TITUS
Epistolae Catholicae (D)
Part No. 2
Book: Jac.
იაკობ
მოციქულისა
წიგნი
კათოლიკე
Chapter: 1
Verse: 1
იაკობ
,
ღმრთისა
და
უფლისა
იესუ
ქრისტეს
მონაჲ
,
ათორმეტთა
ნათესავთა
, -
გიხაროდენ!
Verse: 2
ყოველივე
სიხარულად
შეჰრაცხეთ
,
ძმანო
ჩემნო
,
რაჟამს
განსაცდელსა
შესცჳვეთ*
პირად-პირადსა
;
Verse: 3
უწყოდეთ
,
რამეთუ
გამოცდილებამან
მან
სარწმუნოებისა
თქუენისამან
შექმნის
მოთმინებასა
,
Verse: 4
ხოლო
მოთმინებასა
მას
საქმე
სრული
აქუნდინ
,
რაჲთა
იყვნეთ
სრულ
და
ყოლად*
ცოცხალ
და
არარაჲთ*
ნაკლულევან
.
Verse: 5
ხოლო
უკუეთუ
ვინმე
თქუენგანი
ნაკლულევან
არს
სიბრძნითა
,
ითხოვენ
ღმრთისგან
,
რომელმან-იგი
მოსცის
ყოველთა
უხუად*
და
არავის
აყუედრის
,
და
მოსცეს
მას
.
Verse: 6
ითხოვდინ
ხოლო
სარწმუნოებით
და
ნუ
ორგულებით
,
რამეთუ
რომელი
ორგულებდეს
,
მსგავს
არს
იგი
ღელვასა
ზღჳსასა
,
ქარითა
აღძრულსა
და
მიმოტაცებულსა
.
Verse: 7
ნუ
ჰგონებნ
კაცი
იგი
,
ვითარმედ
მო-რაჲმე-იღოს
ღმრთისაგან
.
Verse: 8
კაცი
ორგული
დაუდგრომელ
არს
ყოველთა
გზათა
მისთა
.
Verse: 9
იქადოდენ
ძმაჲ
იგი
მდაბალი
ამაღლებასა
თჳსსა
,
Verse: 10
ხოლო
მდიდარი
-
დამდაბლებასა
თჳსსა
,
რამეთუ
ვითარცა
ყუავილი
თივისაჲ
,
ეგრეთ*
წარჴდეს
.
Verse: 11
რამეთუ
აღმოჴდა*
მზე
სიცხითა
თჳსითა
და
განაჴმო
თივაჲ
იგი
და
ყუავილი
მისი
დასცჳვა
და
შუენიერებაჲ
პირისა
მისისაჲ
წარჴდა
.
ეგრეცა*
მდიდარი
სლვასა
შინა
თჳსსა
დაჭნეს
.
Verse: 12
ნეტარ
არს
კაცი
იგი
,
რომელმან
დაუთმოს
განსაცდელსა
,
რამეთუ
გამოცდილ
იქმნეს
და
მოიღოს
გჳრგჳნი
ცხორებისაჲ
,
რომელი
აღუთქუა
ღმერთმან
მოყუარეთა
თჳისთა*
.
Verse: 13
ნუვინ
განცდილთაგანი
იტყჳნ
,
ვითარმედ
ღმრთისა
მიერ
განვიცადები
,
რამეთუ
ღმერთი
გამოუცდელ
არს
ბოროტისა
და
არავის
განსცდის
იგი
.
Verse: 14
არამედ
კაცად-კაცადი
განიცადების
თჳსისაგან
გულის
თქუმისა
,
მიიზიდვის
და
სცთების
.
Verse: 15
მერმე
გულის
თქუმაჲ
იგი
მიუდგის
და
შვის
ცოდვაჲ
და
ცოდვაჲ
იგი
სრულ-იქმნის
და
შვის
სიკუდილი
.
Verse: 16
ნუ
სცთებით
,
ძმანო
ჩემნო
საყუარელნო!
Verse: 17
ყოველივე
მოცემული
კეთილი
და
ყოველი
ნიჭი
სრული
ზეგარდამო
არს
გარდამოსრულ
მამისაგან
ნათლისა
,
რომლისა
თანა
არა
არს
ცვალება
,
გინა
თუ
ქცევისა
აჩრდილ
.
Verse: 18
მას
უნდა
და
გუშვნა
ჩუენ
სიტყჳთა
ჭეშმარიტებისაჲთა
,
რაჲთა
ვიყვნეთ
ჩუენ
დასაბამ
რაჲმე
მისთა
დაბადებულთა
.
Verse: 19
აწ
უკუე
,
ძმანო
ჩემნო
საყუარელნო
,
იყავნ
ყოველი
კაცი
მოსწრაფე
სმენად
და*
მძიმე
სიტყუად
,
მძიმე
გულის
წყრომად*
.
Verse: 20
რამეთუ
გულის
წყრომამან*
კაცისამან
სიმართლე
ღმრთისაჲ
არა*
ქმნის
.
Verse: 21
ამისთჳს
განიშორეთ
ყოველი
მწიკულევანებაჲ*
და
მეტი
იგი
სიბოროტისაჲ
,
სიმშჳდით
შეიწყნარეთ
ნერგი
იგი
სიტყჳსაჲ
,
რომელი
შემძლებელ
არს
ცხორებად
სულთა
თქუენთა
.
Verse: 22
და
იყვენით
მყოფელ
სიტყჳსა
მის
და
ნუ
ხოლო
მსმენელ
და
შეურაცხის-მყოფელ
თავთა
თჳსთა
.
Verse: 23
უკუეთუ
ვინმე
მსმენელ
ხოლო
იყოს
სიტყჳსა
მის
და
მყოფელ
არა
,
ესევითარი
იგი
მსგავს
არს
კაცისა
მის
,
რომელმან
განიცადის
პირი
ქმნულებისა
თჳსისაჲ
სარკითა
.
Verse: 24
რამეთუ
განიცადა
თავი
თჳსი
და
წარვიდა
და
მეყსეულად
დაავიწყდა
,
რაბამ-რაჲ
იყო
.
Verse: 25
ხოლო
რომელმან
მიხედა*
შჯულსა
მას
სრულსა
აზნაურებისასა
და
დაადგრა
მას
,
ესე
არა
მსმენელ
და
დამვიწყებელ
იქმნა
,
არამედ
მყოფელ
საქმისა
;
ესე
ნეტარ
იყოს
ქმნითა
მით
მისითა
.
Verse: 26
რომელსა
ეგონოს
თქუენ
შორის
,
ვითარმედ
ღმრთის
მსახურ
არს
და
არა
აღჳრ-ასხმიდეს
ენასა
თჳსსა
,
არამედ
აცთუნებდეს
გულსა
თჳსსა
,
ამისი
ამაო
არს
მსახურებაჲ
.
Verse: 27
მსახურებაჲ
წმიდაჲ
და
შეუგინებელი
ღმრთისა
მიერ
და
მამისა
ესე
არს
:
მიხედვაჲ
ობოლთაჲ
და
ქურივთაჲ
ჭირსა
შინა
მათსა
და
შეუგინებელად
დაცვაჲ
თავისა
თჳსისაჲ
ამის
სოფლისაგან
.
This text is part of the
TITUS
edition of
Epistolae Catholicae (D)
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 12.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.