde god alsoe maken. Manuscript page: 13r  [13r]
Verse: 678     Eyn yeghelijck nae sijnre spraken

Verse: 679     Vernamen sijt bysonder.
Verse: 680     Dit hadde hon allen wonder -

Verse: 681     In ebreuschen, in dietschen,
Verse: 682     In walschen ende in vriesschen,

Verse: 683     Als ich seide hier te voren,
Verse: 684     Soe wannen dat sij waren geboren,

Verse: 685     Van beheym off van Ongheren
Verse: 686     Dat dede god in tongheren

Verse: 687     Ter eeren sijnen holden
Verse: 688     Dien hij verhoeghen wolde.

Verse: 689     God van hiemelrike
Verse: 690     Dede daer bescheidelike

Verse: 691     Sinte Seruaes groet eer,
Verse: 692     Dat wij nye en vernamen meer

Verse: 693     Meer dan vanden aspostelen hier beuoren
Verse: 694     Die hij sich seluer hadde vercoren,

Verse: 695     Onse heer ihesus cristus:
Verse: 696     Doen sij waren in eyn huys

Verse: 697     Sent dat hij gemartilijt waert
Verse: 698     Ende nae sijnre hiemeluaert,

Verse: 699     Doen sij waren in sorghen
Verse: 700     Ende sich hadden verborghen

Verse: 701     In eynen huse, daer onse heer
Verse: 702     Mit sijnen jongheren gheheer

Verse: 703     Dat auontmale hielt, dats waer,
Verse: 704     Tot dat sij cortelijck daer naer

Verse: 705     Den heilighen gheyst ontfinghen
Verse: 706     Ende vut den huse ghynghen Manuscript page: 13v  [13v]

Verse: 707     Koenlike in gods vreden -
Verse: 708     Doen vernamen sij alle haer reden

Verse: 709     Die sij spreken hoerden.
Verse: 710     Dat dede god inden woerden

Verse: 711     Dat men mochte merken
Verse: 712     Dat hijse woude ghesterken

Verse: 713     Ende hijs wale gheweldich was.
Verse: 714     Dat hi den goeden sinte Seruaes

Verse: 715     Dede die selue ghenade
Verse: 716     - Want hij was sijn gherechte bode -

Verse: 717     Die wijle dat der goede man
Verse: 718     Dat messe ghewede hadde an

Verse: 719     Ende gods woerde daer sprack,
Verse: 720     Dat hem des nyet en gebrack

Verse: 721     Si en vernament alle gemeyne
Verse: 722     Beide groot ende cleyne

Verse: 723     Die lude die hi leerde.
Verse: 724     Ende als hij sich danne keerde

Verse: 725     Tot werentliken dinghen
Verse: 726     Soe en woldes god nyet ghehinghen,

Verse: 727     Diet daer te voren hadde ghedoen:
Verse: 728     Soe en mochts nyemant nyet verstoen;

Verse: 729     Die sijne woert vernamen eer
Verse: 730     Sij en constens verstaen nyet meer.



Verse: 731     Doen god den heilighen man
Verse: 732     Alsoe te vorderen began

Verse: 733     Beide spade ende vroe,
Verse: 734     Doen keerder sijnen den daer toe:

Verse: 735     Voele wijsliken hijt vernam Manuscript page: 14r  [14r]
Verse: 736     Dat hoem van goids genaden quam.

Verse: 737     Hij meercte voele euene
Verse: 738     Dat hijt in desen leuene

Verse: 739     Verdienen nyet en mochte te vollen.
Verse: 740     Doch soe was hij onbewollen:

Verse: 741     Reyne, sonder sonde
Verse: 742     Gaff hij daer aff orconde

Verse: 743     Mit sijnen goeden werken.
Verse: 744     Hij was eyn kempe der heiliger kerken

Verse: 745     Ende was aen sijn ambacht
Verse: 746     Reyne, kuyssche ende eernstacht.

Verse: 747     Soe wie des gheruechte
Verse: 748     Dat hij hulpe ane hoem soechte,

Verse: 749     Ghetruwelike hij hon ryet.
Verse: 750     Hij en at gheyns daechs nyet

Verse: 751     Weder en at noch en dranck,
Verse: 752     Als hij die misse sanck

Verse: 753     Ende gods lichame ontfinck:
Verse: 754     Dien dach eerde hij ende beghinck

Verse: 755     Sonder eyngherhande spijse,
Verse: 756     Die heilighe man ende die wijse.

Verse: 757     Aenden sede was hij vast:
Verse: 758     Hij en liet doer lieuen gast

Verse: 759     Off doer grote siecheit.
Verse: 760     Doer god leyt hij den arbeit.

Verse: 761     Gheistelike waren sijne seden.
Verse: 762     Der heilighe gheist was daer mede.

Verse: 763     Dat waert ane sijnen werken schijn Manuscript page: 14v  [14v]
Verse: 764     Anders en hadt nyet moghen sijn.



Verse: 765     Den teghen wordighen riken
Verse: 766     En wolde hij nyet wijken:

Verse: 767     Denen was hi haert ende vast
Verse: 768     Want hi en ontsachse nyet eyn bast.

Verse: 769     Hi was sacht den armen
Verse: 770     Ende lietse sich ontfermen.

Verse: 771     Mynnentlike hijse gruetede,
Verse: 772     Haren kommer hij hon buetede.

Verse: 773     Die bedruefde die troeste hi,
Verse: 774     Die gheuanghen die verloeste hi,

Verse: 775     Die sieke die ghenerder,
Verse: 776     Gheyns onrechts en gherder.



Verse: 777     Doen men dit wijde vernam
Verse: 778     Groet volck tot hoem quam,

Verse: 779     Totten heilighen grieke.
Verse: 780     Die lasersche ende die sieke,

Verse: 781     Die stomme ende die blynden
Verse: 782     Daer sijne mochten vynden

Verse: 783     Die hoem soechten mit trouwen
Verse: 784     Die ghetroester haers rouwen;

Verse: 785     Denen gaff hi sprake ende liecht,
Verse: 786     Die grote heer van maestriecht,

Verse: 787     Die heilighe predickere.
Verse: 788     Soe wat ouel dattet were

Verse: 789     Dat den luden deerde,
Verse: 790     Mit gode dat hijse ghenerde,

Verse: 791     Sij waren douff off lam. Manuscript page: 15r  [15r]
Verse: 792     Voele hem derre toe quam

Verse: 793     Inden seluen stonden
Verse: 794     Die daer waren ghebonden

Verse: 795     Mitten ouelen gheyste.
Verse: 796     Des dede hon god volleyste

Verse: 797     Dat hijse gansseliken trooste
Verse: 798     Ende haers rouwen erlooste.

Verse: 799     Die edel noethulpere
Verse: 800     Hij was dae voele meere,

Verse: 801     Als hij noch is voele wide,
Verse: 802     In dien seluen tijde

Verse: 803     Spieghel der gods holden.
Verse: 804     Die die zielen gheneeren wolden

Verse: 805     Ende goeder wercken plaghen
Verse: 806     Ende op sijne werken saghen

Verse: 807     Sij en woerden nyet erre.
Verse: 808     Hij was haer morghen sterre

Verse: 809     Ende hare alre leyder
Verse: 810     Onder die verleyder

Verse: 811     Die inden seluen iaren
Verse: 812     Sere gheweldich waren,

Verse: 813     Die die kerken te braken
Verse: 814     Ende ihesum wederspraken

Verse: 815     Mit mengherhande heresien
Verse: 816     Ende der reynre maget sinte marien

Verse: 817     Versmaden daer sij mochten,
Verse: 818     Daer sterkelike teghen vochten

Verse: 819     Die heilighe gods holden Manuscript page: 15v  [15v]
Verse: 820     Die gherne stercken wolden

Verse: 821     Ende vesten die keerstenheit.
Verse: 822     Des leden sij decke arbeit;

Verse: 823     Des der goede sinte Seruaes
Verse: 824     Eyn sterck houftman was

Verse: 825     Als decke wale bescheyn.
Verse: 826     Sinte Jheronimus wasser eyn.

Verse: 827     Hij woende by iherusalem
Verse: 828     In die stat van bethleem,

Verse: 829     In affrike sinte Augustijn
Verse: 830     Ende van toers sinte mertijn

Verse: 831     Ende sinte ambrosius van meylaen
Verse: 832     Die god was wel onderdaen,

Verse: 833     Van pictouwen sinte hilaris
Verse: 834     Ende der goede sinte amasis

Verse: 835     Ende der heilighe Theophilus
Verse: 836     Ende der heilighe Crisostimus,

Verse: 837     Dat waren die gesellen
Verse: 838     Die nyemant en conste gheuellen

Verse: 839     Noch mit gheynen dinghen
Verse: 840     Vander waerheit ghebringhen

Verse: 841     Noch haers geloeuen weder reden
Verse: 842     Daer sij decke arbeit om deden.



Verse: 843     Tongheren was in derre tijt
Verse: 844     Groot lanck ende wijt,

Verse: 845     Voele meerder ende voele ryker
Verse: 846     Ende stont vele vredeliker.

Verse: 847     Daer bynnen woenden groet heer. Manuscript page: 16r  [16r]
Verse: 848     Die sommighe segghen dat dat meer

Verse: 849     In dien tiden daer ghinghe
Verse: 850     Ende dat lant daer all om vynghe.

Verse: 851     Maer des en weit ich nyet voerwaer
Verse: 852     Oft was inden seluen iaer

Verse: 853     Dat die stadt hadde groten roem.
Verse: 854     In deyne side ghinck eyne flume,

Verse: 855     Die Jeker, die noch daer gheit.
Verse: 856     Dat inder alder vyten steyt

Verse: 857     Des soelen wij voele achter laten
Verse: 858     Want des is bouen maten.



Verse: 859     Bennen tongheren die wijde
Verse: 860     Waren in dien tide

Verse: 861     Twee endetseuentich sameninghen
Verse: 862     Die gods loff lasen ende songhen,

Verse: 863     Ende driehondert Capellen -
Verse: 864     Dit hoerde ich voerwaer tellen -

Verse: 865     Daer men gods dienste in dede
Verse: 866     Mit sanghe ende mit ghebede.

Verse: 867     Die wijle dat sij wale daden
Verse: 868     Soe waren sij wale beraden

Verse: 869     Ende haer stat stont wale in eeren
Verse: 870     Tot dat sij begonsten te verkeren

Verse: 871     Ende sij der viant vererrede
Verse: 872     Die sij van gode verrede.

Verse: 873     Den leyden helle waerde
Verse: 874     Denen toernde seer harde

Verse: 875     Dat der guede sinte Seruaes Manuscript page: 16v  [16v]
Verse: 876     Soe vaste in gods dienste was

Verse: 877     Ende god soe menghen mensche dede
Verse: 878     Genade doer sijne bede

Verse: 879     In sinte Seruaes eer;
Verse: 880     Dat benijde hij herde seer

Verse: 881     Want hij benijde alrehande goet.
Verse: 882     Soe wie gherne wale doet

Verse: 883     Dien laecht hij nacht ende dach
Verse: 884     Soe wat hon hynderen mach.

Verse: 885     Des en liet hij ouch doe nyet.
Verse: 886     Dien van tongheren dat hij ryet

Verse: 887     Dat sij sinte Seruaes woerden gram
Verse: 888     Ende woerden gode ongehoersam.

Verse: 889     Der viant hulpse schenden
Verse: 890     Ter mesdaet ende ten sonden

Verse: 891     Dat sij hoem woerden ghehaet.
Verse: 892     Sij en wisten selue om wat

Verse: 893     Dat sij goits ane hoem vergaten.
Verse: 894     Te samen sij ghesaten

Verse: 895     Ende der viant mit hon
Verse: 896     Die hon den raet gaff ende den sen

Verse: 897     Dat sij gods gebot te braken.
Verse: 898     Sij dachten ende sij spraken:

Verse: 899     Wij sijn bedroeghen seer:
Verse: 900     Onse busdome heuet sijne eer

Verse: 901     Ane desen vreemden man verloren
Verse: 902     Die hij busscop is vercoren.

Verse: 903     Eyn ellendich arme man
Verse: 904     Die onser spraken nyet en kan Manuscript page: 17r  [17r]

Verse: 905     Die onse lant nyet en berichtet
Verse: 906     Noch slote noch burghe en stichtet

Verse: 907     Noch hoeff en wilt halden,
Verse: 908     Wat heerscapien mocht hij walden,

Verse: 909     Eyn arme wandellere,
Verse: 910     Hoem is alsoe meere

Verse: 911     Dat menten schelde als menten loue.
Verse: 912     Hij en wilt nommer comen te houe.

Verse: 913     Hij wilt altoes alleyne wesen
Verse: 914     Ende altoes in sijnen boeken lesen.

Verse: 915     Hij en wilt nyet heerlijck leuen
Verse: 916     Noch nyets nyet doer eer gheuen.

Verse: 917     Wie mochten yemant mynnen?
Verse: 918     All dat hij mach ghewynnen

Verse: 919     Dat gheeft hij armen luden.
Verse: 920     Wat wonders mochte dat duden

Verse: 921     Off dat langhe soude weeren?
Verse: 922     Wij mochten sijns wale ontberen

Verse: 923     Want hij en vroemt ons nyet eyn blat.
Verse: 924     Wij willenten verdryuen vuter stat.

Verse: 925     Dat en doen wij nommer te vroe.
Verse: 926     Soe langhe sprack hon der viant toe

Verse: 927     Dat sijne vuter stat verdreuen
Verse: 928     Ende gode onghehoersam bleuen.

Verse: 929     Dat hon der viant dat gheriet
Verse: 930     Dat en was doer haer goet nyet:

Verse: 931     Hij gheeft gherne boesen raet.
Verse: 932     Doch en mochten sij die daet Manuscript page: 17v  [17v]

Verse: 933     Mit hem nyet volbrenghen
Verse: 934     Want god en wouds nyet ghehenghen -

Verse: 935     Dat suldi weten sonder waen -
Verse: 936     Als hij daer te voren hadde ghedaen

Verse: 937     Van Job, den gheduldighen,
Verse: 938     Dien nyemant en mochte beschuldighen

Verse: 939     Van egheynre onstede
Verse: 940     Soe wat dat men hem dede.

Verse: 941     Doen god des ghestade
Verse: 942     Den viant dat hij hem schade,

Verse: 943     Die god was voele ghehoersam;
Verse: 944     Doen heme die duuel aff nam

Verse: 945     Sijn ghesonde ende sijn goet
Verse: 946     Soe ghestadich was sijn moet

Verse: 947     Dat hi doer allen die scolde
Verse: 948     Niet twijuelen en wolde.

Verse: 949     Soe en dede ouch sinte Seruaes
Verse: 950     Want sijn gheloeue stedich was.



Verse: 951     Doen die ongherechte,
Verse: 952     Die waren des viants knechte,

Verse: 953     Des waren woerden in eyn,
Verse: 954     Der enghel sinte Seruaes erscheyn.

Verse: 955     Hij geboet den heilighen manne
Verse: 956     Dat hi voer van danne

Verse: 957     All daer hij noch is, te Triecht,
Verse: 958     In eynen dall scoen ende liecht,

Verse: 959     Effen ende wael ghedaen
Verse: 960     Daer twee water tsamen gaen, Manuscript page: 18r  [18r]

Verse: 961     Eyn groot ende eyn cleyne,
Verse: 962     Claer, schoen ende reyne.

Verse: 963     Dats die Jeker ende die mase.
Verse: 964     Beide te korne ende te grase

Verse: 965     Es die stadt wale gheleghen
Verse: 966     Ende te schepen in voele weghen,

Verse: 967     In visschen ende in ghewilden
Verse: 968     Ende in goeden ghevylden

Verse: 969     Der bester coren eerden
Verse: 970     Die ye mochte ghewerden.

Verse: 971     Des steyt die stat te maten
Verse: 972     Aen eynre ghemeynre straten

Verse: 973     Van Inghelant in ongheren
Verse: 974     Voer Colne ende voer tongheren

Verse: 975     Ende alsoe dies ghelijck
Verse: 976     Van Sassen in vrancrijck

Verse: 977     Ende mit scepe die des pleghen
Verse: 978     Te denemerken ende te norweghen.

Verse: 979     Die weghe versamenen sich all dae.
Verse: 980     Des is die stadt daer nae

Verse: 981     Gheheiten Traiectum.
Verse: 982     Daer sande god Seruacium.



Verse: 983     Doen sinte Seruaes die goede
Verse: 984     Mit gheisteliken moede

Verse: 985     Des enghels boetscap vernam
Verse: 986     Die hoem van gods weghen quam,

Verse: 987     Dien hij decke ghenade bat,
Verse: 988     Doen ruymde hij tongheren die stat

Verse: 989     Mit eyn deyll sijnre holden Manuscript page: 18v  [18v]
Verse: 990     Die hem volghen wolden

Verse: 991     Ende hem waren ghehoersam.
Verse: 992     Als hij doen te Triecht quam

Verse: 993     Die ghenadighe sinte Seruaes
Verse: 994     Die god alre liefste was,

Verse: 995     Daer was hij alsoe gherne.
Verse: 996     Daer hadde sinte materne

Verse: 997     Eyne Capelle doen werken.
Verse: 998     Daer bleyff hij by der kerken

Verse: 999     All dae sijn monster nu steyt,
Verse: 1000     Daer noch die strate voer gheyt.

Verse: 1001     Vanden heiligen vader sinte materne
Verse: 1002     Wille ich uch segghen gherne

Verse: 1003     Cortelike eyne waerheit
Verse: 1004     Want hij eerstwerff die cristenheit

Verse: 1005     In gallia stichtede
Verse: 1006     Ende die busscopdome berichtede,

Verse: 1007     Colne ende tryere,
Verse: 1008     In sinte peters eer

Verse: 1009     Ende tongheren in sinte marien namen.
Verse: 1010     Die drie berichtede hij al tsamen

Verse: 1011     Mennich jaer ende menghen dach.
Verse: 1012     Doen hij der alle drie plach

Verse: 1013     Doen was sijne ghewoenheit
Verse: 1014     Als hij daer in tusschen reyt

Verse: 1015     Van Colne tot Octauia,
Verse: 1016     Soe bleyff hij onderwijlen dae

Verse: 1017     Te triecht voer den berghe.
Verse: 1018     Daer nam hij herberghe.

Verse: 1019     Want hi deckwijle voer die vaert, Manuscript page: 19r  [19r]
Verse: 1020     Hi vercreych dat daer gemaect waert

Verse: 1021     Eyne kerke ende ghevryet
Verse: 1022     Ende den apostelen ghewijet.



Verse: 1023     Doen buwede sinte Seruacius
Verse: 1024     Bi dat ghewijede gods huys

Verse: 1025     Herberghe ende eyne celle
Verse: 1026     Ende eyne cleeyne Capelle

Verse: 1027     Ende eyne cluse daer hij in lach,
Verse: 1028     Daer hij nacht ende dach

Verse: 1029     Gode diende mit trouwen
Verse: 1030     Ende sinte marien onser vrouwen,

Verse: 1031     Inder seluer eynode.
Verse: 1032     Hij nam sijn armoede

Verse: 1033     Herde verduldelike.
Verse: 1034     Hij wolde gods rijke

Verse: 1035     Daer mede erweruen
Verse: 1036     Als het queme aent steruen

Verse: 1037     Dat god heme hulpe dede.
Verse: 1038     Hij was stedich ane sijnen gebede.

Verse: 1039     Des hadde gheruym ende stade.
Verse: 1040     Heme rouwede luttel der scade

Verse: 1041     Dat hij van tongheren was verdreuen.
Verse: 1042     Hij hielt sich ane dat reyne leuen

Verse: 1043     Als hoem der heilighe gheyst gheriet.
Verse: 1044     Hem en stont sijn herte nyet

Verse: 1045     Tot werrentliken roeme.
Verse: 1046     Hij en wolde sijn busdome

Verse: 1047     Doch nyet mit allen begheuen,
Verse: 1048     Maer hij berichte alle sijn leuen

Verse: 1049     In eyns busscops staet. Manuscript page: 19v  [19v]
Verse: 1050     Den waren gode hij decke baet

Verse: 1051     Voer die van Octaue
Verse: 1052     Dat hij hon vergaue

Verse: 1053     Dat onrecht ende die misdaet
Verse: 1054     Dat sij veronwerden sijnen raet.



Verse: 1055     Aldus was der gods knecht
Verse: 1056     In sijnen dienst voele gherecht

Verse: 1057     Dat hij des nyet en vergat.
Verse: 1058     Hem luste des te bat

Verse: 1059     Dat hij goids ghenade soechte
Verse: 1060     Want hij was uut den gheruechte

Verse: 1061     Ende vuten ghedranghe.
Verse: 1062     Dat heerde hij alsoe langhe,

Verse: 1063     Den gheysteliken arbeyt,
Verse: 1064     Dat heme god sijne verholentheit

Verse: 1065     Liet verneemen teynre stont.
Verse: 1066     Dat dede hij sijnen vrienden kont

Verse: 1067     Alsoe balde als hijt hadde vernomen:
Verse: 1068     Dat Attela soude comen

Verse: 1069     Der hunen coninck, die heere,
Verse: 1070     Eyn heyden errere,

Verse: 1071     Mit groter heer cracht,
Verse: 1072     Die altoes teghen gode vacht;

Verse: 1073     Dat god des ghestaden wolde
Verse: 1074     Dat hij gheyselen solde

Verse: 1075     Die ongherechte keerstenheit
Verse: 1076     Doer der lude boesheit

Verse: 1077     Dat was ouer alle gallia,
Verse: 1078     Tongheren ende ouch anderswae Manuscript page: 20r  [20r]

Verse: 1079     Die waren onghehoersam.
Verse: 1080     Doen dat der heilighe man vernam,

Verse: 1081     Sinte Seruaes, die ghetrouwe,
Verse: 1082     Doen hadde hijs groten rouwe.

Verse: 1083     Sijne boden hij doen sande
Verse: 1084     Mit brieuen achter lande

Verse: 1085     Om den anxte ende doer die noet.
Verse: 1086     Den heilighen luden hijt ontboet,

Verse: 1087     Den goeden ende den gherechten,
Verse: 1088     Dat sij daeromme dechten

Verse: 1089     Ende haer ghebet daden
Verse: 1090     Ende vlyteliken baden

Verse: 1091     Haren god ende sceppere
Verse: 1092     Oft in sijnre ghenaden were

Verse: 1093     Dat hijse beschermen wolde
Verse: 1094     Ende hij hon sijne holde

Verse: 1095     Ghenadelike liet ghewynnen
Verse: 1096     In die eer sijnre mynnen.



Verse: 1097     Doen sinte Seruaes, die gherechte
Verse: 1098     Die getrouwe gods knechte,

Verse: 1099     Vermaent hadde alsoe
Verse: 1100     Doen woerden sijs alle vroe

Verse: 1101     Wijde achter lande
Verse: 1102     Daer hij sijne boden sande,

Verse: 1103     Sinte Seruaes die goede.
Verse: 1104     Doen waert hon des te moede

Verse: 1105     Doen sij die reden vernamen
Verse: 1106     Dat sij alle te gader quamen

Verse: 1107     Gode te eeren ende te roeme Manuscript page: 20v  [20v]
Verse: 1108     Ende ouch den busdome

Verse: 1109     Te troys dat hiet doen treckaes.
Verse: 1110     Daer quam die goede sinte Seruaes

Verse: 1111     Ende teghen hoem in goids namen
Verse: 1112     Die heilige busscopen alle quamen

Verse: 1113     Die doe waren in gallia
Verse: 1114     Ouer verre ende ouer na

Verse: 1115     Beide dutschen ende walen.
Verse: 1116     Ich en weyt nyet recht der talen

Verse: 1117     Wie mennich busscop dat daer waer,
Verse: 1118     Monicken ende clusenaer,

Verse: 1119     Voersten ende heeren
Verse: 1120     Die myndere mitten meeren,

Verse: 1121     Gheleerde ende ongheleerde,
Verse: 1122     Werrentlike ende bekeerde

Verse: 1123     Derre quam soe voele te samen
Verse: 1124     Die ghedoupt waren in Christus namen.

Verse: 1125     Daer was wael mennich man
Verse: 1126     Die nyet en wist nochtan

Verse: 1127     Wat beduden soude die vaert
Verse: 1128     Tot dat hon gheseyt waert

Verse: 1129     Armen ende riken
Verse: 1130     Hon allen euen ghelike

Verse: 1131     Die daer doer god waren comen.
Verse: 1132     Doen sij die meer hadden vernomen

Verse: 1133     Die meer die alsoe starck was
Verse: 1134     Die hon seide sinte Seruaes,

Verse: 1135     Die heilige ende die getrouwe,
Verse: 1136     Doen hadden sijs groten rouwe

Verse: 1137     Ende waren in sorghen
Verse: 1138     Beyde auont ende morghen Manuscript page: 21r  [21r]

Verse: 1139     Ende vroech ende spade.
Verse: 1140     Doen woerden sij des te rade,

Verse: 1141     Beide arme ende rike,
Verse: 1142     Dat van hon allen eyn yeghelike

Verse: 1143     Vast weruen solden
Verse: 1144     Om te vercrijghen gods hulde

Verse: 1145     Openbaer ende stille
Verse: 1146     Ende des vleysches boesen wille

Verse: 1147     Vanden herten solde snijden
Verse: 1148     Ende solden voert meer vermyden

Verse: 1149     Alle sondelike seden
Verse: 1150     Ende eeren gode daer mede

Verse: 1151     Ende kuysschelike leuen,
Verse: 1152     Dat hon god woude vergheuen

Verse: 1153     Haer sonden ende haer mesdaet.
Verse: 1154     Daer nae vonden sij in haren raet

Verse: 1155     Als hon der sen quam van gode
Verse: 1156     Dat sij te tomen eynen bode

Verse: 1157     Tot sinte peter wouden seynden
Verse: 1158     Off hij mochte weder wenden

Verse: 1159     Gods gramscap ende sijnen toren.
Verse: 1160     Daer toe waert sinte Seruaes vercoren,

Verse: 1161     Die heilighe ende die mere,
Verse: 1162     Dat hijs bode weer.

Verse: 1163     Want der goede sinte Seruaes
Verse: 1164     Der alre eerste was

Verse: 1165     Den der hunen heer vaert
Verse: 1166     Van gods weghen condich waert

Verse: 1167     Ende dient god liet verstaen,
Verse: 1168     Soe docht hon allen goet ghedaen Manuscript page: 21v  [21v]

Verse: 1169     Den heren die daer waren comen
Verse: 1170     Diet van gods weghen hadden vernomen,

Verse: 1171     Dat hi die boetscap dede
Verse: 1172     Ende gode genade bede

Verse: 1173     Voer die ander alle gemeyne.
Verse: 1174     Sy wisten hoem soe reyne

Verse: 1175     Dat sij te dien stonden
Verse: 1176     Gheynen man en vonden

Verse: 1177     Die bat daer toe gheteme
Verse: 1178     Ende den god bat verneme

Verse: 1179     Dan sinte Seruaes mit namen.
Verse: 1180     Des baden sijt hoem alle te samen

Verse: 1181     Wel ghenadelike,
Verse: 1182     Beide arme ende rijke.



Verse: 1183     Doen aldus die roemsche vaert
Verse: 1184     Op sinte Seruaes gheleyt waert

Verse: 1185     Ende daertoe was vercoren
Verse: 1186     Doen hadde hijs wel gerne ontboren

Verse: 1187     Nyet doer sijnen arbeyt
Verse: 1188     Maer doer der lude boesheit

Verse: 1189     Die moeste werden ghewroken.
Verse: 1190     Dat voer was gesproken

Verse: 1191     Dat dacht hij dat moeste wesen
Verse: 1192     Dat sij nyet en mochten genesen

Verse: 1193     Noch werden gheheylet
Verse: 1194     Die daer waren verdeylet

Verse: 1195     Ten vreyseliken valle.
Verse: 1196     Maer doen sijs baden alle

Verse: 1197     Die gheystelike ghenote
Verse: 1198     Die cleyne ende die grote Manuscript page: 22r  [22r]

Verse: 1199     Dat sijs nyet en wouden ontberen
Verse: 1200     Doe en woude hijs nyet langher weeren.

Verse: 1201     Hi was wijslike bedacht
Verse: 1202     Ende sprack: "ich doens mijne macht

Verse: 1203     Soe ich alre beste can
Verse: 1204     Maer hi is mennich heilich man

Verse: 1205     Die beter weer daer toe.
Verse: 1206     God onne mich dat icht soe wale ghedoe

Verse: 1207     Mit salicheit ende mit synne
Verse: 1208     Maer doch eer ichs beghinne

Verse: 1209     Dat ich mich ghereyde ane die vaert
Verse: 1210     Soe moet dat bussdom sijn verwaert

Verse: 1211     Te Colne bij den Rijne."
Verse: 1212     Dat hiet doe agrippijne.

Verse: 1213     Doen was eyn boese busscop da
Verse: 1214     Ende was gheheiten Effrata

Verse: 1215     Die onrechts gheloeuen was.
Verse: 1216     Van denen sprack sinte Seruaes:

Verse: 1217     "Ich wille ommer soe lange letten
Verse: 1218     Tot dat wij heme ontsetten

Verse: 1219     Die soe valsche is vtermaten.
Verse: 1220     Solde icken achter mich laten

Verse: 1221     Wercken sijne boesheit
Verse: 1222     Soe verloer ich alle mijnen arbeit.

Verse: 1223     Nu ghij wilt dat ich sij bode
Verse: 1224     Soe weert dompheit dat ich gode

Verse: 1225     Ende sinte peter yet voele bade
Verse: 1226     Off ich alsoe ouel dade

Verse: 1227     Dat ich sulck onrecht wolde sparen. Manuscript page: 22v  [22v]
Verse: 1228     lch wille alre eerst daer varen

Verse: 1229     Ende den droeghenaer verdrijuen.
Verse: 1230     Hi en sall nyet busscop blyuen

Verse: 1231     Die den luden onrecht leert
Verse: 1232     Ende die keerstenheit verkeert

Verse: 1233     Alsoe voele als hijs mach ghedoen.
Verse: 1234     Hij weder spreket ihesum

Verse: 1235     Cristum filium dei
Verse: 1236     Dat hij god nyet en sij

Verse: 1237     Ende onser alre verloessere.
Verse: 1238     Dat spreect der droeghenere

Verse: 1239     Openbaer ende onuerholen.
Verse: 1240     Dit en wilt god nyet meer gedolen.

Verse: 1241     Nyemant en sal sijnre sconen.
Verse: 1242     Men sal hoem te rechte lonen

Verse: 1243     Nae sijnen boesen werken,
Verse: 1244     Die eyn viant is der kerken

Verse: 1245     Ende die die valscheit breyt
Verse: 1246     Daer hi dat volck mede verleyt

Verse: 1247     Mit boeser heresien.
Verse: 1248     Solde hij by ons ghedijen

Verse: 1249     Des mochten wij ons voer gode scamen."
Verse: 1250     Doen loefden sijt alle te samen

Verse: 1251     Dat men effraten verstiete
Verse: 1252     Ende menten nyet meer en liete

Verse: 1253     Dat busdom nyet langer verwaren.
Verse: 1254     Doen lieten sij sinte seruaes daer varen

Verse: 1255     Den salighen gods holde
Verse: 1256     Ende mit hoem die hij wolde. Manuscript page: 23r  [23r]



Verse: 1257     Doen dat alsoe ghesloten was
Verse: 1258     Dat der gode sinte Seruaes

Verse: 1259     Danne te Colne soude varen
Verse: 1260     Mit eynre gheisteliker scaren

Verse: 1261     Mit vierthiene ghesellen
Verse: 1262     Die ich uch wille tellen

Verse: 1263     Cortelike ende schier:
Verse: 1264     Daer was eyn busscop van triere

Verse: 1265     Der heilighe sinte maximijn,
Verse: 1266     Van arle sinte valentijn

Verse: 1267     Ende van straesborch sinte Amant
Verse: 1268     Eyn heilich busscop wale bekant

Verse: 1269     Ende van spiere daer by
Verse: 1270     Eyn heilich busscop, seet men my,

Verse: 1271     Ende van wormtze sinte victoer
Verse: 1272     Die beseten heeft den choer

Verse: 1273     Des hiemels waerlike,
Verse: 1274     Ende daer was vut vranckrijck

Verse: 1275     Van riemen sinte dyostolus
Verse: 1276     Die wael chierde sijn gods huys

Verse: 1277     Ende van Sans sinte Seuerijn
Verse: 1278     Die wale daer mede mochte sijn,

Verse: 1279     Van azor sinte valeriaen,
Verse: 1280     Van troys sinte Octauiaen,

Verse: 1281     Van bacherach sinte Justijn
Verse: 1282     Die gode wolde gehoersam sijn,

Verse: 1283     Sinte Eligius van amiens,
Verse: 1284     Sinte dyapotus van orliens. Manuscript page: 23v  [23v]

Verse: 1285     Dit sijn der vierthiender namen
Verse: 1286     Die alle voeren te samen.

Verse: 1287     Die vijfthiende was sinte Seruaes
Verse: 1288     Die honre alre leydsman was.



Verse: 1289     Doen die gods holden
Verse: 1290     Quamen daer si wesen wolden

Verse: 1291     Tot Colne, totter heiligher stat
Verse: 1292     Daer sij sinte Seruaes bat

Verse: 1293     Om te verdrijven Effratam,
Verse: 1294     Groet volck daer teghen hem quam;

Verse: 1295     Die priesterscap nyet alleyne
Verse: 1296     Maer die voersten alle ghemeyne

Verse: 1297     Ende ander volck vanden lande
Verse: 1298     Daer sinte Seruaes nae sande,

Verse: 1299     Dien des arbeyts nyet en verdroet.
Verse: 1300     Die Consielie waert daer herde groot

Verse: 1301     Vanden luden, doen sijt vernamen.
Verse: 1302     Doen sij alle te samen quamen

Verse: 1303     Ende namen haren raet
Verse: 1304     Ende mercten die mesdaet,

Verse: 1305     Beide arme ende rike,
Verse: 1306     Doen rieden die somige sekerlike

Verse: 1307     Dat men Effraten gaue vrede
Verse: 1308     Ende vername sijne rede

Verse: 1309     Die der bedriegher was.
Verse: 1310     Dat wedersprack sinte Seruaes:

Verse: 1311     "Men saelt anders aen vaen.
Verse: 1312     Effrata es soe ghedaen,

Verse: 1313     Wolden wij beghynnen
Verse: 1314     Hoem aen te spreken mit mynnen Manuscript page: 24r  [24r]

Verse: 1315     Ende vriendeliken hoem vledighen,
Verse: 1316     Hij soude ons allen bedrieghen

Verse: 1317     Mit menghen valschen orconde
Verse: 1318     Doer te sterken die sonde

Verse: 1319     Ende onrechte beduden,
Verse: 1320     Dat hi die domme lude

Verse: 1321     Daer mede solde verkeren
Verse: 1322     Ende den scade ermeeren.

Verse: 1323     Wolden wij hoem ouch dwinghen
Verse: 1324     Tot cristeliken dinghen -

Verse: 1325     Soe wale kenne ich sijnen aert,
Verse: 1326     Sijn boese herte is soe haert:

Verse: 1327     Hij soude schier maken toren
Verse: 1328     Dat onsen arbeyt weer verloren.

Verse: 1329     Hi is van sulken moede:
Verse: 1330     Mit ouele noch mit goede

Verse: 1331     En mochten wijs nyet bekeeren
Verse: 1332     Noch keersteliken gheleeren.

Verse: 1333     Hij spreect ongheloeuighe woert.
Verse: 1334     Ende daer aff hebbich soe voele ghehoert:

Verse: 1335     Hi en es gheyns vreden wert
Verse: 1336     Die rechten ewe nyet en begheert

Verse: 1337     Noch egheynre caritaten,
Verse: 1338     Die der heiliger trynitaten

Verse: 1339     Niet en wilt gheloeuen
Verse: 1340     Ende ihesum wilt beroeuen

Verse: 1341     Ende seet dat hij nyet god en sy
Verse: 1342     Ende wederspreect corpus domini.

Verse: 1343     Dat willich helpen wreken
Verse: 1344     Ende wille daer teghen spreken Manuscript page: 24v  [24v]

Verse: 1345     Dat hij nyet busscop en sall sijn,
Verse: 1346     Volghens mich die brueder mijn."

Verse: 1347     Noch seide voert sinte Seruaes
Verse: 1348     Dien dat onrecht leyt was:

Verse: 1349     "Desen valschen Effratam
Verse: 1350     Die cristus is onghehoersam

Verse: 1351     Dien verdeyle ich mit gods recht
Verse: 1352     Want hi is des viants knecht.

Verse: 1353     Dien hij wale ghedienen kan
Verse: 1354     Es hij wijff ofte man,

Verse: 1355     Dien willich eruolghen
Verse: 1356     Ende wille hem sijn erbolghen,

Verse: 1357     Dien moghen wij wale tellen
Verse: 1358     Van sijnen gesellen

Verse: 1359     Ende mit hem sijn verstoten
Verse: 1360     Ende mitten vianden, sijnen genoten,

Verse: 1361     Die god van hiemelrijck verstiet
Verse: 1362     Ende diese seer vallen liet

Verse: 1363     In dat affgronde neder."
Verse: 1364     Doe en sprack daer nyemant weder,

Verse: 1365     Teghen sinte Seruaes woert:
Verse: 1366     Sij hadden alle wale gehoert

Verse: 1367     Dat sijne reden gherecht was.
Verse: 1368     Doen verwan sinte Seruaes

Verse: 1369     Mit gods hulpen alleyne
Verse: 1370     Dat die ander alle ghemeyne

Verse: 1371     Des ouer eyn ghedroeghen
Verse: 1372     Mit gheisteliken gheuoeghen

Verse: 1373     Dat der boese droghenere
Verse: 1374     Wale mit recht verordelt weer Manuscript page: 25r  [25r]

Verse: 1375     Van sijns selfs woerden:
Verse: 1376     Doen sij dat ghehoerden

Verse: 1377     Dat hij ihesum wedersprack
Verse: 1378     Dat was hon allen onghemack.



Verse: 1379     Alse dat ghesproken was
Verse: 1380     Soe volleynde sinte Seruaes

Verse: 1381     Daeromme dat hij daer quam:
Verse: 1382     Hij ontsat Effratam

Verse: 1383     Sijnre busscopliker eeren
Verse: 1384     Mit ordel alle der heeren,

Verse: 1385     Der busscoppen die doen waren dae
Verse: 1386     Ende der andere heeren daer nae

Verse: 1387     Mit armen ende mit riken.
Verse: 1388     Het was hon someliken

Verse: 1389     Herde seer teghen den moet;
Verse: 1390     Der gheloeue en was nyet goet.

Verse: 1391     Nu verneemt voert bat:
Verse: 1392     Doen sij volbracht hadden dat

Verse: 1393     Den ghewaren god sy baden
Verse: 1394     Dat hijse wolde beraden

Verse: 1395     Want hij alle herten kende,
Verse: 1396     Dat hij hon eynen busscop sende

Verse: 1397     Sulken die heme beteme
Verse: 1398     Ende den luden recht bequeme

Verse: 1399     Ende die sij conde gheweghen.
Verse: 1400     Ouch deden sij daer teghen

Verse: 1401     Haer vasten ende haer vyere.
Verse: 1402     Des gheweechde hon god schier Manuscript page: 25v  [25v]

Verse: 1403     Mit vaderliker mynnen.
Verse: 1404     Seruacius brachter hon ynne

Verse: 1405     Dat die goede sinte Seuerijn
Verse: 1406     Haer busscop soude sijn

Verse: 1407     Want onse heer alsoe wolde.
Verse: 1408     Doen waert die gods holde

Verse: 1409     Erhauen in die selue stat
Verse: 1410     Dae Effratem was aff ghesat.



Verse: 1411     Alse doen dit was ghedaen
Verse: 1412     Soe schiet die Consilie saen.

Verse: 1413     Doen voer sinte Seruacius
Verse: 1414     Weder te sijnen gods huys

Verse: 1415     Te triecht, tot sijnre cellen.
Verse: 1416     Ende sijne heilige gesellen

Verse: 1417     Voer ellick totten synen
Verse: 1418     Ende lieten sinte Seuerijne

Verse: 1419     Te Colne aen sijne heerscap,
Verse: 1420     Ane die gheistelike meysterscap;

Verse: 1421     Dat hoem wale ghetam.
Verse: 1422     Doen sinte seruaes heym quam

Verse: 1423     Ende hij sijne saken daer beriet
Verse: 1424     Doe en lette hij langher nyet:

Verse: 1425     Hij hueff sich schier ane die vaert
Verse: 1426     Te romen daer hij ghehoecht waert.

Verse: 1427     Hi en woldes nyet laten
Verse: 1428     Ende voer sijnre straten.

Verse: 1429     Voer metze, doen hij daer quam
Verse: 1430     Ende heme der busscop daer vernam, Manuscript page: 26r  [26r]

Verse: 1431     Vrolike hij hoem teghen ghinck.
Verse: 1432     Mit groter eeren hijne ontfinck

Verse: 1433     Mit heiligher sameninghen ghenoech
Verse: 1434     Daer men hem intieghen droech

Verse: 1435     Crucen ende heylichdoem.
Verse: 1436     Der busscop leyden inden doem,

Verse: 1437     Der heilighe sinte Auctoer,
Verse: 1438     Op sinte Stephanus choer

Verse: 1439     Ane die ghewijede stat.
Verse: 1440     Inder mynnen gods hij hem bat

Verse: 1441     Mit gheysteliken dinghen
Verse: 1442     Dat hij die misse woude synghen.



Verse: 1443     Sinte Seruaes dede sijne bede.
Verse: 1444     All daer hi die misse dede

Verse: 1445     Ende die heilighe woert sprack
Verse: 1446     Soe quam der viant ende brack

Verse: 1447     Eynen balck ane dat monster
Verse: 1448     Hoghe bouen aen dat vynster.

Verse: 1449     Daer nae werp hi den tram,
Verse: 1450     Seruacius deder eynen ram,

Verse: 1451     Doch en raeckte hij sijns nyet:
Verse: 1452     God hij hueden ende beryet

Verse: 1453     Als hoem decke wale bescheyn.
Verse: 1454     Dat hout viel opten Elter steyn

Verse: 1455     Dat hij in twee stucken spleyt
Verse: 1456     Maer dat god den kelck beheylt

Verse: 1457     Dat hi nyet en was gheuallen.
Verse: 1458     Onder den volke mit allen

Verse: 1459     Was die anxste voele groet Manuscript page: 26v  [26v]
Verse: 1460     Doen dat tymmer neder scoet:

Verse: 1461     Soe vreyselijch was der slach
Verse: 1462     Doen der boem daer neder lach

Verse: 1463     Die soe groot was ende soe lanck.
Verse: 1464     Onder den volck waert groet ghedranck

Verse: 1465     Doen dat gheuallen was ter neder.
Verse: 1466     Sinte seruaes wencketse weder

Verse: 1467     Ende hietse alle stille staen.
Verse: 1468     Als dat ambacht was gedaen

Verse: 1469     Ende hi gods lichame hadde genomen
Verse: 1470     Doen hiet hij naerder comen

Verse: 1471     Den busscop sinte Auctoer
Verse: 1472     Ende die heeren vanden choer.



Verse: 1473     Die salighe sinte Seruaes
Verse: 1474     Die steyn die daer gebroken was

Verse: 1475     Dien liet hij hon bescouwen.
Verse: 1476     Doen ghenoet hij sijnre trouwen

Verse: 1477     Ende goids genaden in derre stont.
Verse: 1478     Sijnen vingher stack hi in sijnen mont,

Verse: 1479     Mit sijnen speykelter hijne natte,
Verse: 1480     Den steyn hi te samen satte

Verse: 1481     All dae hij ghebroken was.
Verse: 1482     Der goede sinte Seruaes

Verse: 1483     Der sondaren verdynghere
Verse: 1484     Hi streyck mit sijnen vynghere

Verse: 1485     Dae der steyn was gespalden.
Verse: 1486     Hij liets gode ghewalden

Verse: 1487     Die sijn gebet te hant ontfinck:
Verse: 1488     Die steyn weder te samen ghinck Manuscript page: 27r  [27r]

Verse: 1489     Alsoe vast ende alsoe haert
Verse: 1490     Als hij ye daer te voren waert

Verse: 1491     Meer dan daer eyn teyken bleyff
Verse: 1492     Daer hi mitten vyngher ouer streych.



Verse: 1493     Sinte Auctoer der busscop
Verse: 1494     Gode gaff hi den loff

Verse: 1495     Dat hi dit teyken woude doen
Verse: 1496     Doer Sinte Seruacioen

Verse: 1497     Ende het doer hem geschiet was.
Verse: 1498     Doen sprack der goede sinte Seruaes:

Verse: 1499     "Heer laet die reden staen
Verse: 1500     Het heuet god doer uch gedaen;

Verse: 1501     Off uch genade van hem gesciet
Verse: 1502     Die loff en besteyt mich nyet."

Verse: 1503     Ghetrouwe was die vrientscap
Verse: 1504     Ende gheistelijck die broederscap

Verse: 1505     Tusschen den twee heiligen mannen.
Verse: 1506     Ende sinte Seruaes keerde danne

Verse: 1507     Ende sinte Auctor, der heer,
Verse: 1508     Hi ghinck mit hoem verre

Verse: 1509     Vut metze, dat was waer, -
Verse: 1510     Der arbeyt en was hem nyet swaer

Verse: 1511     Mit anderen gods knechten
Verse: 1512     Den ghetrouwen ende den gherechten

Verse: 1513     Die hem volchden vuter stat
Verse: 1514     Tot hi hon weder te keren bat

Verse: 1515     Ende hietse gode beuolen sijn.
Verse: 1516     Voer basel voer hij ouer Rijn, Manuscript page: 27v  [27v]

Verse: 1517     Daer nam hi herberghe.
Verse: 1518     Dus quam hi ouer dat gheberge

Verse: 1519     Mit ons heren gheleyde
Verse: 1520     Ende mit swaren arbeyde

Verse: 1521     Beide spade ende vroe.
Verse: 1522     Soe langhe dede hij daer toe

Verse: 1523     Dat hij te romen bynnen quam
Verse: 1524     All daer hi waert ghehoersarn.



Verse: 1525     Te Romen quam sinte Seruaes
Verse: 1526     Alsoe dat hi all dae was

Verse: 1527     Doen die lude die asschen ontfinghen
Verse: 1528     Ende die vasten aen ghinghen,

Verse: 1529     Ende bat voer die van gallia.
Verse: 1530     Hij was voele ynnichlike da

Verse: 1531     Mit groten oetmoede
Verse: 1532     Mit alre slachten goede

Verse: 1533     Mit vasten ende mit venyen
Verse: 1534     Ende mit arbeide menighen,

Verse: 1535     Mit waken ende mit gebede,
Verse: 1536     Mit groten arbeide

Verse: 1537     Dat die viertich daghe leden.
Verse: 1538     Tot denen tijt hadde hij vermeden,

Verse: 1539     Die ghetrouwe gods holde,
Verse: 1540     Dat hij nyet comen en wolde

Verse: 1541     In sinte peters doeme,
Verse: 1542     Dat en liet hij nyet doer roem;

Verse: 1543     Voele gheysteliken hijt aen vynck
Verse: 1544     Want hij besoechte ende beghinck Manuscript page: 28r  [28r]

Verse: 1545     Clusen ende capellen,
Verse: 1546     Monsteren ende Cellen,

Verse: 1547     Alle die in romen waren.
Verse: 1548     Totten ghewijeden altaren

Verse: 1549     Ghinck hij ouer alle die stat;
Verse: 1550     Den lieuen heilighen hi bat,

Verse: 1551     Allen ende sonderlinghen,
Verse: 1552     Dat sij heme hulpen dynghen

Verse: 1553     Aen den ouersten sceppere
Verse: 1554     Oft sijne genaden weeren

Verse: 1555     Dat hij bescheermde dat lant
Verse: 1556     Van danne waert hij daer ghesant.



Verse: 1557     Des seluen iaers quaemt also
Verse: 1558     Dat onser vrouwen annunciacio

Verse: 1559     Opten goeden vridach ghelach,
Verse: 1560     Alsoe, als ich ghescreuen sach:

Verse: 1561     Dat sij den gods sone ontfinck
Verse: 1562     Ende men dat ambt ouch beghinck

Verse: 1563     Dat Christus ghemartilijt waert.
Verse: 1564     Daer intieghen hadde hij hem gespaert

Verse: 1565     Eer hi in sinte peters kerke quam
Verse: 1566     Dien hij doch was ghehoersam,

Verse: 1567     Der eerwerdighe sinte Seruaes.
Verse: 1568     Want hij doch soe heilich was

Verse: 1569     Soe was sijn ghelouue dat
Verse: 1570     Dat hoem god des te bat

Verse: 1571     Des daichs verhoren solde
Verse: 1572     Des hi hoem bidden wolde.



Verse: 1573     Alle dit hadde hi voerdacht. Manuscript page: 28v  [28v]
Verse: 1574     Des nachts voer der middernacht

Verse: 1575     Quam hi voele stille
Verse: 1576     Mit gheisteliken wille

Verse: 1577     Sonder werrentliken roem
Verse: 1578     Voer sinte peters doem.

Verse: 1579     Eer hi quam in die doer
Verse: 1580     Sijne venye soecte hij daer voer

Verse: 1581     Decke op sijne blote knyen.
Verse: 1582     Des en verdroet hoem noch nye:

Verse: 1583     Langhe lach hi ane die stat.
Verse: 1584     Sinte peter hij bat

Verse: 1585     Dat hij sijn ghebet verneeme
Verse: 1586     Eer hij in sijn monster queme.



Verse: 1587     Doen hi des voele hadde ghedaen
Verse: 1588     Ende hij inden monster soude gaen

Verse: 1589     Ende die doer ontsloten waert
Verse: 1590     Doen volbrachte hij sijne vaert

Verse: 1591     Mit voele goeder trouwen;
Verse: 1592     Doen bat hij onser vrouwen,

Verse: 1593     Der hiemelscher coninghinnen,
Verse: 1594     Mit gheysteliker mynnen

Verse: 1595     Dat sij heme hulpe dede
Verse: 1596     Ende haren sone bede

Verse: 1597     Voer die van gallia
Verse: 1598     Want hij was honne bode da.

Verse: 1599     Die heer van tongeren mit namen
Verse: 1600     Bat den heiligen alle te samen

Verse: 1601     Ende sinte peter den waren bode
Verse: 1602     Dat hij sijn dyngher waer te gode Manuscript page: 29r  [29r]

Verse: 1603     Oft mit sijnen wille mochte wesen
Verse: 1604     Dat hij die van tongheren liet ghenesen

Verse: 1605     Ende sijnre bedinghen roechte.
Verse: 1606     Sijne venye hi decke soechte

Verse: 1607     Voer sinte peters arcke.
Verse: 1608     Gode vleede hij starcke,

Verse: 1609     Die gods onderdane.
Verse: 1610     Mit menghen heyten trane

Verse: 1611     Waert heme sijn ansicht nat.
Verse: 1612     Alsoe langhe heerde hij dat,

Verse: 1613     Die heilighe sinte Seruaes,
Verse: 1614     Dat hij alsoe vermuedt was

Verse: 1615     Onder waken ende vasten
Verse: 1616     Dat sijn vleysche moest rasten:

Verse: 1617     All daer hij gode aen riep
Verse: 1618     In sijnen ghebede hij ontsliep,

Verse: 1619     Die ghetrouwe meyster;
Verse: 1620     Hi was eyn gherecht priester

Verse: 1621     Voer gode ewelike
Verse: 1622     Ende hier in eertrike.

Verse: 1623     In sijnen slape daer hij lach
Verse: 1624     Eyn schoen liecht dat hij sach

Verse: 1625     All inden hiemelschen trone.
Verse: 1626     In sijnen vysione

Verse: 1627     Daer sach die gods holde
Verse: 1628     Tghestoelte van golde,

Verse: 1629     Duyr ende chiersam
Verse: 1630     Alsoet gode wale ghetam

Verse: 1631     Diet wale mochte ghedoen. Manuscript page: 29v  [29v]
Verse: 1632     Daer op sat der gods soen

Verse: 1633     Die gheware heylant;
Verse: 1634     Te sijnre rechter hant

Verse: 1635     Sinte maria onse vrouwe,
Verse: 1636     Sijn moeder, die ghetrouwe

Verse: 1637     Coninghinne in hiemelrike.
Verse: 1638     Hij sach ontellike

Verse: 1639     Der heilighen die voer gode staen
Verse: 1640     Die hem lieuen dienst hadden gedaen,

Verse: 1641     Onsen werden heylande.
Verse: 1642     Sinte peter hi dae bekande

Verse: 1643     Ende paulus sijnen huysghenoet
Verse: 1644     Onder der scaren alsoe groot

Verse: 1645     Der hi ghetellen nyet en mochte.
Verse: 1646     (Den goeden sinte Seruaes hem dochte)

Verse: 1647     Dat die twee heilige voersten
Verse: 1648     Voer hoem nyet bidden en doersten

Verse: 1649     Ende alsoe ghelijck deden
Verse: 1650     Als off sij voer heme beden.

Verse: 1651     Des en wolde god nyet horen.
Verse: 1652     Hi keerde van hem sijne oren.

Verse: 1653     Dat meercte sinte Seruaes
Verse: 1654     Wie rouwich hi des was

Verse: 1655     Dat sij alsoe keerden danne.
Verse: 1656     Sinte peter sach hij vast ane

Verse: 1657     Mit ynnentliken moede.
Verse: 1658     Dat hoem der heere goede

Verse: 1659     Sinte peter die meere
Verse: 1660     Eyn goet voerspreech weere

Verse: 1661     Des en wolde god all nyet verstoen. Manuscript page: 30r  [30r]
Verse: 1662     Maer daer was sinte Steffoen,

Verse: 1663     Der martelaer reyne:
Verse: 1664     Hi verkoende sich alleyne;

Verse: 1665     Gode hij vlyteliken bat
Verse: 1666     Voer metze sijnre stat

Verse: 1667     Dat hijse wolde beureden
Verse: 1668     Mitten volke van sijnre steden;

Verse: 1669     Dat hij hem beurede sijnen doem
Verse: 1670     Doer sijne eer ende doer sijnen roem.



Verse: 1671     Dat verhoerde onse heer ihesus:
Verse: 1672     Hi bescheermde hem sijn Elter huys

Verse: 1673     Want daer ynne was sijn bloet
Verse: 1674     Dat voele gheheer was ende goet;

Verse: 1675     Doer dat beurede hij hoem den choer
Verse: 1676     Daer busscop was sinte Auctoer

Verse: 1677     Die goede herde lieff was.
Verse: 1678     Doen dit mercte sinte Seruaes

Verse: 1679     Dat god sijne bede nyet en ontfinck,
Verse: 1680     Groten rouwe hem des ouer ghinck

Verse: 1681     Dat hij mitten herten toende:
Verse: 1682     Herde seer hij doen weende.

Verse: 1683     God kande sijne trouwe
Verse: 1684     Ende erbermde sijnen rouwe

Verse: 1685     Want hij hem was ghehoersam.
Verse: 1686     Sinte peter daer tot hoem quam

Verse: 1687     Alsen god daer hadde gesant.
Verse: 1688     Hij hoeffen opp mitter hant

Verse: 1689     Ende sprack hoem vriendeliken toe:
Verse: 1690     "Broeder Seruacius en doe

Verse: 1691     Deser beden nyet meer; Manuscript page: 30v  [30v]
Verse: 1692     Du moedes mich alte seer.

Verse: 1693     Wat clopstu aen die verslaghen doere?
Verse: 1694     Daer is eyn vast grendel voer

Verse: 1695     Mit gods ordel geschoten.
Verse: 1696     Si is soe vast besloten,

Verse: 1697     Si en mach nyet werden op ghedaen.
Verse: 1698     Dat saltu wijslike verstaen.

Verse: 1699     Du biddes voer die verwaten diet.
Verse: 1700     Des en wilt onse heer nyet,

Verse: 1701     Onser alre verloessere.
Verse: 1702     Die verdeylde sondere

Verse: 1703     Si en bestaen nyet den gherechten,
Verse: 1704     Den ghetrouwen gods knechten;

Verse: 1705     Sij sijn herde ondersceiden.
Verse: 1706     Du en salt den gods leyden

Verse: 1707     Niet langher alsoe by staen
Verse: 1708     Als du tot noch heues gedaen

Verse: 1709     Want sij moeten verderuen.
Verse: 1710     Du en salt mit hon nyet steruen:

Verse: 1711     Des en sal dich nyet gestaden
Verse: 1712     Onse heer, maer hij wilt dich saden

Verse: 1713     Mitten hiemelschen brode.
Verse: 1714     Leuende ende dode

Verse: 1715     En moghen nyet te samen wesen.
Verse: 1716     Die lude en moghen nyet genesen

Verse: 1717     Die du telles voer dijnen jongheren,
Verse: 1718     Nameliken dien van tongheren,

Verse: 1719     Die daden des viants raet.
Verse: 1720     Dat gheruechte van hare mesdaet

Verse: 1721     Dat is voer onsen heer comen. Manuscript page: 31r  [31r]
Verse: 1722     Hij heuet hon te torne vernomen:

Verse: 1723     Dat moet sijn ghewroken.
Verse: 1724     Het is van gode voersproken:

Verse: 1725     Dat en mach nyemant ghekeren.
Verse: 1726     Onse heer die wiltse besweeren

Verse: 1727     Op dat sij dese mesdaet arnen.
Verse: 1728     Daer voer moechstuse waernen."



Verse: 1729     Sinte peter sprack euer doe
Verse: 1730     Den goeden sinte Seruaes toe:

Verse: 1731     "Du en saltse nyet voerreden:
Verse: 1732     Die ghedaen sijn vut gods vreden

Verse: 1733     Die moeten arnen sijnen toren.
Verse: 1734     Du en salt nyet hebben verloren

Verse: 1735     Dijne weech noch dijnen arbeyt;
Verse: 1736     Du biddes doer gherechticheit

Verse: 1737     Voer dijn busdom ende voer dijn lant."
Verse: 1738     Eynen slotel gaf hi hem in die hant

Verse: 1739     Van syluer die seltsem was.
Verse: 1740     Dien behielt sinte Seruaes

Verse: 1741     Teynen lyteiken ende ghemerke,
Verse: 1742     Van hiemelschen ghewerke

Verse: 1743     Dat nye man sulken en sach
Verse: 1744     Noch nyemant gewercken en mach

Verse: 1745     Mit mensscheliken synnen.
Verse: 1746     Dat dede hij heme te mynnen;

Verse: 1747     Sijnen arbeit hi hem daer mede galt.
Verse: 1748     Hij gaff hem die selue gewalt

Verse: 1749     Die hem god hadde ghegeuen
Verse: 1750     Ouer die dode ende ouer die leuen: - Manuscript page: 31v  [31v]

Verse: 1751     Dat was ware orkonde -
Verse: 1752     Dat hij bonde ende ontbonde

Verse: 1753     Sondighe ende gherechte,
Verse: 1754     Heeren ende knechte,

Verse: 1755     Beide man ende wijff,
Verse: 1756     Inden doot ende inden lijff;

Verse: 1757     Dat hijs gheweldich weere,
Verse: 1758     Seruacius die meere,

Verse: 1759     Soe wie dat des gheroechte
Verse: 1760     Dat hij hulpe aen heme soechte

Verse: 1761     Ende heme ghenade bede,
Verse: 1762     Dat hij heme ghenade dede

Verse: 1763     Van sijnen sonden
Verse: 1764     Dat hi hem daer aff ontbonde -

Verse: 1765     Die ghewalt gaff hem die gods sone -
Verse: 1766     Ende dies nyet en wouden doen,

Verse: 1767     Soe wie verdiende synen toren,
Verse: 1768     Dat hi beide hadde verloren

Verse: 1769     Beide ziele ende lijff
Verse: 1770     Het weer man off wijff,

Verse: 1771     Sij en soechten sijne hulde
Verse: 1772     Ende beterden haer schulde.



Verse: 1773     All daer ontfinck sinte Seruaes
Verse: 1774     Die gaue, die soe goet was,

Verse: 1775     Te lone voer sijn ongemack.
Verse: 1776     Sinte peter hem euer toe sprack:

Verse: 1777     "Reyne ziel, heilighe bode,
Verse: 1778     Ich beuele dich den ghewaren gode

Verse: 1779     Die dich dijne ziele sall bewaren. Manuscript page: 32r  [32r]
Verse: 1780     Du salt in gallia weder varen.

Verse: 1781     Mit arbeide saltu daer comen.
Verse: 1782     Segghe dattu hij heues vernomen

Verse: 1783     Den goeden luden alle te samen
Verse: 1784     Ende sinte Auctoer mit namen

Verse: 1785     Ende anderen dijnen Jongheren,
Verse: 1786     Den gherechten van tongheren,

Verse: 1787     Die dijns raets willen pleghen.
Verse: 1788     Dien saltu verdynghen ende weghen:

Verse: 1789     Hon mach wale nae dich verlanghen.
Verse: 1790     Du salt werden gheuangen

Verse: 1791     Van den hunen, den boesen.
Verse: 1792     God sall dich verloessen

Verse: 1793     Dattuys ghehoecht werden salt.
Verse: 1794     Die ghenade ende die ghewalt

Verse: 1795     Die ich nu hebbe van gode
Verse: 1796     Die hebbe du ouch, getrouwe bode."



Verse: 1797     Sinte Seruaes, die gheeerde,
Verse: 1798     Van romen hi doe keerde

Verse: 1799     Doen hi sinte peters reden vernam.
Verse: 1800     All daer hi onder weghen quam

Verse: 1801     Doen hi leyt dat roemsche lant
Verse: 1802     Der hunen coninck hi daer vant

Verse: 1803     Mit eynen heer groot ende breyt.
Verse: 1804     Daer leyt hij groten arbeyt:

Verse: 1805     Die hunen die hem saghen
Verse: 1806     Sij begonden heme te vraghen

Verse: 1807     Wannen hi quame of waer hij wolde,
Verse: 1808     Die ghetrouwe gods holde, Manuscript page: 32v  [32v]

Verse: 1809     Dat hij hon seechde dat waer.
Verse: 1810     Dat en verstont hij nyet eyn haer.

Verse: 1811     Sij spraken dat hij weer
Verse: 1812     Eyn versprieder ende eyn drogheneer.

Verse: 1813     Sij sloeghenten ende stieten,
Verse: 1814     Loeghenere dat sijne hieten

Verse: 1815     Te dien seluen stonden
Verse: 1816     Ende vinghenten ende bonden.

Verse: 1817     Hi en wist wes hij ontgalt.
Verse: 1818     Sij daden heme ghewalt

Verse: 1819     Dat hi daer teghen nyet en vacht.
Verse: 1820     Alsoe hielden sijne ouer nacht

Verse: 1821     Inder gheuanghenisse.
Verse: 1822     Doen hij inden duysternisse

Verse: 1823     Ghebonden lach ende gespannen
Verse: 1824     Mitten heydenen mannen,

Verse: 1825     All daer hij lach inden gebede
Verse: 1826     God van hiemelrike hem dede

Verse: 1827     Ter eeren sijnre teyken eyn:
Verse: 1828     Eyn liecht ouer hoem scheyn

Verse: 1829     Voele groot van hiemelrike.
Verse: 1830     Dit sach men openbaerlike

Verse: 1831     Noch claere dan der sonnen schijn
Verse: 1832     Off het claere mochte sijn.



Verse: 1833     Die gheene die daer by hem laghen
Verse: 1834     Te wonder sij dit ane saghen,

Verse: 1835     Des heydens coninx holden
Verse: 1836     Die hem daer hoeden solden;

Verse: 1837     Groet wonder dat sij saghen, Manuscript page: 33r  [33r]
Verse: 1838     Die daer des waken plaghen

Verse: 1839     Ende des woerden ghewaer
Verse: 1840     Sij quamen alle te wonder daer.

Verse: 1841     Die sinte seruaes dae eerde
Verse: 1842     Ende sijnen loff vermeerde

Verse: 1843     Dat was die ghewaere gods sone
Verse: 1844     Diet heme wale mochte doen,

Verse: 1845     Als hij dede daer beuoren
Verse: 1846     Den heerden, doen hi waert geboren,

Verse: 1847     Die dat hiemelsche liecht saghen
Verse: 1848     Des nachtes daer sij laghen

Verse: 1849     En haer vee hoeden:
Verse: 1850     Sij loefden gode den goeden

Verse: 1851     Die hon die vroude maecte cont.
Verse: 1852     Alsoe dede god sent teynre stont

Verse: 1853     Mit sinte Steffaen,
Verse: 1854     Sijnen heilighen onderdaen,

Verse: 1855     Die den hiemel open sach
Verse: 1856     Daer hij onder den steynen lach;

Verse: 1857     Daer menten steynde ende werp
Verse: 1858     Sijn moet was gheistelijc ende scherp

Verse: 1859     Dat scheyn wael in sijnen gebede.
Verse: 1860     Die selue god die dat dede

Verse: 1861     Die mochte dit ouch wale ghedoen
Verse: 1862     Ter eeren sinte Seruacium.



Verse: 1863     Des morghens doen der dach
Verse: 1864     Soe lyecht waert dat menten sach

Verse: 1865     Ende dat die lude vernamen, Manuscript page: 33v  [33v]
Verse: 1866     Tot sinte Seruaes dat sij quamen

Verse: 1867     Doer die selseme meer.
Verse: 1868     Sij vraichden hoem wie hij weer.

Verse: 1869     Sij seiden dat hi hon dede verstoen
Verse: 1870     Wie sijn gheloeue weer ghedoen.

Verse: 1871     Der goede sinte Seruaes
Verse: 1872     Hi seide hon dat hi keersten was.

Verse: 1873     Dat was der heydene spot.
Verse: 1874     Hi sprack: "ich gheloeue in godt -

Verse: 1875     Des belye ich openbaer -
Verse: 1876     Die daer is eyn sceppaer

Verse: 1877     Des hiemels ende der eerden
Verse: 1878     Ende die ons allen dede gewerden,

Verse: 1879     Die vander maget waert geboren,
Verse: 1880     Die allen heren is te voren,"

Verse: 1881     Sprack hij mit corten woerden.
Verse: 1882     Die hunen die dat hoerden,

Verse: 1883     Dat ongheloeuighe diet,
Verse: 1884     All en kanden sij gods nyet

Verse: 1885     Wijslike sij doch daden:
Verse: 1886     Sinte Seruase dat sij baden,

Verse: 1887     Den waren gods holde,
Verse: 1888     Dat hijse benedijen wolde.

Verse: 1889     Gherne leyste hij haer bede;
Verse: 1890     Die segheninghe ouer hon hi dede.



Verse: 1891     Doen hi dat hadde ghedaen
Verse: 1892     Doen lieten sijne ledich gaen.

Verse: 1893     Als hi van hon ledich waert
Verse: 1894     Doen hoef hij sich ane die vaert.

Verse: 1895     Eer hi yet verre quam van danne
Verse: 1896     Soe ghinck heme eyn slape ane, Manuscript page: 34r  [34r]

Verse: 1897     Soe seer groot ende vtermaten
Verse: 1898     Dat hij daer all bij der straten

Verse: 1899     Om dae te rusten hi neder lach.
Verse: 1900     Voele heyt was doen der dach

Verse: 1901     Doen der goede sint Seruaes
Verse: 1902     By den weeghe ontslapen was.

Verse: 1903     Vander locht quam eyn aer
Verse: 1904     Dien god selue sande daer

Verse: 1905     Mit breyden gheuedere.
Verse: 1906     Hij bleyff daer sweyuende neder

Verse: 1907     Ouer den bode reyne.
Verse: 1908     Sijnen vloeghel den eynen

Verse: 1909     Hielder intieghen der sonnen:
Verse: 1910     God die woldes hoem gonnen

Verse: 1911     Sinte Seruaes in dien tijde;
Verse: 1912     Dander vloeghele in dander sijde

Verse: 1913     Weyder heme den wynt ane.
Verse: 1914     Hij en voer nyet van danne:

Verse: 1915     Dat was gods wille.
Verse: 1916     Hij hielt alsoe stille

Verse: 1917     Als off hij daer weer gebonden.
Verse: 1918     Doen quamen te dien stonden

Verse: 1919     Der hunen boden daer gheuaren.
Verse: 1920     Sweyuen saghen sij daer den aren,

Verse: 1921     Seruacius daer onder.
Verse: 1922     Des hadden sij groot wonder

Verse: 1923     Wie dat der man weer.
Verse: 1924     Doen seyden sij dese meer

Verse: 1925     Attila haren coninghe.
Verse: 1926     Doen hiet hijne voer hem brenghen

Verse: 1927     Den heilighen pelgerijme Manuscript page: 34v  [34v]
Verse: 1928     God wolde dat dat wolde sijn.



Verse: 1929     Die boden voeren weder daer.
Verse: 1930     Noch doe vonden sij den aer

Verse: 1931     Over sinte Seruaes sweuende.
Verse: 1932     Dat wolde god der leuende:

Verse: 1933     Anders en mocht nyet gheschien.
Verse: 1934     Het hadden lude genoech ghesien

Verse: 1935     Die hiemelsche teyken,
Verse: 1936     Die hem nyet en doersten wecken

Verse: 1937     Noch den are danne dryuen
Verse: 1938     Ende lietenen alsoe blyuen

Verse: 1939     Went sij daer weder quamen
Verse: 1940     Die sinte Seruaes benamen.

Verse: 1941     Die hem ghedient hadde al dae.
Verse: 1942     Den aer quamen sij soe nae

Verse: 1943     Dat hij sich danne maecte;
Verse: 1944     Ende doen sinte Seruaes ontwaecte

Verse: 1945     Doen hieten sijne op staen
Verse: 1946     Ende tot haren heer gaen.

Verse: 1947     Des hadde hij wel gerne ontboren.
Verse: 1948     Het was hem lieff off toren

Verse: 1949     Hi moeste daer keeren.
Verse: 1950     Doen ghedachte hi der meeren

Verse: 1951     Die hem der apostel petrus
Verse: 1952     Beheyten hadde in sijn gods huys

Verse: 1953     Dat die godes holde
Verse: 1954     Ghehoghet wesen solde

Verse: 1955     Onder den hunen, als hij doen waert.
Verse: 1956     Hij danckes gode ende ghinck daer waert.



Verse: 1957     Danne soe ghinck sint Seruaes Manuscript page: 35r  [35r]
Verse: 1958     Voer den Coninck daer hij was.

Verse: 1959     Daer waert hi wael ontfanghen.
Verse: 1960     Doen hi daer quam gheganghen

Verse: 1961     Te wonder sijne besaghen.
Verse: 1962     Sij begonden heme te vraghen

Verse: 1963     Mengherhande meere:
Verse: 1964     Wannen hi quame off wie hij weer

Verse: 1965     Ende wat gheloeuen dat hij pleghe,
Verse: 1966     Dat men by heme daer seghe

Verse: 1967     Soe ghedaen wonder daer geschien,
Verse: 1968     Als sij daer hadden ghesien.

Verse: 1969     Hi sprack: "ich ben eyn keersten man
Verse: 1970     Ende wille, ofs mich god gan,

Verse: 1971     Gherne keerstelike leuen
Verse: 1972     Ende mijne ziele weder gheuen

Verse: 1973     Gode mijnen sceppere
Verse: 1974     Die doer ons arme sondare

Verse: 1975     Vander maghet waert gheboren
Verse: 1976     Ende verloeste die waren verloren

Verse: 1977     Doer adams sonden.
Verse: 1978     Men mochte uch voele orconden

Verse: 1979     Van gode, woldijt verstoen:
Verse: 1980     Wat hij doer ons heeft gedoen,

Verse: 1981     Der coninck van hiemelrike."
Verse: 1982     Doen spraken somelike

Verse: 1983     Die hunen al openbaer
Verse: 1984     Dat der keersten god waer

Verse: 1985     Gheweldich ende almechtich,
Verse: 1986     Beide genadich ende gherechtich.



Verse: 1987     Attyla die Coninck rijck
Verse: 1988     Hi wolde heymelike Manuscript page: 35v  [35v]

Verse: 1989     Mit sinte Seruaes runen.
Verse: 1990     Doeen ruymden hon die hunen.

Verse: 1991     Doen seide hem sinte Seruaes
Verse: 1992     Wie hi daer comen was,

Verse: 1993     Waeromme en(de) doer welke reden,
Verse: 1994     Doer ghenade ende doer vrede;

Verse: 1995     Wie hoem der hunen heer vaert
Verse: 1996     Van gods haluen cont waert.

Verse: 1997     Ouch seide hoem die gods bode
Verse: 1998     Grote moghentheit van gode:

Verse: 1999     Sijne ghenade ende sijne ghewalt;
Verse: 2000     Want hi was gheystelike soe balt

Verse: 2001     Dat hijt wale doerste ghedoen.
Verse: 2002     Hij seide hoem vanden goids soen

Verse: 2003     Die ghenade ende den troost
Verse: 2004     Dat hij alle die hadde verloest

Verse: 2005     Die hem volghen wolden
Verse: 2006     Dat sij nyet doeghen en solden

Verse: 2007     Dat ewelijck onghemack.
Verse: 2008     Soe voele hij hon toe sprack

Verse: 2009     Die heilighe predickere:
Verse: 2010     Den heydenen errere

Verse: 2011     Dien wijsde hij ende leerde
Verse: 2012     Went dat hijne bekeerde,

Verse: 2013     Dat hij doupe van hoem ontfinck
Verse: 2014     Die hij boeslijck aue ghinck:

Verse: 2015     Want hij waert weder heyden
Verse: 2016     Doen sij waren ghescheyden.



Verse: 2017     Seruacius die gheheer,
Verse: 2018     Die heilighe predickere, Manuscript page: 36r  [36r]

Verse: 2019     Als hi dit hadde ghedaen
Verse: 2020     Doen nam hij orloff saen

Verse: 2021     Totten hunen houftmanne.
Verse: 2022     Hij voer herde schier van danne

Verse: 2023     Die gods onderdane.
Verse: 2024     Doen hij quam doer tuskane

Verse: 2025     Ende doer lamparden
Verse: 2026     Hij ijlde voele haerde.

Verse: 2027     Sijnen rechten weech hij nam.
Verse: 2028     Als hij vuten gheberchte quam

Verse: 2029     Doen volchde hij der straten
Verse: 2030     Ende ghinck doer Elsaten

Verse: 2031     Ende quam herde schier
Verse: 2032     In dat busdome van spiere

Verse: 2033     All daer god doer sijne bede
Verse: 2034     Eyn voele scone teyken dede

Verse: 2035     Doer sinte Seruaes eer:
Verse: 2036     Heme doerstede voele seer

Verse: 2037     Want hij hadde gheganghen
Verse: 2038     Eynen weech alsoe langhen

Verse: 2039     Inder groter hytten;
Verse: 2040     Van moetheit ghinck hij sytten

Verse: 2041     By den weghe aen eynre stat;
Verse: 2042     Gode vlede hij ende bat,

Verse: 2043     Seruacius die goede,
Verse: 2044     Mit eynen diepen oetmoede

Verse: 2045     Dat hij doer sijne ghenadichede
Verse: 2046     Heme hulpe ende bystant dede

Verse: 2047     Als hi decke hadde ghedaen. Manuscript page: 36v  [36v]
Verse: 2048     Daer en was waters nyrgen traen

Verse: 2049     Weder borne noch putte
Verse: 2050     Soe reyne noch soe nutte

Verse: 2051     Dat hijt mochte drencken:
Verse: 2052     Dat wolde god bedencken.



Verse: 2053     Doen sprac sinte Seruacius:
Verse: 2054     "Ghenade mijns heer ihesus,

Verse: 2055     Du best eyn borne alles goets
Verse: 2056     Ende best voel sachtes moets

Verse: 2057     Ommer tot allen tijden;
Verse: 2058     Vut dijnre heiliger sijden

Verse: 2059     Vloyede ons water ende bloet
Verse: 2060     Dat teghen den ewigen doerst is goet

Verse: 2061     Ende weder dat ewich onghemack."
Verse: 2062     Ende als hi die woert gesprack,

Verse: 2063     Want hem der doerst daer toe dreyf,
Verse: 2064     Voer sijne voete hij doe schreyff

Verse: 2065     Eyn cruce in dat dorre lant.
Verse: 2066     Doen bracht god altehant

Verse: 2067     Eynen borne die daer vut vloet
Verse: 2068     Reyne, claer ende goet.

Verse: 2069     Seruacius die goedertieren
Verse: 2070     Ghebenediede god om die ryuiere,

Verse: 2071     Den goeden borne, die daer vut spranck.
Verse: 2072     Doen loefde hij gode ende dranck

Verse: 2073     Tot hij wale sijnen doerst versloech
Verse: 2074     Want god sendes hem daer genoech.

Verse: 2075     Die adere die was reyne
Verse: 2076     Die daer vloet vut den steyne Manuscript page: 37r  [37r]

Verse: 2077     Ende was claer ende calt
Verse: 2078     Die god mit sijnre ghewalt

Verse: 2079     Seluer daer leyde.
Verse: 2080     Daer sich der borne breyde

Verse: 2081     Ende die borne ouer die eerde ran -
Verse: 2082     Dat weten wijff ende man -

Verse: 2083     Daer wies voele goet Comijn.
Verse: 2084     Des moet god gheloeft sijn

Verse: 2085     Ende die goede sinte Seruaes.
Verse: 2086     Eyne weduwe die sieck was

Verse: 2087     Ende mitten febres beuanghen
Verse: 2088     Die quam daer toe gheganghen

Verse: 2089     Totten seluen borne te hant.
Verse: 2090     Sinte Seruaese hij daer vant

Verse: 2091     Doer dien dat god hadde ghedaen
Verse: 2092     Den boerne vut der eerden gaen

Verse: 2093     Die selsem ende heilich was.
Verse: 2094     Die vrouwe drancks ende sij ghenas

Verse: 2095     Des ouels dat haer deerde.
Verse: 2096     Doen sij god gheneerde

Verse: 2097     Sij gaff haer erue ende haer lant
Verse: 2098     Sinte Seruaes altehant,

Verse: 2099     Den heilighen Ewarde,
Verse: 2100     Ende haer wijngarde

Verse: 2101     Die hij heuet noch huden.
Verse: 2102     Ende ander goede luyde

Verse: 2103     Loefden hem ende eerden,
Verse: 2104     Sijnen rijckdom hem vermeerden.



Verse: 2105     Die borne die was voele goet Manuscript page: 37v  [37v]
Verse: 2106     Ende die beke ende die vloet

Verse: 2107     Die vuten borne daer vloot:
Verse: 2108     Voele lude derre ghenoet

Verse: 2109     Ende dat vee dat daer dranck,
Verse: 2110     Dat ongesont waes ende crank,

Verse: 2111     Het waert gans ende ghenas.
Verse: 2112     Dus waert gheeert sinte Seruaes.

Verse: 2113     Eynen nap hem dinghel brochte
Verse: 2114     Daer hij des borns mede drincken mochte

Verse: 2115     Die noch in sijn monster es.
Verse: 2116     Ende die vanden febres

Verse: 2117     Sieck sijn ende onghesont
Verse: 2118     Comen daer te mengher stont

Verse: 2119     Ende begheeren mit groten vlijt
Verse: 2120     Om der siecheit te werden quijt

Verse: 2121     Ende dat sij mogen daer vut drencken
Verse: 2122     Want sij dan te geneseen dencken

Verse: 2123     Alst ouch deckwijle gheschiet, dats waer.
Verse: 2124     Daer omme soe comen deckwijle daer

Verse: 2125     Voele volcks van vrouwen ende van mannen
Verse: 2126     Te wormze voer sinte Seruaes van danne

Verse: 2127     Daer hij voele goeder vriende vant:
Verse: 2128     Dae was der busscop sint Amant

Verse: 2129     Ende der heilige sinte victoer
Verse: 2130     Ende van metze sinte Auctoer

Verse: 2131     Ende mennich ander goet man
Verse: 2132     Die ich ghenoemen nyet en can

Verse: 2133     Den welken die goede sinte Seruaes
Verse: 2134     Voele ende seer wilkome was.

Verse: 2135     Groet eer sij hem daden. Manuscript page: 38r  [38r]
Verse: 2136     Doer god dat sij hem baden

Verse: 2137     Beide oude ende jonghe
Verse: 2138     Dat hij daer die misse songhe,

Verse: 2139     Dat die godes holde
Verse: 2140     Herde gehrne doen wolde.

Verse: 2141     God hij daer mit eerde.
Verse: 2142     Die lude hij daer leerde

Verse: 2143     Mitten gods woerden
Verse: 2144     Die sij herde gherne hoerden.



Verse: 2145     Doen hij die misse gesanck
Verse: 2146     Doen was daer groet ghedranck

Verse: 2147     Inden doem ende opten choer.
Verse: 2148     Der busscop sinte Auctoer

Verse: 2149     Sinte Seruaes hij doen bat
Verse: 2150     Dat hij te metze inder stat

Verse: 2151     Doer god mit heme voere.
Verse: 2152     Des bemaender heme voel duere

Verse: 2153     Ende voele oetmoedelike.
Verse: 2154     Want die heeren van vranckrike

Verse: 2155     Daer in teghen hem laghen
Verse: 2156     Diene voele gherne saghen,

Verse: 2157     Die voerste ende die beste -
Verse: 2158     Doen gheloefder hon int leste

Verse: 2159     Dat hij daer comen solde.
Verse: 2160     Maer hij seide dat hij teerst wolde,

Verse: 2161     Talre eerste, te Colen varen:
Verse: 2162     Daer voer en woude hij nyet sparen

Verse: 2163     Weder ommoede noch onghemack,
Verse: 2164     Ende als hi dese woerde ghesprack

Verse: 2165     Sinte Seruaes die gheheer
Verse: 2166     Hij en bleyff daer nyet langher meer. Manuscript page: 38v  [38v]

Verse: 2167     Die voele gheistelike bode
Verse: 2168     Hi beualse den ghewarighen gode.

Verse: 2169     Doer sijne gheistlike seden
Verse: 2170     Vut der stat volchden sij hem mede;

Verse: 2171     Dat daden sij hem teer eeren
Verse: 2172     Tot hij hon bat weder te keren.

Verse: 2173     Die hem ghevolcht waren vut der stat
Verse: 2174     Tot dat hij hon weder te keren bat,

Verse: 2175     Sy scheyden van hoem mit rouwen,
Verse: 2176     Mit onsten ende mit trouwen,

Verse: 2177     Doen hijse moeste laten;
Verse: 2178     Ende hij voer sijnre straten

Verse: 2179     Te dale by den Rijne
Verse: 2180     Tot sinte Seuerijne

Verse: 2181     Die doen busscop was te Colene
Verse: 2182     Dear quam hij alsoe verholen

Verse: 2183     Des auonts alsoe spade
Verse: 2184     Dat hij des waert te rade -

Verse: 2185     Want hij mitten auont daer quam -
Verse: 2186     Dat hij die herberghe doe nam

Verse: 2187     Te Colen buten der stat.
Verse: 2188     Eyn man dien hijs doe bat

Verse: 2189     Hij wijsden in sijne schuere
Verse: 2190     Buten der burgher muere -

Verse: 2191     Want hi der houerde nyet en plach -
Verse: 2192     Daer hij verduldichliken lach

Verse: 2193     Ende daer toe herde oetmoedelike,
Verse: 2194     Daer hij gode von hiemelrijck

Verse: 2195     Mit herten ghenade bat:
Verse: 2196     Des waert gheheylicht die stat. Manuscript page: 39r  [39r]



Verse: 2197     Seruacius die werde
Verse: 2198     Ghinck ligghen op die eerde,

Verse: 2199     Die heilighe predickare,
Verse: 2200     Wie moede dat hij ware

Verse: 2201     Daer te voren menghen dach.
Verse: 2202     Hi diende gode all daer hi lach

Verse: 2203     Inder armer houft stede
Verse: 2204     Daer god eyn scoen teyken dede

Verse: 2205     Ter eeren sijnen holden:
Verse: 2206     Eynen suyll van golde

Verse: 2207     Heerlijch ende duyre,
Verse: 2208     Gloyende van vuyre

Verse: 2209     Die liet god daer ghewerden
Verse: 2210     Die neder vander eerden

Verse: 2211     Op totten hiemel ghinck
Verse: 2212     Daer god sijn ghebet ontfinck.

Verse: 2213     Dat waert daer ane wale schijn.
Verse: 2214     Der busscop sinte Seuerijn

Verse: 2215     Hi was des werdich dat hij dat sach.
Verse: 2216     Nu suldi hoeren wes hij plach.

Verse: 2217     Hij was ghestelijck bedacht:
Verse: 2218     Hi ghinck wel gherne mitter nacht

Verse: 2219     Heymelijck ende verholene
Verse: 2220     Doer doecht achter colene

Verse: 2221     Ten monsteren ouer all die stat.
Verse: 2222     Den goeden heilighen hij bat

Verse: 2223     Eynen yeghelyken sonderlinghen
Verse: 2224     Dat sij hem hulpen dinghen

Verse: 2225     Te anxte vander vreysen. Manuscript page: 39v  [39v]
Verse: 2226     Weduwen ende weysen

Verse: 2227     Die troeste hi ende beriet.
Verse: 2228     Der armen en vergat hi nyet:

Verse: 2229     Hi gaf hon spijse ende ghewant.
Verse: 2230     Hi ghinck gherne daer hijse vant

Verse: 2231     Ende totten onghesonden.
Verse: 2232     Alsoe dede hi tien stonden

Verse: 2233     Daer die gode sinte Seruaes
Verse: 2234     Doe daer bi gheherbercht was

Verse: 2235     Ende in sijnen ghebede lach.
Verse: 2236     Den suyll hij ouer hem sach

Verse: 2237     Die all vuyrich scheyn.
Verse: 2238     Nochtan en saecht honre gheyn

Verse: 2239     Sijnre Cappellane
Verse: 2240     Noch sijnre onderdane

Verse: 2241     Die daer mit heme waren
Verse: 2242     Eert hon god woude openbaren

Verse: 2243     Doer sinte Seuerijns bede
Verse: 2244     Dien hij decke ghenade dede.



Verse: 2245     Die heilighe sinte Seuerijn
Verse: 2246     Hij sprack totten ghesellen sijn

Verse: 2247     Ende begonste hon te vraghen
Verse: 2248     Off sij des nyet en saghen.

Verse: 2249     Sij seiden, sij en saghens nyet.
Verse: 2250     Der heer bat hon ende ryet

Verse: 2251     Sijnen gesellen allen
Verse: 2252     Dat sij neder wolden vallen

Verse: 2253     Ende haer venyen soeken
Verse: 2254     Dat god haers woude roeken Manuscript page: 40r  [40r]

Verse: 2255     Ende dat sij mochten syen
Verse: 2256     Die teyken die god liet gheschien

Verse: 2257     Doer sinte seruaes ter seluer stede.
Verse: 2258     Sij laghen neder in haren gebede,

Verse: 2259     Haer sonden sij belyeden.
Verse: 2260     Te dien seluen tijden

Verse: 2261     Dat sij sich op richden
Verse: 2262     Ende vander eerden lichden

Verse: 2263     Daer sij in haren ghebede laghen,
Verse: 2264     Die calomme dat sij saghen

Verse: 2265     Gloyende alle gemeyne
Verse: 2266     Die sinte Seuerijn alleyne

Verse: 2267     Van gods ghenaden eer sach
Verse: 2268     Ouer sinte Seruaes daer hij lach.

Verse: 2269     Sent dat sinte Seuerijn
Verse: 2270     Ende die ghesellen sijn

Verse: 2271     Des liechtes woerden daer ghewaer,
Verse: 2272     Sij ijlden voele balde daer

Verse: 2273     Te versoeken die meer.
Verse: 2274     Sij waenden dat daer weer

Verse: 2275     Vander werelt yemant geuaren,
Verse: 2276     Somige die van heiligen leuen waren

Verse: 2277     Oft somighe van ons heren boden:
Verse: 2278     Dat die zielen op voeren te gode.



Verse: 2279     Doen sijt tot der stede quamen
Verse: 2280     Ende sij den heilighen man vernamen,

Verse: 2281     Den heiligen busscop sinte Seruaes,
Verse: 2282     Die al dae gheherbercht was,

Verse: 2283     Die daer lach in sijnen gebede Manuscript page: 40v  [40v]
Verse: 2284     Ende dat god doer sijnen wille dede

Verse: 2285     Dat hijne eerde alsoe,
Verse: 2286     Doen waren sij des alle vroe.

Verse: 2287     Sie vielen hem te voeten,
Verse: 2288     Gheystelic dat sijne groeten,

Verse: 2289     Sij hietene willecome sijn.
Verse: 2290     Doen vraechde hem sinte Seuerijn,

Verse: 2291     Die reyne goede holde,
Verse: 2292     Doer welker hande scholde

Verse: 2293     Dat hij daer bleuen weer
Verse: 2294     Die edel gods dienere

Verse: 2295     Dat hij te hemel nyet en was comen
Verse: 2296     Ende sijne herberghe dae hadde genomen.



Verse: 2297     Doen sprack die goede sinte Seruaes:
Verse: 2298     "Daeromme dat ich moede was

Verse: 2299     Ende was ouch eyn deyll spade
Verse: 2300     Daeromme was ich des te rade."

Verse: 2301     Die heilighe sinte Seuerijn,
Verse: 2302     Dat die stat gheeert soude sijn

Verse: 2303     Daer die goede sinte Seruaes
Verse: 2304     Van gods haluen gheeert was,

Verse: 2305     Hij dede maken daer ter stede
Verse: 2306     Eyn gods huys, dat is waerheide.

Verse: 2307     Die Capelle hij vriede,
Verse: 2308     In goids eeren dat hijse wiede

Verse: 2309     Dien hij mynde ende voerte.
Verse: 2310     Hij hietse die hiemelsche porte

Verse: 2311     Dat hij dat teyken daer ghesach
Verse: 2312     Doen sinte Seruaes daer lach

Verse: 2313     Ende god ghenade bat. Manuscript page: 41r  [41r]
Verse: 2314     Hij hadde ouch in die selue stat

Verse: 2315     Die inghelen hoeren synghen
Verse: 2316     Mit vroeliken dinghen:

Verse: 2317     Doen ghestoruen was sinte mertijn
Verse: 2318     Doe hoerde sinte Seuerijn

Verse: 2319     Der enghelen stemme,
Verse: 2320     Doe die edele gemme,

Verse: 2321     Die ziele, op gheuoert waert
Verse: 2322     Ten hiemele die saleghe vaert

Verse: 2323     Daer sij voele gherne voer;
Verse: 2324     Want in die stat te toer

Verse: 2325     Sint mertijn was verscheyden.
Verse: 2326     Vanden twee openbaringhen beyde

Verse: 2327     Mach die stat wale geeert sijn;
Verse: 2328     Dat bedacht sinte Seuerijn.

Verse: 2329     Seder dat sinte Seruaes
Verse: 2330     Alsoe daer gheeert was

Verse: 2331     Te Colne bij den rijne
Verse: 2332     Ende hij sinte Seuerijne

Verse: 2333     Gheseyde dat hij wolde,
Verse: 2334     Sijnen ghetruwen holde,

Verse: 2335     Die hem vrolijck ontfinck
Verse: 2336     Ende hij die gods huyse beghinck,

Verse: 2337     Sent voer hij voele schiere
Verse: 2338     Van Colen tot triere

Verse: 2339     Tot sinte maximijne,
Verse: 2340     Totten lieuen vriende sijne

Verse: 2341     Die doen busscop was daer.
Verse: 2342     Sinte seruaes seide, dat is waer, Manuscript page: 41v  [41v]

Verse: 2343     Dat hij van romen waer comen
Verse: 2344     Ende wat hi daer hadde vernomen;

Verse: 2345     Der waerheit en versweych hij nyet.
Verse: 2346     Allen den volke hij doen riet

Verse: 2347     Met sconen woerden ende mit soeten
Verse: 2348     Dat sij gode wolden boeten

Verse: 2349     Haer sonden ende haer misdaet.
Verse: 2350     Mit trouwen gaff hi hon den raet

Verse: 2351     Wijuen ende mannen.
Verse: 2352     Te metze voer hij van danne.

Verse: 2353     Doen hij te metze quam altehant
Verse: 2354     Hi teghen hem dae ghesament vant

Verse: 2355     Die voersten van vrancrike
Verse: 2356     Die wel oetmoedelike

Verse: 2357     In teghen heme ghinghen.
Verse: 2358     Mit eeren sij hem ontfinghen

Verse: 2359     Te metze inder stede.
Verse: 2360     Gods dienste hi daer dede:

Verse: 2361     Alre dienste gheheerste
Verse: 2362     Denen dede hij alre eerste.

Verse: 2363     Ende als hij daer toe vinck
Verse: 2364     Ende ten altaer ghinck

Verse: 2365     Ende hij die misse began,
Verse: 2366     Ander verwe hij ghewan

Verse: 2367     Ane sijnen anghesichte:
Verse: 2368     God heeften daer verlicht.

Verse: 2369     Vervult mitten heiligen gheist.
Verse: 2370     Des die lude alre meyst

Verse: 2371     Aen hoem woerden ghewaer. Manuscript page: 42r  [42r]
Verse: 2372     Onder die oughen waert hij soe claer

Verse: 2373     Als eyn gloyende yser.
Verse: 2374     Sterke ende wijser

Verse: 2375     Was die heilighe predicare,
Verse: 2376     Dat onmogelike te seggen waer,

Verse: 2377     Vanden heiligen gheyste.
Verse: 2378     Hij dede heme volleyste

Verse: 2379     Tot allen goeden dinghen
Verse: 2380     Ende halpse hem volbringhen.

Verse: 2381     Ane god stont alle sijne ghedanck.
Verse: 2382     Doen hij die misse volsanck

Verse: 2383     Die heilighe sinte Seruaes
Verse: 2384     Dat volck dat daer versament was

Verse: 2385     Beide arme ende rike
Verse: 2386     Die heeren van vrancrike

Verse: 2387     Ende van anderen landen
Verse: 2388     Die hem tot Romen sanden

Verse: 2389     Die vraechden om nuwe meer:
Verse: 2390     Wie hij comen weer;

Verse: 2391     Dat hij hon seide den troost
Verse: 2392     Off sij yet solden sijn verloest,

Verse: 2393     Dat hijt hon liet verstaen;
Verse: 2394     Want hij doch hadde ghedaen

Verse: 2395     Daer om harde groten arbeit.
Verse: 2396     Doen seide hij hon die waerheit:

Verse: 2397     Wie hij van romen waer comen
Verse: 2398     Ende wat hij daer hadde vernomen.

Verse: 2399     Beide groet ende cleyne
Verse: 2400     Hij vermaendese alle gemeyne

Verse: 2401     Mit gheisteliken synne
Verse: 2402     Doer die gods mynne Manuscript page: 42v  [42v]

Verse: 2403     Ende doer haers self salicheit
Verse: 2404     Dat ionge ende alde sich maecten gereyt

Verse: 2405     Ende haers selues gheroechten
Verse: 2406     Ende ane gode genade soechten

Verse: 2407     Ende verdienden sijne hulde
Verse: 2408     Dat hij hon sachten wolde

Verse: 2409     Den slach die hon nekende was;
Verse: 2410     Dat riet hon sinte seruaes.



Verse: 2411     Voele hij hon toe sprack:
Verse: 2412     Dat wedermoet ende dat onghemack

Verse: 2413     Te vrouden al verghinghe
Verse: 2414     Dat men daer god ontfinghe

Verse: 2415     Mit verduldicheiden.
Verse: 2416     Men moet mit arbeiden

Verse: 2417     Ghewennen hiemelrike,
Verse: 2418     Sprack hij ghetruwelike,

Verse: 2419     Want dat is ouch mit rechte:
Verse: 2420     Die salighe gods knechte

Verse: 2421     Doechden mennich onghemach
Verse: 2422     Dat men hon dede ende sprach;

Verse: 2423     Sij lietens gode ghewalden.
Verse: 2424     Des bleuen sij behalden

Verse: 2425     Ende sijn te hiemelrijch geuaren.
Verse: 2426     Sij vleden gode sonder sparen

Verse: 2427     Ende baden hem mit oetmoedichede
Verse: 2428     Dat hij getruwelijck voer hon bede.

Verse: 2429     Sinte Seruaes dat scone liecht
Verse: 2430     Hi sprack: "eyn yegelijck doen sijn biecht

Verse: 2431     Ende ontfaet vwe boete,
Verse: 2432     Dat uch god verloessen moete,

Verse: 2433     Hebt rouwe vwer mesdaet Manuscript page: 43r  [43r]
Verse: 2434     Van dien dat ghij beganghen haet

Verse: 2435     Op dat ghijt gods hulde erwerft
Verse: 2436     Ende vwe ziele mit gode erft,

Verse: 2437     Beide man ende wijff,
Verse: 2438     Off ghij verliest vwe lijff;

Verse: 2439     Dat god der zielen walde
Verse: 2440     Dat hijse ewelijck behalde

Verse: 2441     Ende hijse ghenadelijck versye
Verse: 2442     Wat soe den lyue gheschie."



Verse: 2443     Nae deser reden schier
Verse: 2444     Die sinte Seruaes nu al hier

Verse: 2445     Den volke hadde ghedaen
Verse: 2446     Soe scheiden sich die heren saen

Verse: 2447     Mit herde rouwighen moede.
Verse: 2448     Seruacius die goede

Verse: 2449     Beualse gode den hoechsten
Verse: 2450     Dat hijse wolde ghetroosten

Verse: 2451     Totten ewighen leuen.
Verse: 2452     Die heilighe gods ergheuen

Verse: 2453     Hi hadde die waerheit vernomen
Verse: 2454     Dat die hunen solden comen,

Verse: 2455     Der heyden coninck van ongheren.
Verse: 2456     Daer waren ouch derre van tongheren

Verse: 2457     Die alre best waren gheboren
Verse: 2458     Ende alre werdichste vutuercoren;

Verse: 2459     Der was dae comen eyn groet deyl
Verse: 2460     Want sij verwracht hadden haer heyll

Verse: 2461     Ende daer toe die gods hulde.
Verse: 2462     Doen berouwede hoem die sculde

Verse: 2463     Dat sij sinte seruaes verstieten
Verse: 2464     Want sij moestens mesnyeten Manuscript page: 43v  [43v]

Verse: 2465     Dat sij hem woerden onghehoersam.
Verse: 2466     Des waren sij hon allen gram.

Verse: 2467     Ghenade sij doen baden
Verse: 2468     Van allen haren misdaden

Verse: 2469     Seruacius den reynen.
Verse: 2470     Sij begonden seer te weynen,

Verse: 2471     Sij vielen hem te voeten
Verse: 2472     Dat hijse ontfinghe te boeten.

Verse: 2473     Weynende sprakense ouerluyt:
Verse: 2474     "Ghenade heer, gods druyt,

Verse: 2475     Gheff ons troost ende raet.
Verse: 2476     Ons rouwet onse mesdaet.

Verse: 2477     Der heiligher keerstenheit bode,
Verse: 2478     Wes onse verdyngher tot gode

Verse: 2479     Als wij dich betruwen.
Verse: 2480     Wij hebbens groten rouwe

Verse: 2481     Da wij dich ouwel hieten.
Verse: 2482     Nu laet ons dijns ghenyeten,

Verse: 2483     Dijnre gheysteliker kinde.
Verse: 2484     Die du lates in elleynde

Verse: 2485     Doen du ruymdes onse lant.
Verse: 2486     Nu dich god weder heuet gesant,

Verse: 2487     Vaer daer weder noch hen
Verse: 2488     Ende troest haren droeuen sen,

Verse: 2489     Den gods meechden reynen
Verse: 2490     Die seer nae dich weynen,

Verse: 2491     Die heilighe cloester vrouwen
Verse: 2492     Die soe yamerliken schrouwen.

Verse: 2493     Clusenere ende moneken,
Verse: 2494     Broedere ende canoneken,

Verse: 2495     Weduwen end weysen Manuscript page: 44r  [44r]
Verse: 2496     Die sijn in groter vreysen

Verse: 2497     Sent dat sij dijns ontboren
Verse: 2498     Ende des ontschuldich woren.

Verse: 2499     Lait dich ontfermen hare claghen
Verse: 2500     Die mit nachte ende mit daghe

Verse: 2501     Nae dich groten rouwe dolen
Verse: 2502     Want si dich alle sijn beuolen.

Verse: 2503     Des dich, heer, ghedencken sall
Verse: 2504     Wie dich der enghel ons beuall

Verse: 2505     Te tongheren: doen hij dich den staff
Verse: 2506     Mit sijnre heiligher hant gaff

Verse: 2507     Doen gaff hij dich ons in hoeden
Verse: 2508     Dat lieff was alle den goeden

Verse: 2509     Ende warens alle vroe,
Verse: 2510     Al bedroech ons der viant alsoe

Verse: 2511     Dat wij dijn gebodt braken
Verse: 2512     Ende wij dich ouel spraken.

Verse: 2513     Doen wij dich leide daden
Verse: 2514     Doen woerden wij verraden.

Verse: 2515     Dat rouwet ons noch hude.
Verse: 2516     Het waren bose lude

Verse: 2517     Diet rieden ende brouwen.
Verse: 2518     Het es hon ouch berouwen.

Verse: 2519     Ende wi willent gherne bueten
Verse: 2520     Op dat wij ghenyeten mueten

Verse: 2521     Dijnre gherechticheide
Verse: 2522     Dattu wilste wesen onse geleyde

Verse: 2523     Ende onse ghetrouwe bode
Verse: 2524     Totten almechtighen gode,

Verse: 2525     Ende ons helpen verdinghen
Verse: 2526     Dat hij des wille ghehenghen Manuscript page: 44v  [44v]

Verse: 2527     Dat wij moeten ghenesen
Verse: 2528     Ende ons ghenadich wesen.

Verse: 2529     Heer, doer dijne ghenade
Verse: 2530     En wille nyet versmaden

Verse: 2531     Die bede vanden armen:
Verse: 2532     Laetse dich ontfermen.

Verse: 2533     Com tot hon ende sech sij doch
Verse: 2534     Want du best haer busscop noch,

Verse: 2535     Haer gheystelike heerde,
Verse: 2536     Soe wie datse der viant errede

Verse: 2537     Dat sij versmaden dijn gebodt.
Verse: 2538     Nu doet dit, heer, doer godt

Verse: 2539     Ende ontfanckse te bueten
Verse: 2540     Die dich vallen te voeten

Verse: 2541     Ende dijne ghenade soeken,
Verse: 2542     Der saltu gheroeken

Verse: 2543     Welck soe haer mesdaet sij:
Verse: 2544     Den rouwe is die ghenade bij.

Verse: 2545     Du salt ons, heer, gheneeren
Verse: 2546     Doer dijne ghenade, der wij begheren.

Verse: 2547     Dat sall dich god ane gheweghen
Verse: 2548     Want wij hebben hij gheleghen

Verse: 2549     Dijns verbeiden menghen dach.
Verse: 2550     Off dat ommer wesen mach

Verse: 2551     Doer die godes mynne,
Verse: 2552     Soe vaer mit ons hynne

Verse: 2553     Tot dijnre state van tongheren,
Verse: 2554     Tot dijnen armen jongeren,

Verse: 2555     Ende gheff den somigen dijnen troost.
Verse: 2556     En moghen sij nyet werden verloest, Manuscript page: 45r  [45r]

Verse: 2557     Gheeff heme gheysteliken raet:
Verse: 2558     Hon rouwet haer mesdaet.

Verse: 2559     Offt dijne ghenade sij, dat doe."
Verse: 2560     Soe voele spraken sij daer toe

Verse: 2561     Den gods onderdanen
Verse: 2562     Mit herteliken tranen

Verse: 2563     Tot dat hi des te rade waert
Verse: 2564     Dat hij hon geloefde die vaert.



Verse: 2565     Van metze voer doe sinte Seruaes
Verse: 2566     Te tongheren daer hi busscop was:

Verse: 2567     All was hij vuter stadt verdreuen
Verse: 2568     Hij was daer gheystelike vader bleuen.

Verse: 2569     Ende als hij daer nae quam
Verse: 2570     Dat ment in die stat vernam

Verse: 2571     Die gheistelike huysghenoete
Verse: 2572     Sij haddens vroude groot

Verse: 2573     Ende die leken warens ouch vroe
Verse: 2574     Want het stont hon doen alsoe

Verse: 2575     Sij waenden sijns ghenyeten.
Verse: 2576     Gode sij doen behieten

Verse: 2577     Dat sij hem ghehoersam wolden wesen
Verse: 2578     Off sij mochten ghenesen

Verse: 2579     Vanden vreyseliken valle.
Verse: 2580     Dat gheloefden sij doen alle.

Verse: 2581     Leider, dat was te spade.
Verse: 2582     Sij woerden des te rade

Verse: 2583     Dat sijne wale ontfinghen.
Verse: 2584     Tegen heme dat sij ghingen

Verse: 2585     Vut der stat herde verre.
Verse: 2586     Sij ontfinghen hem mit gheere Manuscript page: 45v  [45v]

Verse: 2587     Beide arme ende daer toe rijke
Verse: 2588     Herde oetmoedelike.



Verse: 2589     Heerlijck was dat ontfanck
Verse: 2590     Ende die scare die was lanck

Verse: 2591     Daer sij den heer ontfinghen.
Verse: 2592     Ghetoghentlijck sij ghingen

Verse: 2593     Twee ende twee mit voeghen;
Verse: 2594     Die heilighen sij droeghen,

Verse: 2595     Die heilighe gods bruyde
Verse: 2596     Ende ander goede lude,

Verse: 2597     Abden ende monycken,
Verse: 2598     Proesten clercken ende Canonycken

Verse: 2599     Ende die leke lude daer nae
Verse: 2600     Der voele was versament dae

Verse: 2601     Van alle denen busscopdome,
Verse: 2602     Eerstwerff mitten heylichdome

Verse: 2603     Ontfinghen sine scone
Verse: 2604     Mit groter processione

Verse: 2605     Alst hoem wael ghetam.
Verse: 2606     Ende as hij tot hen quam,

Verse: 2607     Seruacius die werde,
Verse: 2608     Doen vielense op die eerde

Verse: 2609     Den werden heer te voeten.
Verse: 2610     Mynlike dat sijne grueten

Verse: 2611     Beide groet ende cleyne,
Verse: 2612     Sij riepen alle ghemeyne

Verse: 2613     Ten heilighen predickere
Verse: 2614     Dat hij willecomen were;

Verse: 2615     Alle die vergaderinghen Manuscript page: 46r  [46r]
Verse: 2616     All weynende dat sij songhen

Verse: 2617     Mit luder stemmen: osanna.
Verse: 2618     Doen was vroude ende yamer da.



Verse: 2619     Seruacius den reynen
Verse: 2620     Ontfermde seer haer weynen.

Verse: 2621     Hij en mochtse nyet ghetroesten.
Verse: 2622     Doen keerde hij sich int oesten:

Verse: 2623     Hij dede sijn ghebet tot gode
Verse: 2624     Die ghetrouwe heilighe bode.

Verse: 2625     Als hij dat hadde ghedaen
Verse: 2626     Hiet hijse alle op staen

Verse: 2627     Die in haren ghebede laghen
Verse: 2628     Ende diene gherne saghen

Verse: 2629     Gode ende den heilighen hij doe neych.
Verse: 2630     Van yamer hij doen stille sweych

Verse: 2631     Want hij mit egheynen dinghen
Verse: 2632     Sijne woert en mochte vut bringhen.

Verse: 2633     Hij nette sijne wanghen
Verse: 2634     Ende sijnen baert langhen

Verse: 2635     Mit menghen heyten trane.
Verse: 2636     Ende sijne onderdane,

Verse: 2637     Tot hem spraken sij ouer luyt:
Verse: 2638     "Heer vader, gods druyt,

Verse: 2639     Ende onse gheystelike heerde,
Verse: 2640     Wat waest dat dich errede

Verse: 2641     Dattu ons heues ghelaten
Verse: 2642     Soe langhe vtermaten

Verse: 2643     In rouwen ende in vreesen,
Verse: 2644     Dijne ellendige weysen, Manuscript page: 46v  [46v]

Verse: 2645     Die onberaden waren
Verse: 2646     Ende ongherne dijns onbaren

Verse: 2647     Ende den dijn torne leyt was."
Verse: 2648     Doen andwoerde sinte seruaes

Verse: 2649     Hij sprack: "voele lieue kint,
Verse: 2650     Ich hebbe doer vren wille sent

Verse: 2651     Gheleden mennich onghemach,
Verse: 2652     Sent dat ich uch nye en sach,

Verse: 2653     Grote sorghe ende menghe pijne
Verse: 2654     Ende menghen arbeyt, dats anschijne,

Verse: 2655     Ende all doer vr salicheit
Verse: 2656     Hebbich ghedoecht mennich leyt

Verse: 2657     Op dat ich uch behalden mochte;
Verse: 2658     Sinte peter ich versoechte

Verse: 2659     Tot Romen te sijnen graue
Verse: 2660     Barvoet mit scherpe ende mit staue;

Verse: 2661     Ich vlede ende ich bat
Verse: 2662     Voer uch ende voer vwe stat

Verse: 2663     Mit ghebede sonderlinghen
Verse: 2664     Dat hij mich hulpe verdynghen

Verse: 2665     Dat uch god liete ghenesen.
Verse: 2666     Dat en mochte leyder nyet wesen,

Verse: 2667     Sprack der heilighe heere,
Verse: 2668     Want sterker was ende meer

Verse: 2669     Vr onrecht ende vr boesheit
Verse: 2670     Dan mijn gebet ende mijnen arbeyt:

Verse: 2671     Des en wolde god mijne bede
Verse: 2672     Nyet hoeren die ich voer uch dede."

Verse: 2673     Hij sprack: "lieue vrunde mijn,
Verse: 2674     Des en mach ander raet sijn;

Verse: 2675     Dat god wilt, dat moet gheschien.
Verse: 2676     Nu sall ich uch der waerheit ghien Manuscript page: 47r  [47r]

Verse: 2677     Dat ich uch tot noch hebbe verholen:
Verse: 2678     Der enghel hadde mich uch beuoelen

Verse: 2679     Dat ich vrs gheysteliken soude plegen
Verse: 2680     Ende uch ten hiemel solde gheweghen.

Verse: 2681     Dat hadde ich gherne ghedaen.
Verse: 2682     Ghi en woldes leyder nyet verstaen

Verse: 2683     Ende verhoeret mijnen raet.
Verse: 2684     Die sonden ende die ander mesdaet -

Verse: 2685     Sprack die heilige bode -
Verse: 2686     Die is comen voer gode

Verse: 2687     Ende es voer gode ghewroeghet
Verse: 2688     Ende heuet uch ontfoeghet

Verse: 2689     Daer ghij eerst waert gheheylet.
Verse: 2690     Vwe sat is nu verdeylet

Verse: 2691     Ende heeft haren rechten name verloren
Verse: 2692     Ende moet arnen gods toren.

Verse: 2693     Des hebbe ich groten rouwe",
Verse: 2694     Sprack die gods ghetrouwe.



Verse: 2695     Noch sprack die heilighe man:
Verse: 2696     "Ich en mach uch noch in kan

Verse: 2697     Anders nyet ghetroesten.
Verse: 2698     Vermanet gode den hoechsten

Verse: 2699     Mit luterliken synnen
Verse: 2700     Sijnre vaderliker mynnen -

Verse: 2701     Want hij doer uch waert geboren -
Verse: 2702     Dat hij sijnen groten toren

Verse: 2703     Ghenadeliken stille
Verse: 2704     Doer sijnre moeder wille

Verse: 2705     Ende doer den dienst den sij hem dede
Verse: 2706     Ende doer alle sijnre heilighen bede;

Verse: 2707     Soe wie dat mitten lyue ergae Manuscript page: 47v  [47v]
Verse: 2708     Dat hij die ziele onfae,

Verse: 2709     Die ghenadighe ende die soete,
Verse: 2710     Dat hij haers ontfermen moete

Verse: 2711     Ende hijse laet genesen.
Verse: 2712     Die stat moet verloren wesen;

Verse: 2713     Derre en mach nyemant verdynghen:
Verse: 2714     God en willes nyet ghehenghen.

Verse: 2715     Hij wiltse te storen
Verse: 2716     Om dat ghij mich nyet en woudt hoeren

Verse: 2717     Noch gheyn van sijnen holden
Verse: 2718     Die daer om bidden wolden.

Verse: 2719     Daer om soe suldy sijn ghewes
Verse: 2720     Dat die stat verdeylt es

Verse: 2721     Doer der lude mesdaet.
Verse: 2722     Daer teghen en es gheyn raet,

Verse: 2723     Dat sall wael werden schijn;
Verse: 2724     Sij moet ergherende sijn:

Verse: 2725     Went aen den doemels dach
Verse: 2726     En verwynt sij nyet de gods slach",

Verse: 2727     Sprack die heilighe priester.
Verse: 2728     "Sinte peter, mijn meyster,

Verse: 2729     Hij heeft mich die gewalt ghegheuen:
Verse: 2730     Wilt ghij keerstelike leuen

Verse: 2731     Beide wijff ende man,
Verse: 2732     Weme soe des god gan

Verse: 2733     Dat hij mijns raets wille pleghen,
Verse: 2734     Dien mach ich helpen ende weghen Manuscript page: 48r  [48r]

Verse: 2735     Ende dien mach ich verdynghen
Verse: 2736     End voer gode brynghen;

Verse: 2737     Des ben ich coene ende balt:
Verse: 2738     Allen die selue ghewalt

Verse: 2739     Die sinte peter heeft van gode
Verse: 2740     Die gheeft mich die gods bode

Verse: 2741     Dat ich bonde ende ontbonde
Verse: 2742     Mit sulken orkonde

Verse: 2743     Als ich wale betoenen mach."
Verse: 2744     Daer allen dat volck toe sach

Verse: 2745     Den sloetel hij ontdeckte,
Verse: 2746     Die hant hij vut reckte

Verse: 2747     Soe hij hoechste mochte ghereyken.
Verse: 2748     "Siet", sprack hi, "dit eest waer teyken,

Verse: 2749     Heeren ende vrouwen."
Verse: 2750     Den slotel liet hij hon scouwen

Verse: 2751     Van hiemelschen ghewerke
Verse: 2752     Te bijspele ende te ghemerke

Verse: 2753     Die hoem sinte peter gaff
Verse: 2754     Doen hij soechte sijn woert graff

Verse: 2755     Te Romen, te sijnen huys.
Verse: 2756     Doen sprack sinte Seruacius:

Verse: 2757     "Voele lieue vriende mijn,
Verse: 2758     Deser reden suldi ghewes sijn."



Verse: 2759     Daer nae sprack der ghetruwe bode:
Verse: 2760     "Dat mich sinte peter van gode

Verse: 2761     Gheboden heuet ende beuolen
Verse: 2762     Dat sij uch allen onverhoelen, Manuscript page: 48v  [48v]

Verse: 2763     Mannen ende wijuen:
Verse: 2764     Ich en mach hier nyet blyuen:

Verse: 2765     God en wilt mich hier nyet laten.
Verse: 2766     Ich moet varen mijnre straten -

Verse: 2767     Sprack die goede sinte Seruaes -
Verse: 2768     Triecht, daer ich hier voermals was,

Verse: 2769     Te mijnre armer cellen.
Verse: 2770     Mit mijnen mede ghesellen

Verse: 2771     Sal ich daer waert wenden
Verse: 2772     Ende al daer sal ich eynden

Verse: 2773     Ende verwandelen dit leuen.
Verse: 2774     Dan sall mijn lichame werden ghegeuen

Verse: 2775     Mijnre moeder weder, der eerden,
Verse: 2776     Ende ich sall daer verhoecht werden."



Verse: 2777     Noch sprack euer die gods druyt
Verse: 2778     Totten luden ouer luyt:

Verse: 2779     "Mijne voele lieue luyde,
Verse: 2780     Ghij en syet mich achter huyde

Verse: 2781     In deser tijt nommermeer."
Verse: 2782     Doe weynden sij voele seer:

Verse: 2783     Groet yamer doen daer was
Verse: 2784     Doen die heilighe sinte Seruaes

Verse: 2785     Die vreyselike mare
Verse: 2786     Seide alsoe openbare

Verse: 2787     Den luden alle ghemeyne;
Verse: 2788     Doen was daer rouwe ende weynen

Verse: 2789     Ende schreyen ende claghen
Verse: 2790     Suchten ende hantslaghen;

Verse: 2791     Mit rouwen quelden sij haer lijff.
Verse: 2792     Daer en mochte man noch wijff Manuscript page: 49r  [49r]

Verse: 2793     Gheynre maten ghepleghen.
Verse: 2794     Daer vielen die tranen als reghen

Verse: 2795     Vut haren ougen ane dat gewaet.
Verse: 2796     Des en was doe ander raet,

Verse: 2797     Sij moesten weynen doer die noet
Verse: 2798     Want sij ontsaghen die doot

Verse: 2799     Die voele vreyselike es.
Verse: 2800     Des waren sij alle ghewes

Verse: 2801     Dat sij nyet en mochten ghenesen
Verse: 2802     Ende dat haer stat te stoert solde wesen

Verse: 2803     Ommermeer sonder eynde
Verse: 2804     Doer der lude sonde.



Verse: 2805     Ich wane in alle eertrike
Verse: 2806     Des groten yamers ghelike

Verse: 2807     Nye man en sach, dat daer was.
Verse: 2808     Seer weynde sinte Seruaes

Verse: 2809     Ende allen die daer waren
Verse: 2810     Moesten soe mesbaren,

Verse: 2811     Die rike mitten armen,
Verse: 2812     Dat gode mochte ontfermen

Verse: 2813     Ende der maghet sinte marien.
Verse: 2814     Soe groetelijck was haer schreyen

Verse: 2815     Dat haer gheruecht voer gode quam
Verse: 2816     Ende hijt ghenadelike vernam

Verse: 2817     Vanden gheenen dies hadden rouwe
Verse: 2818     Mit luterliken trouwen.

Verse: 2819     Doent ouch soe voele gestillet was
Verse: 2820     Dat spreken mochte sinte Seruaes

Verse: 2821     Ende men hem hoeren mochte
Verse: 2822     Ende dat hoem tijt dochte Manuscript page: 49v  [49v]

Verse: 2823     Hij sprack tot synen yongheren,
Verse: 2824     Den rouwighen van tongheren.

Verse: 2825     Hij sprack: "voele lieue vriende mijn,
Verse: 2826     En latet uch nyet leyt sijn

Verse: 2827     Des ich uch bidde doer goet
Verse: 2828     Dat ich ouch wille dat ghij doet

Verse: 2829     Doer vrs selfs salicheit
Verse: 2830     Ende doer alle den arbeit

Verse: 2831     Den ich doer uch ye ghedede,
Verse: 2832     Soe doet mich nu eyne bede."



Verse: 2833     Doen sij dit van hem hoerden
Verse: 2834     Sij konden cume gheandworden

Verse: 2835     Van yamer ende van rouwen
Verse: 2836     Sinte Seruaes, den ghetrouwen,

Verse: 2837     Den gods onderdanen;
Verse: 2838     Maer mit heyten tranen

Verse: 2839     Die vut haren oughen vielen neder
Verse: 2840     Soe antwoerden sij hem weder.

Verse: 2841     Doen sprack dat rouwighe diet:
Verse: 2842     "Heer, du en salste ons bidden nyet.

Verse: 2843     Ghebiede dat dijn wille es
Verse: 2844     Soe helpen wij dich alle des",

Verse: 2845     Spraken sij doen ouerluyt.
Verse: 2846     Doen antworde hon die gods druyt:

Verse: 2847     "Ich bidde uch doer den gods sone
Verse: 2848     Dat ghij gherne moghet doen

Verse: 2849     Doer den ewighe roem:
Verse: 2850     Dat voele werdighe heylichdoem

Verse: 2851     Dat hij is in deser stat - Manuscript page: 50r  [50r]
Verse: 2852     Want ich uch nye soe voele en bat -

Verse: 2853     Dat laet mich voeren hynne
Verse: 2854     Doer die godes mynne

Verse: 2855     Dat dat behouden blyue -
Verse: 2856     Dat uch in desen lyue

Verse: 2857     Ende ter zielen moet vromen -
Verse: 2858     Off die hunnen der comen

Verse: 2859     Dat sijs nyet en venden
Verse: 2860     Ende gode daer ane nyet en scenden:

Verse: 2861     Helpt mich dat icht behoude."
Verse: 2862     Doen spraken ionghe ende oude,

Verse: 2863     Beide mynder ende meere:
Verse: 2864     "Heilighe busscop, lieue heere,

Verse: 2865     Dat dijn wille is, dat doe:
Verse: 2866     Daer helpen wij dich alle toe."



Verse: 2867     Doen aldus die heilighe man
Verse: 2868     Den orloff van hon ghewan,

Verse: 2869     Aen die van tongheren der stat,
Verse: 2870     Dat sij hon daden dat hij hon bat

Verse: 2871     Ende sij hem woerden gehoersam -
Verse: 2872     Dat heilichdom hij doen nam,

Verse: 2873     Dat werdighe ghebeyne
Verse: 2874     Vanden busscoppen reyne

Verse: 2875     Die daer beuoren waren:
Verse: 2876     Rechte leeraren,

Verse: 2877     Die heilige ende die werde,
Verse: 2878     Die daer laghen inder eerden,

Verse: 2879     Die nam die godes holde;
Verse: 2880     Ende ouch die daer in golde

Verse: 2881     Ende in syluer waren beslaghen, Manuscript page: 50v  [50v]
Verse: 2882     Die deder alle danne draghen:

Verse: 2883     Den heiligen busscop sinte valentijn,
Verse: 2884     Sinte nauijt ende sinte Seuerijn,

Verse: 2885     Sinte metropole, sinte marcelle
Verse: 2886     Sinte florente, haer gheselle,

Verse: 2887     Ende eynen sinte martijne
Verse: 2888     Ende eynen sinte maximijne

Verse: 2889     Ende ander duyrbaer heylichdome
Verse: 2890     Dat hij daer vant inden doeme

Verse: 2891     Des ontellike voele was,
Verse: 2892     Dat nam die goede sinte Seruaes;

Verse: 2893     Crucen ende zierheit
Verse: 2894     Ende alsoe ghedane rijcheit

Verse: 2895     Als ten busscopdome ghetam,
Verse: 2896     Mit orloue hij dat mit hem nam.



Verse: 2897     Doen sinte Seruaes die werde
Verse: 2898     Mit allen sijnen gheuerde

Verse: 2899     Van tongheren keerde
Verse: 2900     Den ghewaren god hij eerde

Verse: 2901     Den hij almechtich kande:
Verse: 2902     Hij hoeff op sijne hande

Verse: 2903     Ende sprack: heer heylant,
Verse: 2904     Du sandes mich hier int lant;

Verse: 2905     Des en berouwede ich mich nye.
Verse: 2906     Du haddes mich beuolen hij

Verse: 2907     Dit busdome, des ich hij plach,
Verse: 2908     Dat ich beschermen nyet en mach

Verse: 2909     Ende moet dijn ghebodt dolen Manuscript page: 51r  [51r]
Verse: 2910     Dattu mich hij haddes beuolen.

Verse: 2911     Ghewalt ende lude
Verse: 2912     Die beuelen ich dich hude

Verse: 2913     Op dijne genade in dijne ghewalt.
Verse: 2914     Du wetes wattu doen salt.

Verse: 2915     Dat dijn wille sij dat doe.
Verse: 2916     Ende keer dijne ghenade daer toe:

Verse: 2917     Neeme die zielen in dijnen vrede.
Verse: 2918     Sus yamerlike was sijne rede.



Verse: 2919     Doen des ander raet en was
Verse: 2920     Ende der goede sinte Seruaes

Verse: 2921     Moeste varen van danne,
Verse: 2922     Van wijuen ende van manne

Verse: 2923     Waert daer der rouwe voele groot -
Verse: 2924     Des hon nyet en verdroot -

Verse: 2925     Ende weynden voele seer
Verse: 2926     Ende spraken: "vader ende heer,

Verse: 2927     Ontferme dich dijnre kinden
Verse: 2928     Die hier blyuen in ellenden

Verse: 2929     Wat douch ons onse leuen
Verse: 2930     Sent dat du ons wilste begheuen.

Verse: 2931     Wij stonden alle te dijnen ghebode."
Verse: 2932     Haer hande hoeuen sij op te gode

Verse: 2933     Ghenade sij hem baden -
Verse: 2934     Datse doen te spade daden -

Verse: 2935     Sij schruwen ende sij riepen,
Verse: 2936     Nae sinte Seruase sij liepen

Verse: 2937     In beyden sijden teghen
Verse: 2938     Beide in straten ende in weghen;

Verse: 2939     Die ouden mitten ionghen Manuscript page: 51v  [51v]
Verse: 2940     Aen hoem sij vaste dronghen;

Verse: 2941     All dae sijne ghevynghen
Verse: 2942     Aen hoem sij vaste hynghen

Verse: 2943     Ende kusten sijne ghewant
Verse: 2944     Sijne voete ende sijne hant,

Verse: 2945     Sij hieldenen mitten beynen.
Verse: 2946     Groetlijck was haer weynen

Verse: 2947     Dat doch al te vergheefs was
Verse: 2948     Want der goede sinte Seruaes

Verse: 2949     Moest varen sijnre straten;
Verse: 2950     Des en mocht hij nyet laten

Verse: 2951     Noch doer haer weynen noch doer haer clagen.
Verse: 2952     Dat heyldom dede hij danne draghen

Verse: 2953     Ende dat ornament dat hij daer vant
Verse: 2954     Ende sijn ghegherwe ende sijn ghewant

Verse: 2955     Daer hij mede woude werden
Verse: 2956     Bestadet toe der eerden.



Verse: 2957     Hij keerde doe danne balde.
Verse: 2958     Des waren ionghe ende alde

Verse: 2959     Rouwich ende verbolghen
Verse: 2960     Die hoem nyet en mochten volghen.

Verse: 2961     Die crancke ghebuere
Verse: 2962     Die clommen op die muere

Verse: 2963     Ende op die hoeghe toerne
Verse: 2964     Des sijnen saghen gherne.

Verse: 2965     Ende die heilighe sinte Seruaes
Verse: 2966     Ghinck tot dat hij moede was.

Verse: 2967     Soe quam hij teynre scoenre stede
Verse: 2968     Daer hem god groet eer dede Manuscript page: 52r  [52r]

Verse: 2969     Diet wale vermochte te doen.
Verse: 2970     Die heilige man hij wolde roen,

Verse: 2971     Die gewarighe gods holde:
Verse: 2972     All daer hij sitten solde

Verse: 2973     Sint seruaes die werde,
Verse: 2974     Doen hueff sich op die eerde

Verse: 2975     Teghen heme wel hoe.
Verse: 2976     Des waren herde vroe

Verse: 2977     Alle sijne vaert ghenote.
Verse: 2978     Doer dat wonder groet

Verse: 2979     Vervroude sich sinte seruaes mit namen
Verse: 2980     Ende die andere alle te samen

Verse: 2981     Leeken ende papen
Verse: 2982     Want die eerde waart ghescapen

Verse: 2983     Recht als eyn bedde
Verse: 2984     Dat men ghemaect hedde:

Verse: 2985     Gods cracht men daer sach.
Verse: 2986     Doen sinte Seruaes daer op lach,

Verse: 2987     Die heilighe ende die gheeerde,
Verse: 2988     Daer hij sijn hoft keerde

Verse: 2989     Daer hoechde sich die wase,
Verse: 2990     Die ressche mitten grase,

Verse: 2991     Als oft eyn poelwe weer
Verse: 2992     Daer sinte Seruaes die heer

Verse: 2993     Sijn houft aen leende,
Verse: 2994     Den god ghenade sende.

Verse: 2995     Aen die ghehoechde eerde
Verse: 2996     Daer sinte Seruaes die weerde

Verse: 2997     Sijne raste ane nam -
Verse: 2998     Van gods ghenaden dattet quam - Manuscript page: 52v  [52v]

Verse: 2999     Daer wiessen bloemen ende gras
Verse: 3000     Wie wale dattet wynter was.

Verse: 3001     Daeromme sprack der goids druyt
Verse: 3002     Totten luden ouer luyt:

Verse: 3003     "Alle lieue vrient mijn,
Verse: 3004     Men mach gherne onderdaen sijn

Verse: 3005     Onsen heere gode hier bouen
Verse: 3006     Want hij is wale te louen,

Verse: 3007     Die gheweldighe ende die gherechte,
Verse: 3008     Die sijne arme knechte

Verse: 3009     Bereydet ende versiet
Verse: 3010     Dat hoem sulck goet van hem gheschiet,

Verse: 3011     Dat hij hon gheuet sulck ghemack."
Verse: 3012     Van reynen herten hij dat sprack:

Verse: 3013     "God hi is ghenadich ende goet:
Verse: 3014     Die hoem lieuen dienst doet

Verse: 3015     Het wordet hem wale vergouden
Verse: 3016     Hij gheuet sijnen houden

Verse: 3017     Die vroude nae den rouwe;
Verse: 3018     Die hem sijn ghetrouwe

Verse: 3019     die ghenyeten sijnre guede;
Verse: 3020     Nae haren armoede

Verse: 3021     Gheeft hij hon die rijcheit
Verse: 3022     Ende ghemaeck nae den arbeyt."



Verse: 3023     Daer nae sprack der heilige man:
Verse: 3024     "Die salighe, diet ghemercken can!

Verse: 3025     Men mach in menghen synnen
Verse: 3026     Gods heerscapie bekennen Manuscript page: 53r  [53r]

Verse: 3027     Sijne genade ende sijne gewalt.
Verse: 3028     Ghij siet wale wie der wynter kalt

Verse: 3029     Die eerde bevroret
Verse: 3030     Ende haer vrocht te storet

Verse: 3031     Ende te wryuet ende verkeert,
Verse: 3032     Ende als hij dan henne veert

Verse: 3033     Ende der somer aen gheyt
Verse: 3034     Dien alle die werelt gherne ontfeyt

Verse: 3035     Ende daer toe alle creatueren
Verse: 3036     Eyn yegelijck nae sijnre natueren

Verse: 3037     Verhoghen sich ende verurouwen.
Verse: 3038     Allen die gode ghetrouwen

Verse: 3039     Ende doer hem lijden arbeit
Verse: 3040     Dien gheeft hij grote rijcheit,

Verse: 3041     Woninghe in hiemelrijck
Verse: 3042     Ende vroude ewelijck

Verse: 3043     Die ommer sonder eynde duert:
Verse: 3044     Hi is sot die des nyet en gheert."



Verse: 3045     Als der heer dit ghesprack
Verse: 3046     Doen lach hi neder doer ghemack.

Verse: 3047     Hi en ruste doch nyet langhe dae:
Verse: 3048     Te triecht keerde hij daer nae.

Verse: 3049     Heme volchde eyn grote scare
Verse: 3050     Die doer goet waren comen dare,

Verse: 3051     Maer die valsche ende die bose
Verse: 3052     Die doer spot roekelose

Verse: 3053     Van tongheren mede liepen
Verse: 3054     Die bleuen ligghen ende sliepen

Verse: 3055     Soe langhe went sijnt Seruaes
Verse: 3056     Alsoe verre van hon was

Verse: 3057     Dat si en wisten waer hij quam. Manuscript page: 53v  [53v]
Verse: 3058     Sij waren onghehoersam,

Verse: 3059     Dat ongheloeuighe diet;
Verse: 3060     Derre en roechte hij nyet

Verse: 3061     Sinte Seruaes die weerde.
Verse: 3062     Die stat ende die eerde

Verse: 3063     Die daer was woerden soe hoe,
Verse: 3064     Die is ye sent noch alsoe

Verse: 3065     Als men wale ghesien mach,
Verse: 3066     Ende sall bis ane den domesdach

Verse: 3067     Wesen ledich ende vry.
Verse: 3068     Daer en woent nyemant by

Verse: 3069     Die sij eere off seye
Verse: 3070     Off sichte offte meye:

Verse: 3071     Doer goet laten sij dat.
Verse: 3072     Eerde mense noch bat

Verse: 3073     Het weer seer wael gedoen:
Verse: 3074     Daer mochte wale eyn kerke stoen.



Verse: 3075     Doen der goede sinte Seruaes
Verse: 3076     Te triecht aldus comen was

Verse: 3077     Ende hadde theylichdom daer bracht -
Verse: 3078     Hi was voele wale bedacht -

Verse: 3079     Eyne crocht dede hij werken
Verse: 3080     Inder ghewijeder kerken

Verse: 3081     Als hem von god quam der sen.
Verse: 3082     Dat heyldom leechde hij daer in

Verse: 3083     Daert herde wale behalden was.
Verse: 3084     Dat berichte alle sinte Seruaes,

Verse: 3085     Die gods ghebenediede.
Verse: 3086     Daer nae in corten tijde

Verse: 3087     Van gods weghen hij vernam
Verse: 3088     Dat dat eynde sijns leuens quam. Manuscript page: 54r  [54r]

Verse: 3089     Dat keerde hij in gheduldicheit
Verse: 3090     Want hem god voer sijne arbeit

Verse: 3091     Den goeden loen soude gheuen
Verse: 3092     Ende hij dit ellendich leuen

Verse: 3093     Cortelijk verwandelen soude.
Verse: 3094     Dat ontboet hij dien hij woude.



Verse: 3095     Doent sijne vriende vernamen
Verse: 3096     Tot heme dat sij doen quamen,

Verse: 3097     Die gods dyenaer ende sijne knechte,
Verse: 3098     Des seluen daechs rechte

Verse: 3099     Doen der gods holde
Verse: 3100     Den loen ontfanghen soude

Verse: 3101     Die heme in hiemelrijck was ghereyt.
Verse: 3102     Sijnen lichameliken arbeit

Verse: 3103     En doerste hij doen claghen nyet.
Verse: 3104     Die lude leerde hij ende beriett

Verse: 3105     Vele ghetruwelike
Verse: 3106     Wie sij goids rijke

Verse: 3107     Souden moghen erweruen
Verse: 3108     Ende haer ziele gheeruen

Verse: 3109     In dat ewighe ghemack.
Verse: 3110     Doen hij dus predicte ende sprack

Verse: 3111     Daer was groot ghedranck;
Verse: 3112     Ende als hij die misse ghesanck

Verse: 3113     Ter eeren den almechtighen gode
Verse: 3114     Doen stont der enghel, sijn bode,

Verse: 3115     In denen seluen tijde
Verse: 3116     Beneuen sijnre sijden

Verse: 3117     Tot sijnre rechter hant
Verse: 3118     Ende maecte hem sijn eynde bekant Manuscript page: 54v  [54v]

Verse: 3119     Dat hij wijseliken vernam.
Verse: 3120     Van gods ghenaden hem dat quam.

Verse: 3121     Hij was gheystelijck bedacht:
Verse: 3122     Die vroude vermeerde sijne macht,

Verse: 3123     Sijns rouwen hij vergat,
Verse: 3124     Sijne woerde luden des te bat,

Verse: 3125     Van gode sprack hij scone
Verse: 3126     Den dach bis aen die noene.

Verse: 3127     Des sij god ghebenediet.
Verse: 3128     Recht aen der seluer tijt

Verse: 3129     Dat god aen den cruce verschiet -
Verse: 3130     Als men in sijne hystorie siet -

Verse: 3131     Soe verschiet die heilige man,
Verse: 3132     Als ich uch wale gesegghen can

Verse: 3133     Ende icht ouch wale betughen mach:
Verse: 3134     Te meye op den derthinsten dach

Verse: 3135     Soe verschiet die goids gheeerde;
Verse: 3136     Toten ghewarighen gode hi keerde

Verse: 3137     Herte, oughen ende moet.
Verse: 3138     Reyne, kuyssche ende goet

Verse: 3139     Nam die heilighe man.
Verse: 3140     Te triecht vanden hiemel quam

Verse: 3141     Eyn liecht alsoe ontellike claer
Verse: 3142     Als oft eyn blyxem waer,

Verse: 3143     Alsoe ouer wonnentlijch,
Verse: 3144     Doen hij voer te hiemelrijch

Verse: 3145     Die ziele die des werdich was:
Verse: 3146     Doen waert versaedt sinte Seruaes

Verse: 3147     Van dies sijn herte ye gheerde.
Verse: 3148     Dat hiemelsche liecht dat werde

Verse: 3149     Wale drie vren vanden daghe. Manuscript page: 55r  [55r]
Verse: 3150     Daer was vroude ende claghe.

Verse: 3151     Die sieken die dat vernamen,
Verse: 3152     Die doer goetdoen daer quamen,

Verse: 3153     Die vonden daer hulpe ende troost
Verse: 3154     Ende woerden alle verloest

Verse: 3155     Alle des ouels; dat was waer,
Verse: 3156     Dat ich derr segghen openbaer

Verse: 3157     Want ich wale die waerheit weyt
Verse: 3158     Dat ichs ghetughe hebbe ghereyt.



Verse: 3159     Doen der goede sinte Seruaes
Verse: 3160     Van eertrike dus gescheiden was

Verse: 3161     Mitten liechte clare,
Verse: 3162     Sijne vriende die daer waren

Verse: 3163     Versament in goids namen
Verse: 3164     Die hielden sijnen lichame,

Verse: 3165     Den heilighen ende den werden,
Verse: 3166     Seuen daghe bouen der eerden

Verse: 3167     Ende groeuenten ane den achden dach.
Verse: 3168     Voele scone teyken men daer sach,

Verse: 3169     Voele duere gauen men dae gaff
Verse: 3170     Doen hij gheleecht waert in sijn graff,

Verse: 3171     Die heilighe ende die reyne,
Verse: 3172     Ende by hem dat ghebeyne

Verse: 3173     Dat hij van Tongheren bracht.
Verse: 3174     God sijns wale bedacht.

Verse: 3175     Ende sijnre ghesellen:
Verse: 3176     Eyn duere decksele van pellen

Verse: 3177     Leechde der enghel ouer hon
Verse: 3178     Dat was eyn teyken, ichs seker ben, Manuscript page: 55v  [55v]

Verse: 3179     Sijns groten gheystelijckes leuen
Verse: 3180     Dat hij daer om dus was verheuen.



Verse: 3181     Die teyken waren loefsam.
Verse: 3182     Doen men die meer vernam

Verse: 3183     Doen quamen voele lude daer
Verse: 3184     Menghe heerlike scaer,

Verse: 3185     Doer ghenade ende doer goet
Verse: 3186     Als het huden daechs noch doet.

Verse: 3187     Alle die des gheroechten
Verse: 3188     Dat sij daer ghenade soechten

Verse: 3189     Ghenade sij daer vonden.
Verse: 3190     Daer dede god inden stonden

Verse: 3191     Mennich teyken ende ouch sent:
Verse: 3192     Waren sij stomp off blent

Verse: 3193     Off douff, sieck off lam,
Verse: 3194     Soe wie dat doen daer quam

Verse: 3195     Mit goeden gantsen gheloeue,
Verse: 3196     Rasende end doeue,

Verse: 3197     Die quamen by sinte Seruaes graff -
Verse: 3198     God hon haer ghesonde gaff,

Verse: 3199     Die alsoe waren beraden
Verse: 3200     Dat sijs mit trouwen baden.

Verse: 3201     Salich was sijn eynde ende sijn leuen.
Verse: 3202     Bidden wij god dat hij ons gheuen

Verse: 3203     Sulke gracie ende sulke lere -
Verse: 3204     Die den heilighen predickere

Verse: 3205     Seruacium hier sande
Verse: 3206     Van iherusalem vuten heiligen lande Manuscript page: 56r  [56r]

Verse: 3207     Sinen volck in lutteringhen -
Verse: 3208     Dat hij des wille ghehinghen -

Verse: 3209     Want der goede sinte Seruaes
Verse: 3210     Sijn neue ende dienstman was

Verse: 3211     Ende ons heeren reyne bode -
Verse: 3212     Dat hij onse voerspreke sij voer gode,

Verse: 3213     Den Coninck van hiemelrike,
Verse: 3214     Dat hij ons ghenadelike

Verse: 3215     Bedencken wille ende bescouwen
Verse: 3216     Dat wij sinte Seruaes trouwen

Verse: 3217     Soe voele ghenyeten moeten
Verse: 3218     Ende onse sonden soe gheboeten

Verse: 3219     Ende alsoe beteren onse leuen
Verse: 3220     Dat ons god moet gheuen

Verse: 3221     Sijne hulde ende sijn rike
Verse: 3222     Ende vroude ewelike

Verse: 3223     Mit sijnen ghehoersamen.
Verse: 3224     Dat gheschie ons allen! Amen!



Verse: 3225     Nu bidden wij den reynen bode,
Verse: 3226     Sinte seruaes, dat hij te gode

Verse: 3227     Wille bidden ynnentlike
Verse: 3228     Voer sijnen dyenaer heynrike

Verse: 3229     Die sijn leuen in Rymen dichte
Verse: 3230     Ende den sen alsoe verlichte

Verse: 3231     Ende den leeken luden leerde
Verse: 3232     Ende gode daer mede eerde -

Verse: 3233     Dien hij teynen heer hadde vercoren
Verse: 3234     Menghen dach daer beuoren: Manuscript page: 56v  [56v]

Verse: 3235     Daer om dat hijt te lieuer dede;
Verse: 3236     Ende ouch doer der Gravinnen bede

Verse: 3237     Van loen, sijnre lieuer vrouwen,
Verse: 3238     Dies hoem bat mit trouwen

Verse: 3239     Doer mynne wat des luste haer;
Verse: 3240     Ende her hessel der Custenaer

Verse: 3241     Dies heme vliteliken bat
Verse: 3242     Ende sinte Seruaes houft stat

Verse: 3243     Zyerde ende eernsteliken eerde
Verse: 3244     Ende sijnen sen daer toe keerde

Verse: 3245     Soe hijt best mochte ghedoen.
Verse: 3246     Nu loens hoem der gods soen,

Verse: 3247     Alle dies hem baden
Verse: 3248     Ende hulpe daer toe daden,

Verse: 3249     Ende allen dient lieff was
Verse: 3250     Dien moet god ende sinte seruaes

Verse: 3251     Verloessen ende ontbenden
Verse: 3252     Van allen haren sonden

Verse: 3253     Ende moet hare zielen gheuen
Verse: 3254     Ruste ende ewich leuen. Amen.

---

This text is part of the TITUS edition of Hendrik van Veldeke, St. Servaes Legende.

---

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.