TITUS
Beatrijs
Part No. 4
Previous part

Chapter: (4) 
Verse: 95    Hi reet soe hi ierst mochte
Verse: 96    Ten cloester, d[aer] hise sochte.

Verse: 97    Hi ghinc sitten voer tfensterkijn
Verse: 98    Ende soude gheerne, mocht sijn,

Verse: 99    Sijn lief spreken ende sien.
Verse: 100    Niet langhe en merde si na dien.

Verse: 101    Si quam en[de] woudene vanden
Verse: 102    Vor tfensterkijn, dat m[et] ysere[n] bande[n]

Verse: 103    Dwers en[de] lanx was beulochten.
Verse: 104    Menech weruen si v[er]sochten,

Verse: 105    Daer hi sat buten en[de] si binnen,
Verse: 106    Beuaen met alsoe stark[er] mi[n]nen.

Verse: 107    Si saten soe een langhe stonde,
Verse: 108    Dat ict ghesegghen n[iet] en conde

Verse: 109    Hoe dicke v[er]wandelde hare blye.
Verse: 110    'Ay mi', seitsi, 'aymie,

Verse: 111    V[er]coren lief, mi es soe wee;
Verse: 112    Sprect ieghe[n] mi een wort oft twee

Verse: 113    Dat mi therte conforteert.
Verse: 114    Jc ben, die troest ane v begheert.

Verse: 115    D[er] mi[n]ne[n] strael stect mi int h[er]te,
Verse: 116    Dat ic doghe grote smerte.

Verse: 117    Jn mach ne[m]mermeer v[er]hoghen,
Verse: 118    Lief, ghi en hebbet wt ghetoghen.'


Next part


This text is part of the TITUS edition of Beatrijs.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.