Page of ms. L: _ Page of ms. P: 35R ხოლო ადამ იცნა ევა, ცოლი თჳსი, მიუდგა და შვა კაენ, და თქუა: მოვიგე კაცი ღმრთისა მიერ.
და მერმე შესძინა შობად და შვა აბელ, ძმაჲ მისი. და იყო აბელ მწყემსი ცხოვართაჲ, ხოლო კაენ იქმოდა ქუეყანასა.
და იყო, შემდგომად დღეთა მათ მოართუა კაენ ნაყოფთაგან ქუეყანისათა მსხუერპლად უფალსა.
და აბელცა მოჰგუარა პირმშოთაგან [ცხოვართა] მისთა და ცმელთაგან მათთა. და მოხედა ღმერთმან აბელს და მსხუერპლთა მისთა.
ხოლო კაენს და მსხუერპლთა მისთა არა მოხედა ღმერთმან. და შეწუხნა კაენ ფრიად და შეიჭუა პირი მისი.
და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან კაენს: რაჲსათჳს მწუხარე იქმენ და შეჭუვნა პირი შენი?
[უკუეთუ] არა მართლ შემოსწირე და არცა მართლ ჰყავ, სცოდე და დუმენ; და შენდავე იყოს მიქცევაჲ მისი, და შენ ჰმსთავრობდე მას.
და ჰრქუა კაენ აბელს, ძმასა თჳსსა: განვიდეთ ველად. და იყო, ვითარცა განვიდეს იგინი ველად, აღდგა კაენ აბელს - ძმასა თჳსსა - ზედა და მოკლა იგი.
და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან კაენს: სადა არს ძმაჲ შენი აბელი? ხოლო მან ჰრქუა: არა უწყი; ნუ მცველი ძმისა ჩემისაჲ ვარი მეა?
და ჰრქუა მას უფალმან: რაჲ ესე ჰყავ? ჴმაჲ სისხლისა ძმისა შენისაჲ ღაღადებს ჩემდამო ქუეყანასა ზედა და შენ დაფარვასა ჰგონებ ჩემგან.
წყეულ იყავ შენ ქუეყანასა ზედა, რომელმან განაღო პირი თჳსი შეწყნარებად სისხლისა ძმისა თჳსისა ჴელთაგან შენთა.
რამეთუ იქმოდი ქუეყანასა და არა შესძინოს ძალი მისი მოცემად შენდა. და კუნესით და ძწოლით იყო შენ ქუეყანასა ზედა.
და ჰრქუა უფალსა ღმერთსა კაენ: უფროჲს არსა ბრალი ჩემი მოტევებისა ჩემისა?
უკუეთუ განმაძებ მე პირისაგან ქუეყანისა და პირისაგან შენისა დავეფარო, და ვიყო მე სულთქუმით და ძწოლით ქუეყანასა ზედა. და იყოს, ყოველმან რომელმან მპოოს მე, მომკლასა?
Page of ms. P: 35V და ჰრქუა მას უფალმან ღმერთმან: არა ეგრე. ყოველმან, რომელმან მოკლას კაენი, შჳდი შურის-გებაჲ მიიღოს. და დასდვა უფალმან ღმერთმან სასწაული, რაჲთა არა მოკლას ყოველმან, რომელმან პოოს იგი.
და გამოვიდა კაენ პირისაგან უფლისა ღმრთისა და დაემკჳდრა ქუეყანასა ნაიდსა წინაშე ედემსა.
და იცნა კაენ ცოლი თჳსი; მიუდგა და შვა ენუქი. და აღაშჱნა ქალაქი და დასდვა სახელი ქალაქსა მას სახელი ძისა თჳსისაჲ ენუქ.
და შვა ენუქ გაიდად, და გაიდად შვა მალელ, და მალელ შვა მათუსალა, და მათუსალა შვა ლამექ.
და ლამექ მოიყვანნა ორნი ცოლნი; სახელი ერთისაჲ მის ადდა და მეორისაჲ მის სელლა.
და ადდა შვა იობელი. ესე იყო მამაჲ მყოფთა მათ კარვებისათაჲ საცხოვრის მზრდელთაჲ.
და სახელი ძმისა მისისა იობელ. ესე არს, რომელმან გამოაჩინა ებანი და ქნარი.
და სელლაცა შვა თობელი. ესე იყო კუერით-ხურო, მჭედელი რკინისა და რვალისაჲ; ხოლო დაჲ თობელისი ნუიმა.
ჰრქუა ლამექ ცოლთა თჳსთა - ადდას და სელლას: ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ, ცოლთა ლამექისთა, და ყურად იხუენით სიტყუანი ჩემნი. რამეთუ კაცი მოვკალ წყლულებად ჩემდა და ჭაბუკი საგუმერელად ჩემდა.
რამეთუ შჳდ-გზის შური ძიებულ არს კაენისგან, ხოლო ლამექისგან სამეოც და ათ შჳდ-გზის.
იცნა ადამ ევა, ცოლი თჳსი, მიუდგა და შვა ძჱ და დასდვა სახელი მისი სეით და თქუა: რამეთუ აღმიდგინა მე ღმერთმან თესლი აბელის წილ, რომელი მოკლა კაენმან.
და სეითს ესუა ძჱ და დასდვა სახელი მისი ენუს. ესე ესვიდა ხადად სახელსა უფლისა ღმრთისასა.
