მიუგო მოსე და ჰრქუა: უკუეთუ არა ჰრწმენეს ჩემი, არცა ისმინონ ჴმისა ჩემისა, რამეთუ მრქუან, ვითარმედ, არა გეჩუენა შენ ღმერთი, რა ვჰრქუა მათ?
ჰრქუა მას უფალმან: რა არს ესე ჴელსა შენსა? ხოლო მან თქუა: კუერთხი.
და ჰრქუა უფალმან: მიაგდე ეგე ქუეყანასა! ხოლო მან მიაგდო იგი და იქმნა გუელ. და ივლტოდა მოსე გუელისა მისგან.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: მიყავ ჴელი შენი და უპყარ ბოლო! მიყო ჴელი მისი მოსე და უპყრა მას ბოლო და იქმნა იგი კუერთხ ჴელსა მისსა.
და ჰრქუა უფალმან მოსეს: რათა ჰრწმენეს შენი, რამეთუ გეჩუენა შენ უფალი ღმერთი მამათა მათთა, ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი.
მერმე ჰრქუა მას უფალმან ღმერთმან: შეყავ ჴელი შენი წიაღსა შენსა! ხოლო მან შეყო ჴელი მისი წიაღსა თჳსსა. და ჰრქუა: გამოიღე ჴელი შენი! და გამოიღო და იყო ჴელი მისი სპეტაკ, ვითარცა თოვლი.
და მერმე კუალად ჰრქუა: ...ჴელი შენი წიაღადვე შენდა! და შეყო ჴელი მისი წიაღადვე თჳსა და გამოყო ჴელი მისი წიაღისაგან და კუალად მოეგო ფერსავე ჴორცთა მისთასა.
უკუეთუ არა ჰრწმენეს შენი, არცა ისმინონ ჴმისა შენისა, სასწაულისა ამის პირველისა ჰრწმენეს. უკუეთუ არა ჰრწმენეს პირველისა მის სასწაულისა, მეორისა მის ჰრწმენეს.
და იყოს: უკუეთუ არა ჰრწმენეს შენი ორთა ამათ სასწაულთა, არცა ისმინონ ჴმისა შენისა, მოიღო წყლისა მისგან მდინარისა და დასთხიო ჴმელსა ზედა.
ჰრქუა მოსე უფალსა: გევედრები, უფალო, ვერ შემძლებელ ვარ ძუღანდითგან და ძუღანდლის დღის წინათგანვე, არცა ვინათგან იწყე სიტყუად მსახურისა შენისა, რამეთუ ჴმაწულილ და ენამძიმე ვარ მე.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: ვინ მოსცა პირი კაცსა, ანუ ვინ შექმნა მსმენელი და ყრუ, მხედველი და ბრმა, ანუ არა მეა, უფალმან ღმერთმან?
ხოლო აწ შენ ვიდოდე და მე აღვაღო პირი შენი და გასწაო შენ, რასა-იგი იტყოდი.
და თქუა მოსე: გვედრები, უფალო, გამო-ვინ-ირჩიე შემძლებელი სხუა, რომელი მიავლინო.
და განრისხნა უფალი გულისწყრომით მოსეს ზედა და თქუა: ანუ არა ეგე აჰრონ, ძმა შენი ლევიტელი? ვიცი, რამეთუ სიტყჳთ გეტყოდის იგი შენ. აჰა ეგერა, იგი გამოგეგებვოდის შენ შემთხუევად შენდა და გიხილოს შენ და განიხაროს გულსა თჳსსა.
და უთხრნე მას სიტყუანი ესე და მისცნე მას სიტყუანი ჩემნი პირსა მისსა. და მე აღვაღო პირი შენი და პირი მისი და გასწაო თქუენ, რა ჰყოთ.
და იგი ეტყოდის შენ წილ ერსა მას და იგი იყოს პირ შენდა და შენ ეყო მას ღმრთისა მიმართ.
და კუერთხი ეგე, რომელ გარდაიქცა გუელად, მიიღო ჴელითა შენითა, რომლითა-იგი ჰყოფდე სასწაულებსა.
წარმოვიდა მოსე და მიიქცა იოთორისა, სიმამრისა თჳსისა, და ჰრქუა მას: წარვიდე მე და მივიქცე ძმათა ჩემთა, რომელნი არიან ეგჳპტეს, და ვიხილნე იგინი, ცოცხალღა თუ არიან. და ჰრქუა იოთორ მოსეს: გუალე, ვიდოდე ცოცხლებით! შემდგომად დღეთა მრავალთა მოკუდა მეფე იგი ეგჳპტისა.
ჰრქუა უფალმან მოსეს მადიამს შინა: გუალე და მივედ შენ ეგჳპტედ, რამეთუ მოსწყდეს ყოველნი, რომელნი ეძიებდეს სულსა შენსა.
წარმოიყვანა მოსე ცოლი თჳსი... და აღსხნა იგინი კარაულებსა და მოიქცა იგი ეგჳპტედ. და მოიღო მოსე კუერთხი იგი ღმრთისამიერი ჴელითა თჳსითა.
ჰრქუა უფალმან მოსეს: მი-რა-ხჳდე შენ ეგჳპტედ და მიიქცე, იხილე, ყოველი იგი ნიშები, რომელ მიგეც ჴელსა შენსა, ქმენ იგი წინაშე ფარაოსა. ხოლო მე განვაფიცხო გული მისი და არა გამოუტეოს ერი იგი.
ხოლო შენ არქუ ფარაოს: ამას იტყჳს უფალი: ჩვმი პირმშო ისრაელი.
გარქუ შენ: გამოუტევე ერი ჩემი, რათა მსახურებდენ მე. უკუეთუ არა ინებო გამოვლინებად, იხილე, მე მოვკლა ძე შენი პირმშო.
და იყო: გზასა ზედა სავანესა მას შეემთხჳა მას ანგელოზი უფლისა და ეგულვა მოკლვა მისი.
და მოიღო სეფორა ქარსი და წინა-დასცჳთა წინა-დაცუეთილება ძისა თჳსისა და შეუვრდა ფერჴთა მისთა და თქუა: დადეგინ სისხლი წინა-დაცუეთისა ძისა ჩემისა.
და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი, რამეთუ თქუა: დადგა სისხლი წინა-დაცუეთისა ყრმისა ჩემისა.
ჰრქუა უფალმან აჰრონს: განვედ შენ უდაბნოდ და მიეგებვოდე მოსეს! და განვიდა და შეემთხჳა მას მთასა მას ზედა ღმრთისასა და ამბორს-უყვეს ურთიერთას.
და უთხრა მოსე აჰრონს ყოველნი ესე სიტყუანი უფლისანი, რომლისათჳს მოავლინა და ყოველნივე იგი სასწაულნი, რომელ ამცნო მას.
მოვიდეს მოსე და აჰრონ და შეკრიბნეს მოხუცებულნი ძეთა ისრაელისათანი.
და ეტყოდა აჰრონ ყოველთავე მათ სიტყუათა, რომელთა ეტყოდა ღმერთი მოსეს, და ქმნნა სასწაულნი იგი წინაშე ერისა მის.
და ჰრწმენა ერსა მას და განიხარეს, რამეთუ მოხედა უფალმან ერსა თჳსსა, ძეთა ისრაელისათა, და რამეთუ იხილა ჭირი იგი მათი. და მოდრკა ერი იგი და თაყუანის-სცეს ღმერთსა.
