This text is part of the TITUS edition of Shahname 3: Metrical parts.
Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 12.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.
| Strophe: 1 | ||
| Verse: a | სულთაგან დაგცლი, გიჯობდა, | _ არამც ეშობე დედასა; |
| Verse: b | მიწა შეუღებო სისხლითა, | დაუამხობ შენსა ბედასა! |
| Verse: c | ვატირებ შენსა მშობელსა, | ტანი ძმასა და დედასა, |
| Verse: d და | ადრე მიგწიო მამასა, | ლახტით დაგიმსხვრეუ ქედასა! |
| Strophe: 2 | ||
| Verse: a | უთრუთ ესე გაიგონა | გრძნეულისა დეუისაგან, |
| Verse: b | შეუზახა: მყრალო დეუო, | რას კარგს ელი ბედისაგან? |
| Verse: c | დეუმან ლახტი შეუმაღლა, | შორე იყო თნეუისაგან, |
| Verse: d და | ფათრათ ფარი თავს დაირქო, | წაიქცეუის მჴნე რისაგან? |
| Strophe: 3 | ||
| Verse: a | ლახტი დაჰკრა ფალავანსა, | ფარი თავსა დაალეწა, |
| Verse: b | მერმე ჴელად შეიჭიდნეს, | არც ერთს უნდა გარდახვეწა; |
| Verse: c | გაილაჯნეს, მისცვიოდა | მათ სარტყლებსა თხრეშა, ფრეწა, |
| Verse: d და | მიწა თრთოდა ძგარისაგან, | ყოვლთა ქონდა ღმრთისა ხვეწა. |
| Strophe: 4 | ||
| Verse: a | დაღამებამდის იომეს, | ვით მესისხლეთა წესია, |
| Verse: b | ვერა რომელმან აჯობა, | იგ გაიყარენ დღესია; |
| Verse: c | ფოლადს წინაშე მივიდა | თუნდი უებრო ესია, |
| Verse: d და | ადგა ფოლადან აკოცა, | თვით დეუთა უზეშთესია. |
| Strophe: 5 | ||
| Verse: a | დალოცა და ქება უთხრა | თუნდის მისი შესაფერი, |
| Verse: b | მოახსენა: მისი მბრძოლი | მიწის ზურგზედ არსად არი; |
| Verse: c | მე, რომ მისი ძალი ვნახე: | არ გამიდრკა, ვით ჭანდარი, |
| Verse: d და | ვეღარ წავალ მისად ომად, | ვინცა მივა, იგ მზად არი. |
| Strophe: 6 | ||
| Verse: a | აგრე უთრუთს თაიმურაზ, | ადგა, წინა მოეგება, |
| Verse: b | მივიდა და ჴელს აკოცა, | სხვა მართებდა, არ ეგება. |
| Verse: c | უბრძანა, თუ: ჩემიმც სახლი | სულამც შენთვი წაეგება, |
| Verse: d და | სულ ლაშკარი ლოცვიდიან, | ყოვლი კართა გაეგება. |
| Strophe: 7 | ||
| Verse: a | მეფემ უბრძანა: უშენოდ | ნუმც არის ტახტი ჩემია, |
| Verse: b | თუ დევთა შენ არ შე[ე]ბმი, | აოხრდეს ჩვენი თემია. |
| Verse: c | უთრუთ შეჰკადრა: მიწა ვარ, | პასუხი _ დანა ჩემია, |
| Verse: d და | მე ჩემი თავი არა მშურს, | გოსტამს ვტირ თავნაცემია. |
| Strophe: 8 | ||
| Verse: a | ანუ მოვკუდე მინდორშიგა, | ანუ გოსტამ არ დავაგდო. |
| Verse: b | ....................... | ....................... |
| Verse: c | ....................... | ....................... |
| Verse: d | ....................... | ....................... |
| Strophe: 9 | ||
| Verse: a | რობინს რა ესმა, გაუშვა | სისხლის ცრემლისა ღვარია, |
| Verse: b | იგ ადგილზედა და[ა]სკდა, | ძმა იყო მკლავმაგარია, |
| Verse: c | [ემწვავა მისი სიკუდილი, | მიწაში ცრემლი გარია,] |
| Verse: d და | საყელო გარდაიხია, | ისმის ზათქი და ზარია. |
| Strophe: 10 | ||
| Verse: a | მერმე გაჯავრდა ქაჯვაჯან, | მისთა მებრძოლთა მზარავი: |
| Verse: b | რა ტირილისა ჟამია, | და[ა]ცემინა კარავი. |
| Verse: c | დაბრუნდეს, თაიმურაზზედ | მივლენ, არ ცუდი მპარავი. |
| Verse: d და | წავიდენ, გაძვრა ჯაშუში, | სად თაიმურაზ _ არ ავი. |
| Strophe: 11 | ||
| Verse: a | ჰკადრეს მეფეს და უთრუთის, | რაც დაშუშთა შეუტყვია. |
| Verse: b | ფალაგ დეუსა ქაჯვაჯან და | რობინ მძიმედ შეუყრია; |
| Verse: c | ორმოცდათი ათასია, | დეუთა თავი მოუყრია, |
| Verse: d და | ესე ყველა თქუენად მტერად | გამოგზავნეს, აუყრია! |
| Strophe: 12 | ||
| Verse: a | ქაჯვაჯან ნახო, მას ბრძანებ: | ნეტარ ნაქნარი რისია? |
| Verse: b | ას ოთხმოცი წყრთა სიმაღლე | არის ნაგები მისია; |
| Verse: c | თავი დიდს მთასა მიუგავს, | გვინახავს, არა სხვისია, |
| Verse: d და | შუბლსა რქა ასხენ, მით იბრძვის, | უმაღლე დიდი ხისია. |
| Strophe: 13 | ||
| Verse: a | ოცი წყრთა[ა] რქისა სიგრძე, | საკუირველი, [ვითა] ძელი, |
| Verse: b | კბილები აქუს, ვითა ტახი, | დახაცული, მეტად გრძელი, |
| Verse: c | პირსა ცეცხლი მოეყრების, | ვინ მორჩების იმას მრთელი, |
| Verse: d და | თვალთ ანათებს, ვითა ბაზმა, | არის უცხო, საკუირველი, |
| Strophe: 14 | ||
| Verse: a | სამი გურზი ჭანდრებზედა | ერთმანერთზე უკუეცვა, |
| Verse: b | მხრებზედ შეუც მეტად დიდი, | დაიმსხვრევის, რასცა ეცა. |
| Verse: c | რობინ არის ას ოცი წყრთა, | თქუენზედ მოვა ისცა, ესცა, |
| Verse: d და | თქუენ რას ბრძანებ, ბატონი ხარ, | მოგახსენე მრთელი მეცა. |
| Strophe: 15 | ||
| Verse: a | უთრუთ გაჯავრდა: ვინ არის, | მყრალი და მყრალის თემისა, |
| Verse: b | ქაჯვაჯან ქვიან თუ რაღაც, | კლდე იყოს გინდა მყარისა, |
| Verse: c | ღმრთითა უთაოთ გავხადო, | დღე ქონდეს ჩემგან მწარისა, |
| Verse: d და | მძიმის ლახტითა დავნაყო, | თუცა დიდი მთა არისა! |
| Strophe: 16 | ||
| Verse: a | ესე სიტყვა დაასრულა, | მზესა ბნელი მოეფარა. |
| Verse: b | რა გათენდა, სრულად დეუნი | მოეხვინეს დროშას გარა, |
| Verse: c | ფოლადან და ქაჯვაჯანი, | რობინ ერთგან შეიყარა, |
| Verse: d და | მიწას ფარვენ სიმრავლითა, | მათი ნახვა მტერთა ზარა. |
| Strophe: 17 | ||
| Verse: a | ფოლად არჩია პასუხი, | იმათგან გასახარია: |
| Verse: b | უთრუთს ვერავინ შეუებმით, | არ ჟამი საკუეხარია, |
| Verse: c | შეუეწყოთ, თუ სჯობს, გასინჯეთ, | მამოწმეთ საუბარია! |
| Verse: d და | მათ მოუწონეს ყოველთა, | იგ მისგან ნაუბარია. |
| Strophe: 18 | ||
| Verse: a | ჰკადრეს, თუ: დავდგეთ ამაზედ, | თვარამ დავიწყებთ ნანასა, |
| Verse: b | რობინი ელჩად გავგზავნოთ, | რას ვაქნევთ სისხლთა ბანასა! |
| Verse: c | ორმოცი დეუი [ა]ახლეს, | წავლეს სიგრძეს და განასა, |
| Verse: d და | ზოგი ას ოცი წყრთა იყო | და ზოგი ასიანა[სა]. |
| Strophe: 19 | ||
| Verse: a | შესთვალეს, თუ: ჟამად კმარის, | რაცა სისხლი დაიღვარა, |
| Verse: b | შევიწყოთ და ზავი დავდოთ, | გავიყაროთ ჯავრი გარა, |
| Verse: c | ეს თემი და ეს ქუეყანა, | შუა გავყოთ, დია კმარა, |
| Verse: d და | ნახევარი თქუენ გეყოფის, | ნახეურისა ჩვენ გვაქვს ჯერა. |
| Strophe: 20 | ||
| Verse: a | ამაზედ ასრე შევეწყოთ, | ნუა ჩვენ შუა მტერობა, |
| Verse: b | ორთავ გვეყოფის ქვეყანა | და დიდი შარიერობა; |
| Verse: c | ჩვენ ჴელი ვხადოთ სოფე[ლ]სა, | გვაქვს დიდი ბედნიერობა, |
| Verse: d და | ყოველთვინ სისხლში ბანასა, | ერთხელ სჯობს ნებიერობა. |
| Strophe: 21 | ||
| Verse: a | წავიდა ელჩი, მივიდა, | სად თეიმურაზ მეფეა; |
| Verse: b | ჴელმწიფემ იხმნა თავადნი, | შეყარა იგი სეფია, |
| Verse: c | როგორც მართებდა, მოიხვნა, | თავადნი არა ეფია; |
| Verse: d და | ოქროსა სელი დაუდგეს, | უთრუთ ზის სისხლთა მჩქეფია. |
| Strophe: 22 | ||
| Verse: a | თვალ-მარგა[ლი]ტით შემკული, | ჴელმწიფის ტახტი ემართა, |
| Verse: b | თავადთა შესამოსელი | ემოსა, ვის რა ემართა: |
| Verse: c | ზოგს ლომისა და ვეფხისა | ტყავი ეცვა და ემართა, |
| Verse: d და | მგლის ტყავი ეცვათ, დათვისა, | ვითა ბეგარა ემართა. |
| Strophe: 23 | ||
| Verse: a | ჴელმწიფე შესამოსლითა | ტახტსა ზის, ვითა მზე არი, |
| Verse: b | ახლდა უთრუთ და თავადნი, | არვისგან ჰყუანა ზიარი; |
| Verse: c | ორმოცი დეუნი შეასხეს, | რობინ მაღალი ჴე არი, |
| Verse: d და | სალამი მისცეს მეფესა, | ვითა მებრძოლთა მძლე არი. |
| Strophe: 24 | ||
| Verse: a | ადგა რობინ და ჴელმწიფე | დალოცა ზენთა ზენითა, |
| Verse: b | უამბო დავედრებული, | უკლებლად ჰკადრა ენითა. |
| Verse: c | მეფე გაწყრა და უბრძანა: | როგორ წავხდები თქუენითა, |
| Verse: d და | ტახტ-გვირგვინი და ჴრმალ-ლახტი | არ მომცემია თმენითა! |
| Strophe: 25 | ||
| Verse: a | პაპა ჩემსა ქოიამარს | ღმრთის განგებით უპოვნია, |
| Verse: b | ეს თემი და ეს ქუეყანა | ყუელა მისგან უშოვნია; |
| Verse: c | მე პაპისა ჩემისაგან | მაქუს და კიდეც მიშოვნია, |
| Verse: d და | რასაც იტყვით თქუენ მართალსა, | მაშინც ყუელა ცრუ მგონია! |
| Strophe: 26 | ||
| Verse: a | აწ თქუენ ვინ მოგცათ, მიამბე[თ], | რით აგიგდიათ თავია? |
| Verse: b | ყაფის მთა გაქუს-ყე მამულად, | თქუენთვის ისიცა შავია, |
| Verse: c | ავგვარნო, მასცა წაგართვამ, | თქუენთვის არ დავდვა ზავია, |
| Verse: d და | წადით, იქითგან მეუბნეთ, | აქ ლაპარაკი ავია! |
| Strophe: 27 | ||
| Verse: a | შენ მისთვის გითხარ ამდონი, | მათში ხარ დიდ[ი] კაცია, |
| Verse: b | სხვა მოსრულიყო, მოვკლევდი, | აწემცა ჴრმალსა აცვია, |
| Verse: c | თავს გავაცლიდი ტანისგან, | ვითა შემწვარი ვაცია; |
| Verse: d და | წადი, მოვიდენ, შეგვებან, | გვქონდეს ლაწი და ტკაცია! |
| Strophe: 28 | ||
| Verse: a | ადგა რობინ და წავიდა, | ცქვიტად და მეტად მალია, |
| Verse: b | ფოლად დეუს ყუელა უამბო, | მათი ზავთი და ძალია: |
| Verse: c | უთრუთცა ვნახე ალმასი, | მტერი სჩანს, ვითა მხალია, |
| Verse: d და | კიღამ შემჭამა ამაყმან, | რადგან მომკიდა თვალია. |
| Strophe: 29 | ||
| Verse: a | მათ ომის მეტი არ უნდა, | თქუენი წყობა და რიგება, |
| Verse: b | ან მათი თავი წავიღოთ, | აგრეა გარდაკიდება, |
| Verse: c | ან ჩვენი აქა დავყაროთ: | თავი, მორჭმა და დიდება. |
| Verse: d და | ის მზას არიან, რას ბრძანებ, | არ გვმართებს თავის მიდება! |
| Strophe: 30 | ||
| Verse: a | რა მოისმინა ქაჯვაჯან, | წამოჯდა გაშმაგებული, |
| Verse: b | ბრდღვინვიდა, ვითა ღრუბელი, | ქარისგან აგრგვინებული; |
| Verse: c | კისრისა ქედი ამოსვა, | ნიადაგ ომსა ჩვეული: |
| Verse: d და | ვის ქვიან ადამიანი, | _ ენთების გაშმაგებული; |
| Strophe: 31 | ||
| Verse: a | ან თაიმურაზს ვინ მისცა | თემი, ქუეყანა, ტახტია, |
| Verse: b | ხვალ ადრე უთრუთს ვაჩუქო | ორ ათას ლიტრა ლახტია, |
| Verse: c | ტახტიდან ჩამოათრიო, | თაიმურაზზედ გავხტია, |
| Verse: d და | ფალაგს წინაშე მივიღო | ტახტი, გვირგვინი, რახტია. |