Strophe: 1_[1] | ||
Verse: a | გეხვეწები გონიერთა, | ვინც [არა ხართ თვ]ისა მკვლელი! |
Verse: b | ამას ყური მოუპყარით, | -- ბრძენი იყოთ, ანუ ხელი: |
Verse: c | საქართუ̂ელოს ეს ამბავი | დარჩომოდა ძველის ძველი. |
Verse: d და | თუმც იცოდეს ჩემგან უკეთ, | რად არ მიჰყო ერთმან ჴელი?! |
Strophe: 2_[2] | ||
Verse: a | ვერ შეემართა შავთელსა | და ვერცა სერგის თმოგველსა, |
Verse: b | ვერცა მანუჩარს მწერალსა, | ტქბილის სიტყვისა მკმობელსა: |
Verse: c | [ე]რიდებოდეს სიტყუ̂ასა | უშვერსა და საგმობელსა, |
Verse: d [და | ვი]სცა გიკითხავთ ამბავი, | თქუ̂ენც ჰხედავთ გაუწყობელსა. |
Strophe: 3_[3] | ||
Verse: a | შოთამ გალექსა ტარიას | და ავთანდილის ქებანი, |
Verse: b | ნესტანჯარს უქო ციმციმი, | თინათინს მოვანებანი, |
Verse: c | მათ მოაჴმარა გონება | და მისნი ტკბილნი მცნებანი, |
Verse: d [და | სხვ]ად არად სცალდა, მათ ზედა | იმღერდა, ვითა ებანი. |
Strophe: 4_[4] | ||
Verse: a | თვით კახთა მეფე თემურაზ | ყოველთა უკეთესია: |
Verse: b | [მსმ]ენელი, გამომეტყუ̂ელი | მისგან ვინ უკეთესია?!. |
Verse: c | [ამა] სოფელსა სიმუხთლით | ლახვარი მას არ სთესია, |
Verse: d და | [ზი]ლიხან[ აქო, ლეილი, | -- მან არ ინდომა ესია. |
Strophe: 5_[5] | ||
Verse: a | [ბრძ]ენი ვინცა ხართ, გასინჯეთ | ეს ჩემი დანაწერობა: |
Verse: b | [ზაა]ქიანი[ გავლექსე | და ფრიდონისა ქველობა, |
Verse: c | ჯიმშედს და მეფეს აფთიონს | ავად არ უნდა ჴსენება, |
Verse: d და | სალიმ და თურიმ ძმა მოჰქლა, | ჯოჯოხეთს ყოფნა ინება. |
Strophe: 6_[6] | ||
Verse: a | მეფის მდივანმან მამუკამ | ვთქუ̂ი ესე ზააქიანი, |
Verse: b | [მარ]გია ესე სასმენლად, | -- კაცი ვინცა ხართ ჭქვიანი. |
Verse: c | ოდიშს ტვუ̂ედ ვიყავ, გავლექსე, | მე თავსა უყავ ზიანი, |
Verse: d [და] | ვინცა შენდობა მიბძანოთ, | თქუ̂ენი არ იყოს ზიანი. |
Strophe: 7_[7] | ||
Verse: a | ქება ვით ვჰკადრო მე ლომსა | და მზეებრ მანათობელსა, |
Verse: b | ჴელ-მწიფეს, პატრონს, დადიანს | ლევანს ოდიშის მფლობელსა, |
Verse: c | [მისთა მებრძოლთა] სიუხვით | და ჴლმითა დამაყრობელსა, |
Verse: d [და | მისთა ერთგულთა] ლხინსა და | ორგულთა დამამკობელსა. |
Strophe: 8_[8] | ||
Verse: a | [ჴელ-მწი]ფის მანუჩარისა | ძე არის მტერთა მზარავი. |
Verse: b | ლევან[ არს მისი სახელი, | მტერთა სრვად დაუ]ფარავი, |
Verse: c | [ვი]სა მორჩი[ლობს ლაშქარი | მინდორთა] დამაჯარავი, |
Verse: d [და | ზნე]-უკლები და მამაც[ი, | საწუთრო-გაუმწარავი. |
Strophe: 9_[9] | ||
Verse: a | ისპა[თა] -გათავებული | საქ[მით ყოველთა მე]ტია. |
Verse: b | მისი ისარი სიგრძითა | ყოველთა და[მაჟლ]ეტია, |
Verse: c | მოსპარაზენედ ვერვინ სჯობს, | -- მჭვრეტელთა გამაცეტია! |
Verse: d და | თუ ამაზედან მემტყუვნოს, | თავსა შემექმნეს რეტია! |
Strophe: 10_[10] | ||
Verse: a | [ვერვინ შემართებს] წყენასა, | სხვათა სჭირს მისგან ძალანი, |
Verse: b | მისი მებრძოლი გაბეგრა, | თავს აძევს მათგან ყალანი, |
Verse: c | [მისსა მკ]ლაუ̂ს, ვერვინ დაუდგამს | კლდე ტინი, ვერცა სალანი. |
Verse: d [და] | ............................. | ........................... |
Strophe: 11_[11] | ||
Verse: a | [ყოველთა], საყუ̂არელია, | ვიმოწმებ ღმერთსა ცხოველსა: |
Verse: b | [ლომებრ გულადი], ამაყი, | შუ̂ენებითა სჯობს ყოველსა, |
Verse: c | [ქვრივთა და] ობოლთ მოწყალე, | მრავალსა მისცემს მთხოელსა, |
Verse: d [და | ვისცა მტერ] ექმნას, ნატრიდეს | მინდორში თხასა მძოელსა! |
Strophe: 12_[12] | ||
Verse: a | [პატრონთ] მიბრძანეს, გავლექსე | ამბავნი ზააქისანი, |
Verse: b | ტკბილთა სიტყუ̂ათა შეწყობა, | მოკლედ ამბისა თქმისანი. |
Verse: c | [ხოტბისა რიდი] არა ჴამს | პატრონთა წინა ყმისანი: |
Verse: d და | ვიქმ ამა ძნელსა საქმესა, | თუ ძალი შემწევს ღვთისანი. |
Strophe: 13_[13] | ||
Verse: a | პირველ უნდა ჴელ-მწიფენი | სამართლითა იქცეოდეს: |
Verse: b | ავი საქმე გარდაუშჴას, | ქარგსა ხანგრძლად ექცეოდეს, |
Verse: c | ნაოჴარი ააშენოს, | კარგი არსად იქცეოდეს, |
Verse: d და | ღმერთი ამას დაიმადლებს, | -- განქითხვასა მისსა ოდეს. |
Strophe: 14_[14] | ||
Verse: a | თქუ̂ენც გასმია, ზააქ რა ქნა: | "უმალ თავის მამა მოჰკლა. |
Verse: b | უბრალონი ჴელ-მწიფენი | აფთიონ და ჯიმშედ მოჰკლა |
Verse: c | სხვა მრავალი ქუ̂ეყანასა | გველისათვის კაცი მოჰკლა, |
Verse: d და | სული ეშმაკს მიაბარა, | დღენი მისნი შეამოკლა. |