Page of ms. K: _ Page of ms. L: 304V ... ზედა, რომელი შექმნა ღმერთმან. და ჰრქუა გუელმან დედაკაცსა მას: რაჲ ესე გრქუა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან, ვითარმედ: შჭამოთ ხისა ყოვლისაგან სამოთხისა, ხოლო ხისა მისგან ცნობადისა კეთილისა და ბოროტისა, რომელ არს შორის სამოთხესა, არა შჭამოთ?
და ჰრქუა დედაკაცმან მან: ყოვლისაგან ხისა, რომელ არს სამოთხესა, ვჭამოთ,
ხოლო ხისა მისგან ცნობადისა კეთილისა და ბოროტისა არა ვჭამოთ.
და ჰრქუა გუელმან მან დედაკაცსა მას: იცოდა ღმერთმან, რამეთუ არა სიკუდილითა მოსწყდეთ,
რომელსა დღესა შჭამოთ მისგანი, აღგეხილნენ თუალნი თქუენნი და იყვნეთ თქუენ, ვითარცა ღმერთნი, მეცნიერ ცნობად კეთილისა და ბოროტისა.
Page of ms. L: 305R და იხილა დედაკაცმან მან, რამეთუ კეთილ არს თუალთა ახილვაჲ და შუენიერ განცდად. და მოიღო ხისა მისგანი, ჭამა და სცა ქმარსაცა თუისსა, ჭამეს,
და აღეხილნეს თუალნი მათნი და ცნეს, რამეთუ შიშუელ არიან. და შეკერეს ფურცელი ლეღუისაჲ და იქმნეს თავისა მათისა სამოსლად.
და ესმა ჴმაჲ უფლისა ღმრთისაჲ, ვიდოდა რაჲ შორის სამოთხესა. და დაემალნეს ადამ და ცოლი მისი პირისაგან უფლისა ღმრთისა შორის სამოთხესა მას.
და უწოდდა უფალი ღმერთი ადამს და ჰრქუა: ადამ, ადამ, სადა ხარ?
ხოლო მან ჰრქუა: აჰა, აქა ვარ, უფალო. ჴმაჲ შენი მესმა, ხუიდოდე რაჲ შორის სამოთხესა, შემეშინა, რამეთუ შიშუელ ვარ, და დავიმალე.
ჰრქუა მას უფალმან: ვინ გითხრა შენ, რამეთუ შიშუელ ხარ, არა თუ ხისა მისგან, Page of ms. L: 305V რომლისა გამცენ შენ მისგან არა ჭამაჲ, და მისგან შჭამე?
მიუგო და ჰრქუა: დედაკაცი ესე რომელ მომეც, მან მცა და ვჭამე.
და ჰრქუა უფალმან დედაკაცსა მას: რაჲ ესე ჰყავ? ჰრქუა დედაკაცმან: გუელმან მაცთუნა და ვჭამე.
ჰრქუა უფალმან გუელსა მას: წყეულ იყავ შენ ყოველთა შორის ქუეწარმავალთა, რომელნი ვლენან ქუეყანასა ზედა. მკრდითა და მუცლითა ხუიდოდი და მიწასა [შჭამდე] ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა.
მტერობაჲ დავდვა შორის შენსა და შორის დედაკაცისა, შორის შენსა და შორის ნათესავისა მისისა. იგი უმზირდეს თავსა შენსა და შენ უმზირდე ბჭალსა მისსა.
ხოლო დედაკაცსა მას ჰრქუა: განმრავლებით განვამრავლნე მწუხარებანი Page of ms. L: 306R და სულთქუმანი შენნი, და ქმრისა შენისა მიმართ იყოს მიქცევაჲ შენი. და იგი უფლებდეს შენ ზედა.
ხოლო ადამს ჰრქუა: რამეთუ ისმინე ჴმაჲ ცოლისა შენისაჲ, რამეთუ შჭამე ხისა მისგან, რომლისა გამცენ არა ჭამაჲ, წყეულ იყავნ ქუეყანასა საქმეთაგან შენთა, მწუხარებით შჭამდე ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა.
ეკალსა და კუროისთავსა აღმოგიცენებდე და შჭამდე თივასა ველისასა.
ოფლითა პირისა შენისაჲთა [შჭამდე პურსა შენსა], ვიდრე მიქცევამდე მუნვე მიწად, რამეთუ მიწაჲ ხარ და მიწადვე მიხუალ.
და უწოდა ადამ სახელი ცოლისა მისისა __ ცხორება, რამეთუ ესე არს დედაჲ ყოველთა ცხოველთაჲ.
და უქმნა [ღმერთმან] ადამს და ცოლ\სა Page of ms. L: 306V მისსა სამოსელი ხალენისაჲ და შეჰმოსა მათ.
და თქუა ღმერთმან: აჰა, ესერა, იქმნა ადამ, ვითარცა ერთი ჩუენგანი, ცნობად კეთილისა და ბოროტისა. აწ უკუე მიყოს ჴელი მისი და ჭამოს ხისა მისგანი და ცხონდეს უკუნისამდე.
და გამოავლინა იგი უფალმან სამოთხისა მისგან საშუებელისაჲსა
და დაადგინა მუნ ქერობინი და მოტყინარჱ მახუილი იქცევისი დაცვად გზისა ხისა მის ცხორებისაჲსა. {1}
