Strophe: 58 Verse: aبدان تا نور مهر و ديگر اجرام Verse: bرسد ز انجا بدين الوان و اجسام
Strophe: 59 Verse: aزمين را نيست با لطف آشنايى Verse: bکه تا بر وى بماند روشنايى
Strophe: 60 Verse: aو گر چونين نبودى او به گوهر Verse: bنماندى روشنايى از برابر
Page of edition: 5 Strophe: 61 Verse: aچو هستى يافتند اين چار مادر Verse: bهوا و خاك پاك و آب و آذر
Strophe: 62 Verse: aازيشان زاد چندين گونه فرزند Verse: bز گوهرها و از تخم برومند
Strophe: 63 Verse: aهزاران گونه از هر جنس جان ور Verse: bهميشه حال گردانند يکسر
Strophe: 64 Verse: aو ليکن عالم کون و تباهى Verse: bدگر گون يافت فرمان الهى
Strophe: 65 Verse: aکجا در عالم مبدا و بالا Verse: bبه ترتيب آنچه بد به گشت پيدا
Strophe: 66 Verse: aدر اين عالم نه چونان بود فرمان Verse: bکه اول گشت پيدا گوهر از کان
Strophe: 67 Verse: aبه ترتيب آنچه به بد باز پس ماند Verse: bطبيعت اعتدال از پيش مى راند
Strophe: 68 Verse: aچه آن مادت کزو مردم همى خاست Verse: bخداى ما نخست آن را بپير است
Strophe: 69 Verse: aفزونيهاى آن را کرد اجسام Verse: bيکايك را دگر جنس و دگر نام
Strophe: 70 Verse: aبه کان اندر مرو را زرعيان است Verse: bو ليك از ديدهء مردم نهان است
Strophe: 71 Verse: aنحستين جنس گوهر خاست از کان Verse: bبه زيرش نوع گوهرهاى الوان
Strophe: 72 Verse: aدوم جنس نبات آمد به گيهان Verse: bسيم جنس هزاران گونه حيوان
Strophe: 73 Verse: aچو يزدان گوهر مردم بپالود Verse: bاز آن با اعتدالى کاندر و بود
Strophe: 74 Verse: aپديد آورد مردم را ز گوهر Verse: bبران هم گوهران بر کرد مهتر
Strophe: 75 Verse: aغرض زيشان همه خود آدمى بود Verse: bکه اورا فصلهاى مردمى بود
Strophe: 76 Verse: aنبات عالم و حيوان و گوهر Verse: bسراسر آدمى را شد مسخر
Page of edition: 6 Strophe: 77 Verse: aچو او را پايه زيشان بر تر آمد Verse: bتمامى را جهانى ديگر آمد
Strophe: 78 Verse: aبدو داده است ايزد گوهر پاك Verse: bکه نز بادست و نز آبست نز خاك
Strophe: 79 Verse: aيکى گويد مرو را روح قدسا Verse: bيکى گويد مرو را نفس گويا
Strophe: 80 Verse: aنداند علم کلى را نهايت Verse: bبرون آرد صناعت از صناعت
Strophe: 81 Verse: aچو دانش جويد و دانش پسندد Verse: bبياموزد پس آن را کار بندد
Strophe: 82 Verse: aز دوده گردد از زنگ تباهى Verse: bبه چشمش خوار گردد شاه و شاهى
Strophe: 83 Verse: aشود پالوده از طبع بهيمى Verse: bبه دست آرد کتبهاى حکيمى
Strophe: 84 Verse: aنخواهد هيچ اجسام زمين را Verse: bهميشه جويد آيات برين را
Strophe: 85 Verse: aبلندى جويد آنجا نه مکانى Verse: bو ليك از قدر و عز جاودانى
Strophe: 86 Verse: aچو رسد گردد از چنگال اصداد Verse: bشود آنجا که او را هست ميعاد
Strophe: 87 Verse: aشود ماننده آن پيشينگان را Verse: bکزيشان مايه آمد اين جهان را
Strophe: 88 Verse: aچنين دان کردگارت را چنين دان Verse: bبيفگن شك و دانش را يقين دان
Strophe: 89 Verse: aمکن تشبيه او را در صفاتش Verse: bکه از تشبيه پاکيزه ست ذاتش
Strophe: 90 Verse: aبگفتم آنچه دانستم ز توحيد Verse: bخداى خويش را تمجيد و تحميد
Page of edition: 7
This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.
Copyright TITUS Project,
Frankfurt a/M, 10.12.2008.
No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.
