TITUS
Brandane
Part No. 3
Previous part

Chapter: 3     
Verse: 89     Doe ghinc Brandaen te hant
Verse: 90     
An des zeewes kant

Verse: 91     
Ende dede eenen kiel tauwen
Verse: 92     
Vaste ende ghetrauwen.

Verse: 93     
Die mast was vuerijn hout;
Verse: 94     
Dat zeil dede hi menichfout

Verse: 95     
Besnijden ende bewinden;
Verse: 96     
Den kyel dede hi binden

Verse: 97     
Met ysere arde [= harde] staerke,
Verse: 98     
Na die houde [= oude] aerke,

Verse: 99     
Die Noƫ wijlen vrochte,
Verse: 100     
Doe hi die dylouie vruchte;

Verse: 101     
Den ancker maecte hi stalijn,
Verse: 102     
Daers hem van noede soude zijn,

Verse: 103     
Dat hi behilde dat lant.
Verse: 104     
Doe dedi al zijn ghewant

Verse: 105     
In de scepe draghen doe,
Verse: 106     
Ende lxxx manne ghingher in doe;

Verse: 107     
Si waren daer in ix. iaer,
Verse: 108     
Oec dede hi, dat was waer,

Verse: 109     
Een cappelle met wijsen zinne
Verse: 110     
Wel werken daer jnne

Verse: 111     
Ende daer in clocken ende helichdom,
Verse: 112     
Dies hi mochte houden rom.

Verse: 113     
Oec voerde hi van Yberne
Verse: 114     
Pestier ende querne,

Verse: 115     
Smessen ende ander ghemac.
Verse: 116     
Als die legende mi vertrac,

Verse: 117     
Dit dedi al daer jnne.
Verse: 118     
Dus voer hi wech met sinne.

Verse: 119     
Wel verghinct hem in den kiel,
Verse: 120     
Dat hem niet en mesviel.

Verse: 121     
Met hem nam hi twee capellane:
Verse: 122     
Van den eenen quam hem zint ane,

Verse: 123     
Dat hine om eenen roef verloes;
Verse: 124     
Dies wart hem God so vriendeloes, Manuscript page: 179d  [179d]

Verse: 125     
So datten hem nam die viant
Verse: 126     
Omme eens breydels ghewant,

Verse: 127     
Dien hi nam sonder orlof.
Verse: 128     
Omme dat die duuele dien roef

Verse: 129     
Vant in sine ghewout -
Verse: 130     
Ay, hoe zeere hi dat ontgout,

Verse: 131     
Dat hijt ye ghedochte -
Verse: 132     
Dies deden wel onsochte

Verse: 133     
Die duuele ter hellen viere,
Verse: 134     
Daer hijt becochte wel diere,

Verse: 135     
Tote dattene die heleghe man
Verse: 136     
Met zijnre beden weder ghewan.


Next part



This text is part of the TITUS edition of Brandane.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.