და აღესრულნეს საქმედ ცაჲ და ქუეყანაჲ და ყოველი სამკაული მათი.
Page of ms. L: 302V და აღასრულა ღმერთმან საქმჱ მისი დღესა მეექუსესა, რომელ ქმნა. და განისუენა ღმერთმან ყოველთაგან საქმეთა მისთა დღესა მეშუიდესა.
და წმიდა ყო იგი და განისუენა.
ესე წიგნი არს შესაქმისა ცისა და ქუეყანისა, ოდეს შექმნა ღმერთმან ცაჲ და ქუეყანაჲ დღესა მეშუიდესა;
ყოველი მწუანვილი ველისაჲ ვიდრე აღმოცენებამდე, რამეთუ არღა ეწუიმა ღმერთსა ქუეყანასა ზედა და კაცი არა იყო შესაქმედ ქუეყანისა. {1}
და დაჰბადა ღმერთმან კაცი, _ მიწაჲ ქუეყანისაჲ, შთაჰბერა პირსა მისსა სული ცხოელი, რამეთუ იყო კაცი იგი სულად ცხოველად.
და დაასხა ღმერთმან [სამოთხჱ] მზისა აღმოსავალით, დაადგინა [მუნ] კაცი იგი, რომელ დაჰბადა.
და მერმე აღმოაცენა ღმერთმან ყოველი ხჱ შუენიერი ხილვად, კეთილი, ცნობად კეთილისა და ბოროტისა შორის სამოთხესა.
მდინარჱ გამოვალს ედემით მორწყვად სამოთხისა, Page of ms. L: 303R მიერ განიყოფვის ოთხად თავად.
სახელი ერთისა მის მდინარისაჲ ფისონი. ესე არს, რომელი გარემოჰვლის ყოველსა ქუეყანასა ევლათისასა, მუნ არს ოქროი.
ხოლო ოქროი მის ქუეყანისაჲ [კეთილ]; მუნ არს ოქროი და ქვაჲ იგი კაპოეტი.
ხოლო სახელი მეორისაჲ მის მდინარისაჲ გეონ. ესე არს, რომელი გარემოჰვლის ყოველსა ქუეყანასა ჰინდოეთისასა.
და მდინარე მესამეჲ _ ტიგრისი. ესე არს, რომელი მოჰვლის წინაშე ასურეთსა. ხოლო მდინარეჲ მეოთხეჲ, _ ესე არს ევ[ფ]რატი.
და გამოიყვანა უფალმან ღმერთმან კაცი იგი, რომელ დაჰბადა, და დაადგინა იგი სამოთხესა მას საშუებლისასა საქმედ მისა და დაცვად.
და ამცნო უფალმან ღმერთმან ადამს და ჰრქუა: ყოვლისაგან [ხისა სამოთხისა შჭამო]. {1}
Page of ms. L: _ Page of ms. K: 192V ხოლო ხისა მისგან ცნობისა კეთილისა და ბოროტისა არა შჭამოთ მისგანი, რამეთუ, რომელსა დღესა შჭამოთ მისგანი, სიკუდილით მოჰკუდეთ.
და თქუა უფალმან ღმერთმან: არა კეთილ არს კაცისა ამის მარტოჲსა ყოფაჲ, უქმნეთ ამას თანაშემწჱ, მსგავსი მაგისი.
და და-ვე-ღა-ჰბადა ღმერთმან ქუეყანით ყოველი მჴეცი ველისაჲ და ყოველი მფრინველი ცისაჲ Page of ms. K: 193R და მოიყვანნა იგინი ადამისა წინაშე, რაჲძი უწოდოს მათ სახელი. და ყოველი, რომელი უწოდა ადამ, ესე არს სახელი მისი.
და უწოდა ადამ სახელები ყოველთა საცხოვართა და ყოველთა მფრინველთა ცისათა და ყოველთა მჴეცთა ქუეყანისათა, ხოლო ადამისი არა იპოვა შემწჱ მსგავსი მისი.
და დასდვა უფალმან ღმერთმან განკჳრვებაჲ ადამს [და დააძინა]. და გამოუღო ფერცხალი ერთი გუერდისაგან მისისა და აღმოუვსო ჴორცითა,
და [აღუშჱნა] უფალმან ღმერთმან გუერდი იგი, რომელი მოიღო ღამისგან, ცოლად და მოიყვანა იგი ადამისა.
და თქუა ადამ: ესე აწ ძუალი ძუალთა ჩემთაგანი და ჴორცი ჴორცთა ჩემთაგანი არს. ამას ეწოდოს ცოლ, რამეთუ ქმრისა თჳსისაგან მოიყვანა ესე.
ამისთჳს დაუტეოს კაცმან მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და შეეყოს იგი ცოლსა თჳსსა.
და იყვნენ ორნივე იგი ერთჴორც. და იყვნეს ორნივე იგი შიშუელ ადამ და ცოლი მისი, Page of ms. K: 194V და არა ჰრცხუენოდა. {1}
